2 bibberend maar vastberaden.

Wat is het vreemd om in plaats van in New york weer thuis te zitten met onze dichte koffers midden in de kamer .

Alles is gewijzigd, we vliegen 24 uur later maar dan vanaf Schiphol en met een tussenlanding op Boston . We blijven een dag langer en zelfs onze taxi’s zijn kosteloos gewijzigd, dankzij onze reisleidster Char.

Iedereen vraagt of we nog durven …durf ik nog?? Als ik erover nadenk zeg ik ja.

Als ik bedenk dat we er allevier niet meer hadden kunnen zijn wil ik het liefst nergens meer heen …nooit meer vliegen …nooit meer autorijden …nooit meer in de metro ..nooit meer …geen enkel risico lopen maar dan ook niets meer meemaken .

Char stuurt een berichtje ” mam ,ik durf niet meer…” Ik reageer niet.

Dit alles dankzij een stelletje mensen op onze wereld die alles kapot willen maken voor iedereen.

Gertjan en ik besluiten dat bij welke serieuze dreiging dan ook ..we niet gaan .maar….

We moeten wel vertrouwen hebben in de mensen die er alles aan doen ons een gevoel van veiligheid te geven .

Nee, we slapen niet echt lekker …de beelden en geluiden van Zaventem zijn nog erg vers en aanwezig .de beelden van de tv staan nog vooraan op mijn netvlies .

Toch gaat de wekker en pakken we onze tandenborstel weer in .Deze keer zijn we veel vroeger dan anders en opgewekt rijden we naar Schiphol.

Weer een parkeerplaats buiten Schiphol maar nu staat de shuttlebus wel op ons te wachten !

Voor de deuren van de vertrekhal staat de marechaussee ,heel zichtbaar aanwezig. de rijen bij de balie zijn lang en de mensen in de rij zijn stiller dan anders maar staan wel in de rij ! Zonder mopperen accepteert iedereen de enorm strenge controle .

Hoevaak hebben we deze keer ons paspoort laten zien ? Hoevaak we door een controle zijn gegaan?? Vaak maar het geeft wel een veilig gevoel !

Op tijd gaan we de lucht in en op tijd landen we op Boston. Rennen naar de koffers en rennen naar het volgende vliegtuig ,nou ja vliegtuigje…

Aan het einde van deze gedenkwaardige dag landen we op JFK …er wordt een foto van ons gemaakt en vingerafdrukken afgenomen voor we weer door strenge controle gaan . We mogen het land in …we zijn in New york!!!! Buiten staan we in het zonnetje …onze taxi komt eraan en dan moet ik echt heel hard slikken …nog nooit was ik zo moe van een vliegreis !

Langzaam kruipt de taxi door het volle New york en zet ons af voor de deur van het ons al bekende hotel .

Koffers op de kamer,boodschappen bij de benzinepomp en een glas bier of wijn bij het enig aanwezige eetcafe in de buurt . Doodmoe eten we een hamburger en hierna willen we nog maar 1 ding …Slapen !

Wat een dag….maar …we hebben het wel gedaan!!!!!ondanks alle vreselijke dingen zijn we toch in New york!!!! We kijken nog 1 keer om ons heen en zien dat 1 wolkenkrabber langzaam van kleur verandert….rood …geel…zwart!!

6000 km van huis ….heerst dezelfde afschuw maar ook dezelfde vastberadenheid dat dit nooit meer mag gebeuren .