Vakanties

19 Beter een half ei dan een lege dop.

Voor het laatst gaan we vandaag naar het krugerpark en vol goede moed zetten we de wekker.

7 uur s’morgens zitten we al aan het ontbijt. Zullen we daar nu eindelijk eens wat meer dieren zien??? Vol verwachting staan we voor negenen al bij de ingang van kruger.

Gertjan is ondertussen bedreven in het invullen van de formulieren. Paspoortnummers kent hij uit zijn hoofd en nee….ook vandaag hebben we geen geweer bij ons! Rond 17 uur staan we weer bij de uitgang van kruger.

Nee, ik kan niet zeggen dat we veel gezien hebben….

Alhoewel..

Af en toe een verdwaalde vogel… Een loslopende olifant… Een mokkende buffel in de blubber…. Rondhuppelende impala’s….grazende neushoorns (met hoorn)…knokkende bushbokken..Nieuwsgierige giraffen… En stoeiende aapjes.

Laat ik niet de poel vol met waterschildpadden vergeten!

Wanneer heb je weinig gezien? Wanneer heb je veel gezien?

Wanneer Is je glas half leeg of half vol??

Bij een benzinestation gaan we behalve tanken ook gelijk maar even inchecken..onze laatste uren van de vakantie zijn aangebroken.

Wij hebben meer dan genoeg gezien en meegemaakt! We hebben 3 geweldige weken gehad in dit mooie land.

S’avonds eten we voor de laatste keer sushi bij de “ocean basket” om de hoek.

Voor het laatst een flesje “Two Oceans”. We kunnen proosten op een zorgeloze,tandartsloze en doktersloze vakantie!

Over het laatste spreekwoord van deze vakantie zijn we het snel eens…

“Zoals het klokje thuis tikt tikt het nergens!!!!”

18 Eind goed…Al goed.

S’morgens nog voor ons ontbijt komt Kim mij een kado, een groot fotoboek over het krugerpark, geven. Natuurlijk kan ik dit niet met droge ogen aanhoren en aanzien.

Het lijkt wel of mijn tranen nooit meer opraken.

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik in het ziekenhuis werd opgenomen en Nu zit ik toch maar weer hier!!

We nemen afscheid van kim en sander maar niet zonder de laatste nieuwe foto’s gezien te hebben van hun pas gekochte tweede lodge.

Een nieuw huis aan het strand, een stukje onder Durban, en midden in de bewoonde wereld…het tegenovergestelde van de kurhulalodge.

Misschien dan volgend jaar maar daarheen?? We zullen zien…

Voor de laatste keer rijden we de lange moeizame weg terug naar de bewoonde wereld.

Op naar onze laatste bestemming.

Twee uur later rijden we nelspruit binnen en zien gelijk een bordje met “botanische tuin”. Aangezien we nooit genoeg natuur kunnen zien gaan we hier maar even een kijkje nemen. Uh….het is 37 graden…nou, eventjes dan maar.

We duiken gelijk het restaurant in en bestellen iets van de “light lunch card” na een afrikaans kwartiertje staan er 2 overvolle borden inclusief patat voor onze neus.

Zouden daarom de zuid afrikaanse dames van die brede heupen hebben???

Na een paar hapjes sjokken we de tuin in…. Geen bloemetje bloeit er nu.

Het is zo warm dat er al snel een zweetdruppel in mijn nek loopt….gevolgd door de volgende en de volgende.

Het leukste hier is een stuk tropisch regenwoud waar de druppeltjes zweet plaats moeten maken voor straaltjes.

Zelfs een grote bruine slang schiet voor onze voeten langs en zoekt verkoeling in de schaduw.

Nadat we een uurtje rondgewandeld hebben vluchten we de auto weer in en rijden verder naar ons hotel.

Hier hebben we eindelijk weer een beetje fatsoenlijk internet en gj kan zich eindelijk een uurtje op zijn mail storten.

S’avonds eten we bij het naastgelegen sjieke restaurant wat helemaal romantisch verlicht is met kaarsen en lantaarns.

Zonder blikken of blozen lopen wij, “ernstig underdressed”, in korte broek en op slippers naar onze mooi gedekte tafel met een geweldig uitzicht op de lichtjes van nelspruit.

17 Rust roest…

Vandaag gaat het dan toch gebeuren… we gaan niets doen. Een hele dag lang. Tot onze schrik worden we al voor 7 uur wakker!

Ok, hoe zullen we dit doen vandaag??? Het douchen en aankleden is echt een fluitje van een cent. Ontbijten? Hoelang kan je doen over 1 boterham en een kop koffie?

Gelukkig komt kim honderduit kletsen en lijkt het of we heeeel lang aan tafel gezeten hebben.

Maar nu wordt het menens. De dag is nog maar net begonnen. Gertjan gaat zitten met zijn boek. Dat gaat goed!

Lucas,de vader van kim, komt gelukkig met zijn camera om foto’s aan mij te laten zien. Zo, we zijn weer een half uurtje verder…

Gj bedenkt zich dat hij onze huurauto maar gaat poetsen om de opgelopen krassen wat te verdoezelen.

Gelukkig is de auto supersmerig en hier zijn dus weer een paar uurtjes mee gemoeid.

Ik lever ook mijn bijdrage door te speuren naar krasjes die gj dan weer met zijn zakdoek in de was zet.

Maar het moment komt dat de auto echt schoon is.

Gj is er achter gekomen dat een auto wassen een zeer ontspannende bezigheid is. Ik ben benieuwd of hij dit in nederland straks ook zal vinden?

De tijd kruipt…zien we misschien nog een dier? Kunnen we foto’s maken…

Moet ik nog een verhaal schrijven?

Tja en toen ineens waren onze koffers supernetjes, alle verhalen verteld en zijn er genoeg foto’s gemaakt.

Aan het einde van de middag zien we gelukkig weer van alles gebeuren in de rivier.

De apen, olifanten, hippo’s en een krokodil brengen weer wat leven in de brouwerij!

Nee, niks doen is niks voor ons!! Hoe mooi het hier ook is en hoe gezellig kim en sander ook zijn. De laatste avond hier is gezellig maar op tijd vertrekken we naar bed morgen gaan we vroeg naar ons laatste hotel.

Gelukkig weer terug naar de bewoonde wereld!

16 beter 1 vogel in de hand dan 10 in de lucht

Na het gezellige “kletsontbijt” met kim en sander hebben wij alweer genoeg van het nietsdoen en gaan we samen naar het krugerpark.

Met daglicht is de helletocht naar de bewoonde wereld veel beter te doen dan in het donker…Wij moeten er eigenlijk niet aan denken om hier te wonen, zo ver van de bewoonde wereld.

Eenmaal weer in het krugerpark vallen de verschillen met “vroeger” steeds meer op.

Waar zijn de dieren??? We horen zelfs geen vogels…

Als we 1 impala zien volgt de rest vanzelf, de dieren zitten gezellig bij elkaar.

Giraffen vlak naast de auto trekken zich niets van ons aan en 10 meter verder gaat een kudde olifanten badderen. Wij staan in hun looproute en moeten toch maar even achteruit, mocht er toevallig een slechtziende tussen zitten dan loopt hij misschien wel via onze motorkap!

Hier in kruger zien we geen enkele neushoorn en geen enkele leeuw en bijna geen vogels.

De twee grote adelaars in de boom met de zon op de goede plek is mijn kadootje van vandaag!

Op tijd zijn we terug in kurhula voor de bbq. In veel lodges wordt met elkaar gegeten zo ook hier. De 2 nieuwe gasten komen ook uit nederland wat deze avond heel ontspannen maakt… Even gewoon alleen maar nederlands praten!

De olifanten, impala’s en wrattenzwijnen komen nieuwsgierig even bij ons in de tuin kijken en niemand heeft een fototoestel paraat!

Vanuit de rivier praten de nijlpaarden met elkaar en we horen de apen ruzien.

Deze avond zitten we nog lang op ons balkon te luisteren naar de geluiden van de donkere nacht.

15 Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald..

We hebben weer een lange autodag voor de boeg vandaag. Dit komt omdat we deze vakantie enorm heen en weer rijden van de ene kant van het land naar de andere kant. Lodges waar wij graag heen wilden zaten vol door de vakantie van de zuid afrikanen.. Kiezen we dan een andere lodge? Of gaan we toch???Als je er dan toch naar toe wilt moet je extra km maken.

Zeker vandaag hebben we er een lange rit voor over om naar kim en sander te gaan.

Langzaam zien we het landschap weer veranderen. Het wordt steeds heuvelachtiger en het is hierdoor in ieder geval een schitterende rit. De temperatuur schommelt flink in de bergen is het 21 en in de dalen is het 37 graden.

Aan het einde van de middag rijden we door de moegabaskloof….wat een uitzicht!!

Langzaam begint het al te schemeren terwijl wij het gehucht gravelotte inrijden.. bij de eerste t-splitsing moeten we links volgens de beschrijving van kim. Dan is na 700 meter de ingang naar het Balule park, die we moeten hebben. We zijn mooi op tijd, het is pas vijf uur. Van de voorgaande bezoeken aan kim en sander weten we dat ons nog een verschrikkelijke tocht te wachten staat over een rotsachtig pad door een bergachtig terrein. En door de recente hevige regen is ook nog een deel van het toch al schamele wegdek ook nog eens weggespoeld. Het is “maar” twaalf kilometer. Maar we gaan er minstens een half uur over doen. Ik maak mij er de hele weg hier al zorgen over. Maar gelukkig, nu het nog zo vroeg is, kunnen we deze helletocht nog bij daglicht afleggen. We rijden 700 meter verder. Zou de ingang hier zijn??? Lijkt van niet. Doorrijden dan? Proberen maar… 20 km verder het bordje krugerpark… deze weg is dus ook fout! Terug naar gravelotte…hier dan??? Nee…loopt dood!! Stukje verder dan??? 10 km…20.. 30 km… Eindelijk!!! De Parson gate, onze ingang van het Balule park!!! Het is inmiddels kwart voor zes. En het begint al te schemeren.

Bij de gate staan twee potige bewakers. Waar gaan jullie heen?? Naar kim en sander!

Met welke email hebben jullie gereserveerd??? Uh…chello???

De bewaker zoekt zich een ongeluk tot ik bedenk dat we alleen via facebook hebben gereserveerd. Rechtstreeks bij kim. Met opgetrokken wenkbrauwen belt hij kim…en gelijk gaat de slagboom open.

De zon gaat altijd heel snel onder in Zuid-Afrika. Binnen tien minuten is ie echt helemaal onder en wij gaan weer een geweldig half uur tegemoet.. Maar niet heus.. Het enige wat ik wilde vandaag was deze “weg” met licht rijden … En nu is het meteen pikkedonker.

Ruim 12 km stenen, zand, hobbels en kuilen….onze auto hobbelt dat is niet normaal!

Wat een gedoe….ik kom soms gewoon van mijn stoel af!

We missen, zo blijkt later, 1 bordje…en staan ineens op een heuveltje in een smal karrespoor tussen de struiken, waar de weg eindigt!!!!!

Hier kan nog geen mini keren laat staan onze nissan…en dat in het donker…ook uitstappen is hier geen optie.

Via struiken en een, toevallig net even verkeerd liggend, rotsblok…(deze krassen klinken serieus) komen we gelukkig heelhuids op het juiste pad terug.

Ach, we weten dat sander iedereen een uur de tijd geeft om bij de lodge te komen…dan pas snelt hij te hulp.

We hebben nog even… We kruipen langzaam verder….steil omhoog en weer net zo steil naar beneden…. Nog meer hobbels, nog meer stenen. ‘Hoeveel kilometer nog?’ vraag ik om de haverklap. Hotsend en stuiterend kruipen we naar boven in de duisternis. Ach…we moeten er ‘iets’ voor over hebben!

Rond 19 uur rijden we het erf van de kurhulalodge op…een beetje thuis in Zuid-Afrika!

Het gehobbel zijn we snel vergeten als we een uurtje later samen proosten op een paar mooie dagen!

14 Alle waar is (niet altijd) naar zijn geld.

Na het heerlijke bubbelen in de jacuzzi en het uurtje langer slapen zijn zowel justinus als wij uitgerust. We vertrekken nu pas om zeven uur in plaats van om zes uur voor onze morning game drive. We gunden justinus een uurtje extra nachtrust na zijn vermoeiende dag.

Vol goeie moed gaan we na een slok koffie (en het inpakken van onze koffers) nog even een rondje rijden.

Wij denken omdat we een uur later zijn vertrokken dat we toch op tijd kunnen ontbijten.

Justinus denkt hier anders over en rijdt van de ene naar de andere weg, wat er ook gebeurt hij rijdt ons gewoon ruim 3,5 uur rond.

Nee, we vinden geen cheetah’s en nee, we zien ook geen luipaard.

Maar we zitten wel pas om 11 uur schreeuwend van de honger aan ons laatste ontbijt.

Bovendien Een hele ochtend zonder koffie!!!

Gertjan gaat betalen, de manager gaat hier over de rekening….hier konden we geen kraanwater drinken en een flesje gewoon water blijkt 20 rand te kosten…1,50 euro.

Nog nooit hebben we moeten betalen voor water! Het beetje kleding dat we hebben laten wassen….570 rand (40 euro)

Nog nooit hebben we meer dan een paar euro voor onze was moeten betalen.

Gj betaalt zonder emotie. Haalt zijn kaart door het apparaat.

Gertjan vult het enquette formulier in en de manager leest mee..

Oh…u vindt het eten goed ??? Nou het is excellent hoor!!! Nee,zegt gj het is goed…

Het is goed genoeg…de manager mokt….het is excellent.

Gj haalt zijn schouders op.

Er zit een envelop bij voor tip voor het personeel…we hebben geld achtergelaten in onze kamer en justinus krijgt straks meer dan voldoende.

De envelop wordt ter plekke open gemaakt en mw zegt “er zit niks in”!

Nee,zegt gj “we hebben de mensen die het verdienden al genoeg gegeven”

Voor de laatste keer in de jeep met een vrolijke justinus,gelukkig is hij een beetje uitgerust…

Een grote olifant verspert onze weg…uiteindelijk gaan wij met de jeep achteruit…en geven hem de ruimte om zijn weg te vervolgen!

Misschien is justinus nog blijer met het uurtje langer slapen dan met de dikke fooi die wij hem geven.

Sorry justinus, deze manager speelt toneel …en maakt misbruik van jouw liefde voor de dieren.

Heel langzaam verdwijnt de grote olifant tussen de bomen en rijden wij langzaam het park uit.

Eenmaal terug bij onze auto worden de koffers overgeladen en na een roerend afscheid van onze vriend rijden we weer samen de 16 km over de hobbelige en slechte weg richting de bewoonde wereld.

Op weg naar ons volgende avontuur!

13 Overdaad schaadt…

We zijn maar met z’n achten in deze lodge en kunnen het prima met elkaar vinden.

De een kletst s’morgens om 5.30 al de oren van ieders hoofd en de ander heeft wat meer tijd nodig om wakker te worden. De jonge belgische meisjes zijn echt nog niet wakker maar ondertussen weten we al dat dat vanzelf weer goed komt.

Vader excuseert, keer op keer, onnodig zijn dochters ….ze moesten nog even aankleden..of haren wassen.

Nou en…

De gezichten van de meisjes staan ondertussen op onweer.

Glimlachend denken wij terug aan onze meiden die ook in peperdure hotels, die wij boekten om hen een plezier te doen, net op dat moment doodmoe waren of hoofdpijn hadden.

Dus de jacuzzi werd niet gebruikt of het supermooie strand niet eens gezien!

We zien in deze lodge elkaar s’morgens voor de gamedrive en drinken een half kopje thee want plassen in de bush …dat wil ik echt niet! ik ga niet met mijn blote billen in het half hoge gras zitten.

Na de gamedrive, waar we natuurlijk weer een ontmoeting met de leeuwen hebben gehad en ik supermooie foto’s heb gemaakt, gaan we gezamenlijk ontbijten aan de grote eettafel. De met liefde gebakken croissant gaat van het ene naar het andere bord.

Croissants in zuid afrika …dat hoort niet en is ook nog eens niet te eten. Maar het laten staan van eten is in dit land best moeilijk.

Het verse fruit, de heerlijke koffie MET caffeine en de gezamenlijk beleefde avonturen zorgen voor een geweldige herinnering.

We nemen afscheid van jolanda en rene… Het safariacontuur van de de super enthousiaste, vrienden voor het leven, klm-ers zit erop.

Ineens beseffen we nog meer hoe leuk de afgelopen dagen waren en hoe snel een mens iets voor je kan betekenen.

We moeten ook afscheid nemen van onze belgen, zij hebben hun intrek genomen in de biljart/ tv kamer en hun tassen staan gewoon onbeheerd buiten.

De rellen en wegblokkades rond johannesburg hebben hun vakantieplannen in het water gegooid.

Hier blijven kan….maar naar johannesburg kan niet!

De tv brengt ons in een seconde terug in de werkelijkheid .

Hier is geen gelijkheid .

De foto die ik vanmorgen van “onze” leeuwen heb gemaakt laat ons allemaal de realiteit vergeten….en even vergeten we de tv.

Deze leeuwen hebben we met elkaar gezien! Een gezamelijke herinnering

Ook deze mensen gaan weg…

Justinus, onze gids, is een manus van alles geworden.

De hele dag rijdt hij heen en weer…brengt mensen weg en sjouwt hun koffers.

Haalt mensen op….en sjouwt hun koffers.

Kookt water…maakt thee..rijdt ons rond, geeft ons eten ..ruimt onze borden af….

Zorgt voor poncho’s en dekens en laat ons genieten van de leeuwen.

Wij zullen wij niet zijn als we dit niet zien…

Bloeddoorlopen ogen die bijna dichtvallen.

Justinus hoelang ben je al aan het werk?

Met moeite houdt hij zijn tranen tegen…van s’morgens 5 tot 11 uur s’avonds.

5 weken werken…6 dagen vrij…
hij moet steeds harder werken… Volgens het management kan het altijd harder en het is nooit genoeg.

Onze schone was ligt op ons bed…en voor de derde keer hebben we schone handdoeken. In nederland doen we bijna een week met maar 1 handdoek…soms doen we samen met 1. Ik lig in het bubbelbad met een glas wijn en mijn ipad ….maar zonder sigaret…justinus en wij slapen morgen uit!
het eten hier is zo overdadig…eigenlijk een beetje te…

Wij wilden geen toetje…dan kon justinus eerder slapen.

Die leeuwen zijn leuker als we allemaal uitgeslapen zijn.

Het enthousiasme van justinus deed ons terugkomen want zinder hem is jamila geen jamila meer.

Ik bubbel nog heel lang door en hoop dat hij morgen weer fris en fruitig is.

Een gamedrive met justinus …zou hij beseffen hoe waardevol hij is???

De dagen met rene en jolanda en onze belgen?

Onze combinatie met Justinus maakte ze bijzonder.

paar dagen met zijn achten in welgevonden….beter kan je je niet wensen.Vanavond zitten we aan een tafel voor 2..
genietend denk ik terug aan de dagen dat we met zijn achten aan een tafel zaten… Nu zitten we aan aparte tafeltjes…
Bij onze kamer aangekomen is voor het eerst de kamer op slot, de laatste dag brengen we door in een ander gezelschap.

12 Lang verwacht,stil gezwegen….nooit gedacht en toch gekregen!

S’avonds heel laat horen wij dichtbij de leeuwen brullen….een tijdje later een hoge scherpe kreet van een dier in doodsnood! Gevolgd door een ijzingwekkende stilte.

Dit is de natuur…

Tijdens de laatse ochtend gamedrive hier zien we de leeuwen weer…..lui uitgestrekt liggen ze in de zon uit te buiken…een van de drie leeuwinnen heeft zo’n gigantische dikke buik dat je denkt dat ze hoogzwanger is maar niets is minder waar!

Ze heeft alleen net iets teveel gegeten en likt nog uitgebreid haar lippen af…en begint aan het zware karwei wat verteren heet. Ik ben niet zo’n fan van deze dieren maar hun gedrag boeit mij eigenlijk wel.

Een stukje verder sluipt een jakhals de kant op waar waarschijnlijk de restanten liggen van het zojuist verslonden dier. Gaat zich vast tegoed doen aan de left overs.

Na het ontbijt, vandaag houden we het maar simpel, gaan we nog even douchen en pakken onze koffers in.

Vandaag hoeven we maar iets meer dan 200 km te rijden maar de weg is slecht met grote gaten, keien en zanderig.

Bijna 6 uur later hobbelen we het natuurpark Welgevonden binnen.

Ook hier staat de zon hoog aan de hemel en is het een graad of 35.

Justinus onze de gids die we nog van voorgaande jaren kennen, komt met zijn armen wijd naar ons toe gelopen.

Met moeite kan ik mijn tranen bedwingen….ik ben zo blij dat ik hier weer ben!!

Het lijkt vandaag wel of we voor een jaar spullen bij ons hebben en de enorme hoeveelheid koffers en tasjes past nog maar net in de jeep.

We komen terecht in de voor ons bekende kamer…overal verse bloemen en met bloemzaden is het woord welcome op ons bed gelegd. Dit voelt als thuis!

Een snel kopje thee en we gaan op zoek naar de dieren.

Met 2 nederlanders en 4 belgen,waarvan er 5 nog nooit een gamedrive hebben meegemaakt vertrekken we.

Het enthousiasme van deze mensen is besmettelijk en met verbazing bekijken we de eerste zebra!

De zon gaat schitterend onder terwijl donkere wolken zich samenpakken en in de verte zien we het regenen en bliksemen…dit is zo supermooi om te zien!!! Geen enkel fototoestel kan dit vastleggen.

Er zijn ook hier leeuwen gespot en met een sneltreinvaart rijden we de andere kant op.

De wegen zijn slecht en ik hobbel zonder problemen alle kanten op. 2 grote leeuwinnen lopen zoekend rond en brullen dat het een lieve lust is…vlakbij de auto.

En ineens is daar de mannetjesleeuw….statig en angstaanjagend komt hij dichterbij…

Het wordt steeds stiller in de jeep en de vrouwen deinzen steeds verder naar het veilige midden van de auto.

Zachtjes hoor ik achter mij fluisteren….oh …als deze poes mijn poes maar niet ruikt…

Nog zachter lachen we hierom en verontschuldigend zegt ze…ik heb een poes thuis hoor! De leeuwinnen zitten weggedoken op de weg en de leeuw jaagt een wildebeest op in de richting van de dames. Plotseling een hoop herrie en we horen gesnuif en gebrul. Even later lopen de leeuwen weer op de weg. Missie mislukt, het wildebeest is ontkomen.

Ineens verschijnt er aan de andere kant van de auto een kudde olifanten die langzaam maar zeker de kant van de leeuwen op wandelen.

Wat gaat er nu gebeuren????

Iedereen houdt zijn adem in… De leeuwen lopen grommend heen en weer… De olifanten gaan trompetteren …

In het pikkedonker in een jeep zitten terwijl je niet weet waar de leeuwen lopen geeft toch wat spanning….

De nederlandse vrouw…piept zachtjes.. justinus…. rij maar weer verder… justinus geeft gehoor aan haar verzoek maar gaat niet verder weg staan…maar gewoon nog dichterbij! Tussen de kudde olifanten en de leeuwen in staan geeft een onprettig gevoel.

Wat een avond!!! We hebben genoten! Als we terugkomen brandt het kampvuur en onder een supermooie sterrenhemel genieten we van een glas wijn, leuk gezelschap en een heerlijke maaltijd.

Nu kan ik eindelijk weer in onze buiten jacuzzi!!!!! De badjassen en grote handdoeken liggen klaar en het bad bubbelt dat het een lieve lust is.

Met mijn ene voet voel ik het water en trek hem snel terug…dit is veeeeeel te heet!!

Gj probeert het water af te koelen met karaffen koud water maar dit mocht niet baten.

Morgen maar opnieuw proberen….heel tevreden duiken we ons heerlijke frisse bed in.