Vakanties

7 Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is…

De laatste gamedrive in Tembe park,de zon komt razendsnel op en de lucht is wolkenloos. Onze gids maakt de meest geweldige vogelgeluiden en de echte vogels antwoorden hem..

De dieren zitten verscholen voor de zon met uitzondering van een stel leeuwen die ineens voor onze auto uit de bosjes komen. Volgens de gids is het een hongerige leeuw….die gaat jagen. Onze medereizigers zijn not amused en willen snel verder.

Na een half uur rijden staat de gids boven op zijn rem…hij ziet sporen van een luipaard! De dames zien in een flits het dier door de bosjes sluipen…wij zien hem niet!

Teleurgesteld rijden we nog wat heen en weer en kijken alle kanten op…niks!

Eigenlijk durf ik het niet te bekennen maar gj en ik speuren de boomtoppen af.

Zoveel mooie vogels zijn er hier in zuid afrika….

Kulu onze gids zit zachtjes te zingen en te fluiten…wat een plezier heeft hij in zijn werk!

De dames achterin de auto kletsen honderduit en wij kijken rustig en stil om ons heen.Terug in de lodge proberen we voor de zoveelste keer bij het verhuurbedrijf het noodzakelijke papier te krijgen om swaziland in te mogen met onze huurauto.
Weer probeert gj zijn emailadres door te geven en steeds opnieuw begrijpen ze het niet..gjvanderleer spellen op een voor een zuid afrikaan begrijpelijke manier levert hilarische toestanden op.
de g van gibraltar…. De g van golf….de g van good.
de j van julia….de j van juliet…de j van june…
een eindeloos telefoongesprek…. Het eindigde in het opgeven van mijn emailadres!
dolgelukkig kon ik het “permit” eindelijk uit mijn mail vissen en via een usb stick laten printen bij de receptie! Yes!!!! Gelukt!!!
Na het laatste ontbijt gaan we de laatste keer over het zandpad . We pakken onze koffers in en kijken nog eenmaal rond in onze luxe tent.

Het afscheid van tembe….de meisjes dragen zingend onze koffers op hun hoofden over het zandpad.

Deze vakantie lopen wij op ons gemak voor de laatste keer door dit zand.

Terwijl wij de auto starten komt de complete staf van tembe aanlopen en vrolijk zingend zwaaien ze ons uit….

6 De morgenstond heeft goud in de mond..

En weer zetten we, geheel uit vrije wil, onze wekker op 5 uur. Zodra mijn hoofd het kussen raakt denk ik nog snel ” ik lijk wel gek” maar als ik dan ons bekende wekkertje hoor besef ik wel gelijk waar ik ben..

Thuis ben ik de meestal de laatste maar hier ben ik de eerste die, niet zoals in Nederland gewoon onder de douche, maar in Zuid- Afrika midden in de natuur, onder de blote hemel, staat te genieten van het warme water.

Het lijkt vanzelf te gaan, fotospullen in de tas ( die gj moet sjouwen) en verrekijker bij gj om zijn nek.

Daar gaan we weer….sjokkend door het mulle zand….zeker 300 meter! Een beetje koffie en fruit en hup klokslag 6 uur de jeep in.

In een uur tijd zien we de zon opkomen en de natuur langzaam wakker worden,krijgen we een lekke band op het moment dat we 5 leeuwen in het vizier krijgen….

Op het moment dat de 3 puberleeuwen besluiten de bosjes uit te slenteren en het zandpad op te gaan lopen staan wij met een halfweggezakte jeep enorm scheef op dit pad….

Iedereen maakt foto’s…ik heb waarschijnlijk de grootste telelens maar durf mij niet te verroeren.

Langzaam laat ik mij steeds verder onderuit zakken….de puberleeuwen lopen met hun grote platvoeten langzaam door het zand onze kant op.

En ik??? Doe gewoon niks!! Ik adem niet…ik beweeg niet …durf ze niet in hun valse ogen te kijken en bovendien durf ik geeneens mijn fototoestel aan te doen.

Een tweede jeep komt tussen de leeuwen en onze jeep staan en onze gids kulu gaat op zijn gemak de band wisselen.

Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is staat onze jeep een tijdje later op 3 wielen…gewoon tussen 5 leeuwen.

Gelukkig zit het nieuwe wiel er heel snel op!

Een half uur later als we de leeuwen weer alleen gelaten hebben hoor ik dat de mensen achter mij dachten dat ik minstens weer iets aan mijn hart had gekregen.

Lachend als een boer met kiespijn geef ik toe dat ik te bang was om te bewegen!ik hou niet van leeuwen.

Gelukkig heeft gj wel foto’s gemaakt! Deze keer kan hij met recht zeggen dat hij de mooiste heeft gemaakt…

Het ontbijt met roerei maakt mij heel gelukkig en zorgt samen met een kop verse koffie voor de nodige ontspanning.

Een paar uur rust…een sudoku voor onze tent voor gj en ik breng mijn tijd door met het repareren van een in het zand gevallen camera van een oudere vrouw.

Al onze vrije uren besteed ik aan het zandvrij maken van de camera.

4 uur later doet hij het weer en kunnen we aan de lunch.

Een broodje hamburger van vlees van de koedoe of is het kudu?? Ik weet het niet maar lekker was het in ieder geval wel.

Weer de jeep in …alleen is het weer ongelofelijk warm en ben ik zo blij dat er wat wind staat.

We zien grote kuddes impala’s, olifanten en buffels met heel veel baby’s.

Uiteindelijk komen we per ongeluk terecht tussen een kudde olifanten.

Daar staan we dan…uh…die olifant is groot…heel erg groot!!! Die olifant komt onze kant op….die olifant is enorm!!!!

Verstijfd zit ik weer op mijn stoel…weer durf ik geen fototoestel aan te doen …

De gids sist mij toe….don’t move…but take pictures!!!!

Maar ik???? Doe gewoon weer niks! Gelukkig hoor ik naast mij klik,klik,klik….

Ademloos en bewegingsloos zie ik de kudde olifanten rakelings langs ons lopen.

Olifanten kijken je recht in je ogen aan…kijken elkaar recht in de ogen aan.

Olifanten hebben zulke mooie ogen en zulke mooie wimpers..waarschijnlijk zag ik dit nu pas echt omdat ik niet door een camera maar met mijn eigen ogen gekeken heb.

Zonder foto’s van mij komen we terug in de lodge. Zandpad heen…en zandpad terug … Kudu sate of is het nou koedoe?? Met spinazie a la creme….couscous en boternoot…een rare combinatie maar wel lekker!

Onze dag kan niet meer stuk! Ook zonder foto’s van mij…vandaag moet ik het maar met alleen letters doen….voor de laatste keer vandaag huppelen we bijna door het warme mulle zand.

5 Met de hoed in de hand..kom je door het ganse land!

5 uur de wekker zelfs op mijn verjaardag! Maar als je je verjaardag in het mooie Zuid-Afrika mag vieren ben je best een beetje veel bevoorrecht.

De buitendouche daar spring je echt voor je plezier onder samen met een tor en een salamander.

Opgemaakt naar afrikaanse normen( gewoon niet dus) staan we om half 6 gewapend met verrekijker en fototoestel,nadat we natuurlijk eerst ons zandpad hebben weerstaan, klaar om een bak fruit en een kop thee te nuttigen.

Ruim op tijd staan we nog net niet trappelend klaar bij de jeep.

We genieten weer van zoveel dieren…vooral de giraffen laten zich goed zien!

Het is vandaag zeker 10 graden koeler en op internet krijgt het weer een 2.. Van ons meer dan een 10!

Zelfs 2 leeuwen laten zich van alle kanten bewonderen..en hier geniet iedereen zichtbaar van. Om de buurt krijgt een jeep de mogelijkheid om op het beste plekje te staan.

We komen grote zwarte mannen tegen die gewapend met een groot geweer op zoek zijn naar stropers,gelukkig is hier al meer dan een jaar niks gebeurd.

Na ruim 3 uur genoten te hebben van de natuur met zijn bewoners ruiken we van verre al de gebakken eieren…vrolijke meisjes staan klaar met vers fruitsap en heerlijke koffie.

Even een paar uur niks maar eerst wel even het zandpad ..nou ja niks …ik ben niet vergeten en de ene na de andere felicitatie komt binnen. Facebook plingt en de what’s app ( ik heb toch maar even wifi gekocht) maakt overuren. Victor zingt zo hard dat ik het filmpje niet eens af durf te spelen! Telefoon van de tantes die soms nog even denken dat ze de afstand schreeuwend moeten overbruggen…maar verstaan doen we hen zeker!

Voordat we het doorhebben is het alweer 2 uur en jawel…we gaan weer ons zandpad aflopen!

Even wat eten voordat we weer gaan. Onze veilige plek in de jeep is al ingenomen en om de andere ouderen maar ruimte te geven installeren we ons op de achterste bank.

Dat heb ik geweten!!!

3 uur lang worden we heen en weer geschud….en bij mij vlamt de angst op dat mijn borstbeen zal breken door dit geweld.

Gj stelt mij natuurlijk gerust,maar vraagt wel om de haverklap “gaat het?”

Natuurlijk gebeurt er niks….een beetje beurs …maar dat zijn de anderen vast ook.

De enorme kudde olifanten die we gezien hebben maakte alles goed!

Eenmaal terug in de lodge belt alexander en daarna char..

Hierna natuurlijk eerst het zandpad heen en een uurtje later weer terug om te gaan eten.

Ik voel best nattigheid omdat er ineens iemand komt vragen waar we willen zitten en hoe mijn voornaam nu eigenlijk precies is.

Nadat we heerlijk gegeten hebben, vandaag was het nyala ( soort hert).met jawel broccoli en bloemkool.

Ik hoop dat de nyala die de afgelopen dagen rond onze tent scharrelde er morgen nog wel is …

En ja hoor! Direct na het eten komt al het personeel van de lodge luid zingend en dansend naar mij toe met een grote taart met kaarsjes!!!

Zo lief en zo leuk!!!!!

Tot mijn enorme verbazing komt hierna de ene na de andere gast mij feliciteren…nog nooit ben ik zo vaak over mijn rug gewreven door vreemden…

Nog nooit heb ik zulke welgemeende en doordachte wensen van voor mij onbekende mensen gekregen…

Natuurlijk staan de felicitaties en wensen van mijn eigen mensen op de eerste plaats,maar mede door deze verrassende avond, was deze dag er een met een gouden randje.

Hier kan ik zeker weer een jaar op teren!

4 In het land der blinden is 1 oog koning…

Maandag in st lucia staan we vroeg op en gaan op ons gemak naar de spar en kopen broodjes die in de aanbieding zijn en een ons peperham.
Dit hebben we al jaren gedaan en blijven dit ook doen.
Ik probeer isa te bellen om te feliciteren maar krijg gelijk haar voicemail, vanavond dan maar een nieuwe poging.
Nee, we gaan geen hippos kijken en we gaan deze keer niet met een boot.
We gaan gewoon met onze eigen auto het isimangolisapark in.
De “wetlands”.
Al snel zien we dorre vlaktes….geen water en geen moerassen.
We horen geen enkele vogel….we zien niet meer dan een verdwaalde kudu of impala.
Waar zijn de dieren???? Waar is het water????
Niet hier dus ….Bij het plankier wat uitkijkt op het meer van st lucia zien we vrachtauto’s met zand rijden ….is dit een laatste poging om de natuur te redden??
We lezen later dat dit een poging is om het meer van St. Lucia te beschermen tegen het zoute water van de oprukkende Indische oceaan.
Er is bovendien geen hippo te bekennen….
S’avonds eten we weer sushi,bellen isa en pakken onze koffers in… het is weer bijna tijd om verder te gaan.
De laatste warme nacht in St. Lucia
Na ons ontbijt zien we de thermometer oplopen…30…31..32…
Puffend en zwetend gooien we de autodeuren dicht en laten de airco loeien.
Zelfs de carkit werkt en luid en duidelijk kunnen we tan feliciteren met haar 80ste verjaardag!
In de auto is het aangenaam en op ons gemak rijden we naar het noorden.
Onderweg zien we niet wat we willen zien maar alles en iedereen puft in de ondertussen 37 graden geworden buitenlucht.
We komen aan in het Tembe elephant park en bij de poort zucht en steunt een pikzwarte afrikaan dat het nu toch echt te warm is ….ik denk alleen “wat denk je dat ik hiervan vind???”
De meisjes die ons ontvangen dragen onze koffers zonder probleem op hun hoofden maar vinden het ook echt te warm om voor ons te zingen zoals ze vorige keer deden.
Onze tent voor 3 dagen staat ver in het park en de mulle zandweg erheen is werkelijk een “helle tocht”…
We hebben 15 minuten voordat onze eerste gamedrive begint…verrekijker en fototoestel smijten we in een tas en beginnen vol slechte moed aan de terugweg door het hete mulle zand. Eenmaal bij de ingang aangekomen staat ons gezelschap van deze dagen al te wachten ….Ik ben zeker de jongste!!! Maar ook zeker samen met gj de gezondste!!!
De ene heeft een “nekkraag” de volgende een stok,de derde weegt meer dan 100 kg en waggelt puffend rond…gehoorapparaten en aangepast schoeisel zijn gemeengoed en zo goed als iedereen is slecht ter been .
Een keukentrapje gaat mee om de oude dames in de auto te kunnen duwen…
3 uur hobbelen we door het park en mijn borstbeen doet geeneens zeer!!
We genieten van adelaars boven in de dode bomen, olifanten ,buffels zebra’s en giraffen.
We drinken in doodse stilte cola met uitzicht op de poel waar de Tembe camera op gericht staat.
Moe en stoffig zijn we om 18.30 weer terug.
Onze zandweg is nu iets makkelijker doordat het een klein beetje is afgekoeld… weer even rust totdat we mogen eten.
Ons bed is al uitnodigend opengeslagen maar we moeten eerst nog 1x het zandpad heen…
Er zijn weer 2 nieuwe gasten die de gemiddelde leeftijd weer hoger maken.
2 stinkend rijke amerikaanse dames zullen we later achterkomen.
Onderuit gezakt rond het vuur met een fles rode wijn tussen haar benen vertelt ze dat ze nog niet zolang onderweg zijn….ze zijn pas in januari vertrokken en gaan AL eind april terug…
Natuurlijk zijn ze met pensioen! Ongetwijfeld zijn wij de enigen hier die nog werken.
We eten heerlijke impala met pompoen en courgette en zelfs het toetje smaakt geweldig!
Op tijd vertrekken we naar onze tent, de laatste keer vandaag over het zandpad terug waar ik dit jaar al om 22 uur mijn kado krijg.( om 5 uur morgenochtend gaat de wekker)
2 hele mooie pandora bedeltjes. Een engel en de melkweg…
Mijn 57 ste verjaardag…midden tussen de dieren…en in een zeer gemêleerd gezelschap van op dat moment 2 supergrote kevers.

3 Na regen komt zonneschijn…

Achter ons hoor ik gerommel en Afrikaans geklets, het is dus al ochtend.

Ik hoor geen regen meer maar wel vogels en ik zie blauwe lucht.

De andere kant van het bed is leeg maar buiten zie ik gj al fris en fruitig zitten met zijn boek…is het al zo laat???

Op mijn horloge zie ik dat het 7.30 is en ik spring mijn bed uit en vlieg onder de douche.

Jawel…ik ben uitgerust! Dat is heel lang geleden …

Het water van de douche spettert alle kanten op…maar ik kan mijn haar in ieder geval wassen! We hebben namelijk water!

Dolgelukkig zitten we vroeg aan ons ontbijt en kunnen eigenlijk niet wachten.

Na een snel ontbijt wat overigens superlekker was springen we de auto in en rijden de isimangaloa wetlands in. (nadat we wel even toegang betaald hebben hoor)

Bijna alleen op de wereld ….

Kudu’s die voor onze camera poseren…apen die gekke capriolen uithalen…zebra’s en neushoorns zonder neus..nu wordt er tenminste niet op hen gejaagd.

Onze lunch bestaat uit een restje meegenomen sushi en broodjes uit de supermarkt met ham.

We gaan naar Mission Rocks een uitkijkpunt aan de Indische oceaan.

Zien Verlaten stranden met schone toiletten en buitendouches.

Ontmoeten Wildebeesten die op hun gemakkie staan te grazen en overwinnen zanderige heuvels waar onze Nissan probleemloos naar boven kruipt.

Alleen het rijden over het plankier door het moeras laten mij weer gillen! Gj naar rechts!!!! Niet rijden en kijken ….mannen kunnen maar 1 ding tegelijk!!!!als je wil kijken stop dan even …

Gj noemt nu terwijl ik zit te schrijven nog meer dieren op die wij gezien hebben…

Voor mij is dit vandaag niet zo belangrijk.

Ik weet eigenlijk alleen nog maar dat ik vandaag zonder problemen, in de brandende zon, een trap opgelopen heb om te genieten van het uitzicht op zee.

Misschien heb ik wel nooit zo genoten van een uitzicht…of van een dag als vandaag.

De laatste wolk drijft weg en onder een strakblauwe hemel zie ik de golven beuken op de rotsen.

Mijn dag kan nooit meer stuk.

Glimlachend denk ik aan gisteren toen pikzwarte vrouwen tegen mij zeiden jaloers te zijn op mijn witte armen.
ik kan alleen maar denken…

Ik ben zo blij te zijn met wie ik ben…. maar vooral met waar ik nu ben.

2 Water bij de wijn doen.

We worden wakker gemaakt door de vogels die een wedstrijdje houden wie het hardst kan zingen…Ondanks een toch wel korte nacht zijn we uitgerust en snel gedoucht en aangekleed. Gj heeft lef en trekt zijn korte broek aan want hij gelooft nooit zo in weersvoorspellingen. Al wekenlang zie ik voor vandaag regen ,regen en nog meer regen voorspeld met het daarbij behorende weercijfer 2. Ik trek vandaag toch maar een lange broek aan.

Na ons eerste heerlijke zuid Afrikaanse ontbijt gaan we richting St lucia. Vandaag moeten we bijna 600 km rijden…en dat zijn zuid Afrikaanse kilometers.

Onze Tom Tom weet niet echt waar hij mee bezig is en stuurt ons steeds de weg af.

Nadat we een paar maal geluisterd hebben gaan we toch maar ons eigen idee doen en zien we een bordje Durban.

Het begint met regenen en dit wordt al snel hozen….gj moet nog even wennen aan de breedte van onze auto en dit is niet echt goed voor onze over het algemeen stabiele relatie.

De linkerkant,waar ik zit,raakt steeds naast de weg of in een volgelopen pothole (gat in de weg) en ik kan dan mijn mond niet houden.

Kijk toch uit!!!naar rechts!!!! Nee, RECHTS! Kortom alle plassen en hobbels zijn voor gj.

We rijden door Nederland…Middelburg, Leiden, Arnhem, Amersfoort en zelfs Amsterdam. Er zijn ook andere plaatsen met Nederlandse namen: Kippen, Laagplaas of Sukkelaar. Hier is alleen niets Nederlands aan en het grootste verschil is echt de kleur. Hier zijn de mensen echt diepzwart en lijken onze armen nog witter.

In Ermelo gaan we op zoek naar een supermarkt maar dat lukt hier echt niet.

Een supermarkt hier is een soort pandjeshuis..met enorme rijen voor de deur.

We vinden wel een telefoonshop waar het zowaar lukt om een simkaart te kopen bij een Arabier…er stond alleen geen tegoed op.

Ok dat is vast een eitje…..ja ja ….winkeltje in en winkeltje uit.

We eindigen in een warenhuis met enorme herrie en al schreeuwend leggen we uit wat we willen. Data, ja DATA! Geen telefoontegoed. Alleen DATA! ….een uur later heeft de erbij geroepen manager mijn simkaart in zijn telefoon gedaan om te activeren…want met een iPad kan je niet bellen! We schudden de hand van de manager en als vrienden verlaten we opgelucht de winkel..Ik heb internet!

Nog meer regen ….en nog meer commentaar van mijn kant en waarschijnlijk ook van de natgespetterde voetgangers langs de kant van de weg.

Over het constant inhalen van auto’s zwijg ik maar.

in het pikkedonker komen we in het, nu zo troosteloze, St lucia aan.

In de lodge hangt onze sleutel klaar…en wadend door de enorme plassen komen we in een supermooie kamer….met een hele mooie badkamer met zelfs een ligbad!

Helemaal compleet…maar… zonder water!!! Er komt gewoon geen drup uit de kraan….

In de stromende regen gaan we sushi eten en storten ons op het karafje witte wijn.

Dat is snel leeg…. doe er nog maar 1.

Het water stroomt door de straten…de overheerlijke sushi ligt op ons bord en de wijn lijkt echt te verdampen.

Voor ons doen veel te vroeg roken we nog een sigaartje, samen met de gekko’s die op de muur van ons terras zitten, en ploffen neer in ons veel te grote bed.

Morgen…. weer een nieuwe dag…met hopelijk wat minder regen…water in de douche…. dezelfde heerlijke wijn…. maar bovenaan ons lijstje staat toch nog steeds….

Morgen gezond weer op!!

Het spreekwoord van de dag…

Nooit te oud om te leren…of geluk zit in een heel klein hoekje…

En toch voelt het anders deze keer…

Na Zaventem en na mijn hartoperatie is echt niets meer zoals het ooit was. Bijna een jaar later ben ik nog steeds emotioneler en mij nog steeds ieder moment niet alleen bewust van de waarde van het leven maar eigenlijk van ieder moment.

We gaan naar zuid -Afrika!!! Voor de 6de keer…en het voelt anders.

Ruim op tijd zet Jos ons af bij schiphol waar het een drukte van belang is. Het voelt hier veilig en geduldig staat iedereen te kletsen in de enorm lange rijen voor de veiligheidscontroles. Werkelijk alles moet de handbagage uit en in aparte bakken door de scan. Zelfs opladers zijn nu verdacht net als USB kabeltjes. Het kleine zaklampje in mijn fototas zorgde wel voor een extra controle..maar de staaldraden rond mijn borstbeen waren wel onzichtbaar.

We kopen onze standaardzaken,zoals sigaren,luchtjes en een boek en hierna heeft gj nog genoeg tijd om “even” te bellen en (natuurlijk) al bellend lopen we om 9.45 de slurf door naar de vertrouwde blauwe vogel.

De al wat grijzende piloot stelt mij gerust..de overal aanwezige marechaussee ook.

Wij zitten achterin het vliegtuig en hier zijn nog veel lege plaatsen en heel gelukkig installeren we ons op 3 stoelen.

Ik kan languit liggen…we kunnen films kijken …en krijgen superlekker eten.

Normaal vind ik turbulentie niet zo leuk maar nu kan ik alleen maar denken dat ik naar zuid-Afrika ga!!! Lijdzaam onderga ik de luchtzakken en het heen en weer schudden neem ik voor lief. Gertjan merkt op dat er niet te lezen valt en de sudoku ook niet ingevuld kan.

MAAR….overdag vliegen is leuk!!!

Ik heb genoeg frisse lucht gehad,film gekeken en de wereld onder mij voorbij zien gaan.

Ruim 10 uur later,het leek veel korter, landen we veilig in Johannesburg.

Buiten zit ik omringd door agenten te genieten van een sigaartje en bedenk mij dat ik echt nooit meer een sigaret op zal steken.

Ik ben er weer!!! ik ben zo blij!!!

We halen onze huurauto op en in een giga grote parkeergarage vol met witte en zilver grijze auto’s staat in het midden onze BB…..de meest lelijke bronskleurige bolide..

Ik haal onze gehuurde,in Lisse opgehaalde, TomTom uit de koffer en stap in…natuurlijk bijna aan de verkeerde kant en gj die ook bijna aan de verkeerde kant instapte start de auto.

Het eerste wat we zien is de navigatie die in alle mogelijke kleuren de weg wijst en zinder iets te zeggen stop ik de Tom Tom in zijn zakje en terug in de tas.

15 minuten later zijn we Johannesburg uit en brengen onze koffers binnen.

Een bed,een douche een wc en morgen een ontbijt…glimlachend krijg ik een code voor de WiFi….

Het eerste glas zuid-Afrikaanse wijn ….aan een plastic tafeltje met plastic stoeltjes …

Ik…..ik moet wel even een verhaaltje schrijven….

Geluk zit soms in grote maar meestal in kleine dingen.

Geluk zit in een heel klein hoekje…en meer heb ik vandaag niet te zeggen…

8 We zullen doorgaan…

Ons laatste ontbijt in een zonnig New york ,de koffers gaan dicht en zetten we aan elkaar in de lobby van het hotel .

We hebben nog een hele “dakloze” dag voor de boeg en storten ons weer in het metrogedruis voor de vierde en laatst mogelijke poging om naar het Vrijheidsbeeld te gaan .

De rij is net iets korter dan de afgelopen dagen maar nog steeds ongeveer 1 km lang .

Jos en ik blijven geduldig staan terwijl gj en char kaartjes gaan kopen en terecht komen in weer een andere lange rij ..

Het wachten wordt aangenaam gemaakt door muzikanten en na uren wachten kunnen we eindelijk door de controle die net zo streng is als op de luchthaven .

Helemaal veilig bevonden komen we terecht in de laatste rij ,de rij om de boot op te gaan .

Als haringen in een ton worden we de boot opgeduwd en in het gedrang van een enorme mensenmassa worden we vervoerd naar het Vrijheidsbeeld .

Ook hier weer in een rij maar nu voor een broodje …staande tussen een etende massa mensen eten we snel door,dit is niet zo gezellig!

Even de souvenirshop in is een enorme uitdaging en eenmaal binnen gaan we er zo snel mogelijk weer uit.

We genieten van het geweldige uitzicht op Manhattan en charlotte loopt aan een stuk door selfies te maken ,ja ik ben er nu toch …dus moet ik foto’s maken !! Ineens ontdekt ze dat haar telefoon ook supermooie filmpjes kan maken en ze is niet meer te stoppen .

Het stormt flink wat leuke plaatjes oplevert van “haren in de wind ” gelukkig hebben gj en ik hier weinig last van .

Nadat we het Vrijheidsbeeld van alle kanten bekeken hebben lopen we langzaam terug naar de boot ,ons New Yorkse avontuur is aan de laatste uren begonnen .

Straks moeten we weer naar het vliegveld …ik sta niet te popelen .

De laatste ritjes met de metro ,de laatste trappen af en op….deze dagen hebben we 80 km gelopen en een enorme hoeveelheid trappen het hoofd geboden .

Voor het laatst in het hotel organiseren we in de lobby onze koffers ,nog even internetten en dan netjes op tijd naar het restaurant the baroness voor ons laatste burger ( gj neemt weer de judithburger) en laatste glas van deze bijzondere week .

Gelukkig werd het een week met een gouden rand in plaats van een zwarte.

Deze week hebben we iedere seconde genoten en iedere seconde beseft dat …als het net even anders was gegaan ….ons leven en dat van veel anderen nooit meer hetzelfde zou zijn geweest.

Het vliegveld voelt veilig en in mijn hoofd zingt Ramses zoals hij al zoveel jaren mijn lijflied zingt …

Zing,vecht,huil bid,lach ,werk en bewonder……

Deze week hebben we dit allemaal gedaan ….omdat we een minuut te laat waren en we eigenlijk meer dan op tijd waren .

Een week met een gouden rand …een week met een lach maar ook met tranen .

Een week om nooit meer te vergeten ,een week die we nooit meer zullen vergeten !

Een week waarin ik meer dan eens naar de stem in mijn hoofd moest luisteren die zong

“We zullen doorgaan”