Vakanties

11 Geduld is een schone zaak.

De dagen vliegen voorbij…en ook aan deze nacht in Pilanesberg is snel een einde gekomen.

5 uur gaat de wekker en ik sleep mij naar de douche…zal ik binnen of buiten gaan? of toch maar in bad?

Gj draait zich nog even om.

Ik geniet zo van het water gewoon buiten onder de sterrrenhemel dat ik mezelf moet dwingen om eronder vandaan te komen.

In stilte kleden we ons aan en verzamelen we onze “uitrusting” die is altijd hetzelfde dus gaat eigenlijk automatisch.

Een snel slokje thee en zonder veel te zeggen klimmen we de jeep weer in,ieder op zijn eigen plekje.

Overal mocht ik op de eerste bank zitten waar ik het minst last heb van het gewiebel en geschud.

Terwijl de zon weer opkomt zien we neushoorns staan….zoals ze horen! De grote scherpe hoorn schittert in het flauwe zonlicht.

Gelukkig….zij zijn tot nu toe ontsnapt aan de meedogenloze stropers.

Ons eerste stukje rijden gaat zoals we nu wel gewend zijn langs het hek…alle gidsen controleren iedere ochtend met elkaar het hek of er geen stropers binnen zijn gekomen. Gelukkig is ook vandaag nog alles heel.

Deze ochtend zien we 25 neushoorns,(de gids heeft er ook nog nooit zoveel op een dag gezien) die gelukkig rondscharrelen en grazen en van ons geen last hebben….het enige wat wij schieten zijn foto’s!

Dit is een gevoelig onderwerp want mijn foto’s zijn slecht,het lijkt wel of ik het niet meer kan…de rest van de dag heb ik hier over nagedacht en niemand weet hoe gelukkig ik was toen ik s’avonds achter het probleem kwam.

We zien nog spelende nijlpaarden,stoeiende giraffen,chagrijnige en oh zo lelijke gnoe’s.

S’middags hebben we nieuw gezelschap een gezin uit kaapstad. Het heeft daar al meer dan 3 maanden niet geregend, behalve deze week een bui of 2, …vier uur per dag heeft de bevolking geen water…..in de tuin groeien alleen nog cactussen…

Ik weet dat ik te benijden ben…en een paar slechte foto’s verandert daar niets aan.

De drie leeuwen van de avond en de 5 neushoorns die de teller op 30 zetten heb ik dus alleen slecht op de foto!!

Gelukkig hebben we nog ruim een week om alsnog mooie foto’s te maken!!!

En de beelden van vandaag staan op mijn eigen harde schijf in mijn hoofd.

Die neemt niemand mij meer af …

Nog lang zitten we samen in het pikkedonker buiten…

10 Na regen komt altijd Zonneschijn!

Toch een beetje teleurgesteld verlaten we de omgeving van het krugerpark.

We hebben nog nooit zo weinig dieren gezien als deze dagen.

Vandaag gaan we een flink eind rijden naar Pilanesberg een park boven Johannesburg. De natuur moet hier fantastisch zijn maar er zitten over het algemeen minder dieren. Het heeft hier in ieder geval wel flink geregend de afgelopen weken dus er zal geen gebrek aan water zijn.

Het is echt een eind rijden…Op de kaart lijkt het mee te vallen maar de werkelijkheid is echt anders!

We hadden hoop er tussen 14 en 15 uur te zijn maar dan hadden we natuurlijk geen verkeerde afslag moeten nemen.

Ineens rijden we hierdoor het centrum van pretoria in met alle gevolgen van dien!

Stoplichten,files en overal auto’s en mensen…we kruipen op ons gemakkie door en genieten maar van alles wat om ons heen gebeurt.

We verliezen hiermee gewoon een uur!

Pas om 16 uur zijn we in de buurt van het enorme toeristische suncity, het las vegas van afrika.

We bellen naar de lodge om te zeggen dat we laat zijn…de gamedrive is vast al vertrokken.. Dan hebben we straks wat vrije tijd..

Niets blijkt minder waar te zijn….bij aankomst wordt er op ons gewacht…straks kunnen we pas naar onze kamer want NU mogen we alleen plassen en ons fototoestel pakken.

Enigszins verreisd kruipen we toch de jeep maar in….op de valreep krijgen we gelukkig nog een flesje koud water mee.

Een kwartiertje later zien we 3 cheetah’s op hun gemak in de zon liggen.

Langzaam staan ze op en gaan aan de wandel…..we volgen op gepaste afstand tot ze tussen de bomen verdwijnen. we rijden weer een stukje verder.

Aan de ene kant staan giraffen….terwijl we hiervan genieten piept een meisje ….Look there! Aan de andere kant staat een neushoorn!

Hij is niet alleen…het gezinnetje met baby waggelt op hun dooie akkertje richting een meertje waar ze gedrieen heerlijk gaan badderen in de blubber!

Na dit schitterende schouwspel komen van achter ons uit de bosjes “onze cheetah’s aan wandelen!!!

Ze lopen een bergje op en vlak voor ons rekken ze zich uit en paraderen voor onze fototoestellen heen en weer!

Wat hebben we nog te wensen???? Een halfuurtje later wandelen er drie leeuwen op het zandpad ons tegemoet…

Onze dag kan niet meer stuk!

In het donker komen we terug bij de lodge en worden naar onze kamer gebracht.

Dit is geen kamer….dit is een huis!!!!

Een hele grote kamer met een bed waar je met gemak een heel gezin in kan stoppen!

Een dubbele douche,een bad en zelfs nog een grote buitendouche!!

Overal ramen tot aan de grond… het leukste is nog, de wc heeft ze ook …met uitzicht op de buitendouche!,

Opgefrist gaan we heerlijk eten maar ook vandaag is de avond niet zolang als in nederland.

Nog even samen op ons terras en vroeg naar bed …5 uur gaat de wekker weer!!

9 Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd!

S’morgen’s vroeg is het alweer warm, de krokodilrivier is eigenlijk niet meer dan een stroompje en er is geen nijlpaard in te bekennen.

Het enige levende wezen in deze buurt is een ooievaar die op zijn gemak naar het weinige water zit te turen.

Na ons ontbijt gaan we voor de tweede dag naar het krugerpark, wie weet zien we nu meer!

De zon kruipt langzaam omhoog en op ons gemak rijden we door het park.

Wat verdwaalde giraffen en zebra’s laten ons nu niet op de banken springen van enthousiasme maar misschien zijn we ook wel een klein beetje verwend.

Het steeds speuren tussen de bomen op zoek naar dieren bezorgt ons zo langzamerhand een stijve nek.

We gaan op zoek naar water….maar welke kant we ook oprijden.. alle poelen en riviertjes zijn kurkdroog en bovendien geheel verlaten.

We sluiten aan bij 5 auto’s die stil staan aan de kant van de weg… Iedereen tuurt en wijst!! Met mijn telelens maak ik maar een foto en alleen als ik helemaal inzoom zie ik iets wat op 2 heel magere leeuwen lijkt. Tja…..

We stellen ons doel, het spotten van roofdieren, bij.

Mijn vriendinnetje els zal nu een gat in de lucht springen… Wij, ja els je hoort het goed, gaan op zoek naar vogels!!

De eerste is snel gevonden en gj pakt zijn verrekijker en vogelboek erbij….

Ik maak net zolang foto’s tot ik een scherpe en mooie foto heb.

Is dit een senioren ervaring??? Vast wel maar het is behalve leuk ook geheel ongevaarlijk!!

Wij gaan nog verder en gj maakt aantekeningen welke vogel we gezien hebben….met zelfs het jaartal erbij!

Is dit nu een safari voor pensionada’s???

We hebben de red back shrike… de rooirug laksman op zijn afrikaans, gezien!!!

Gj zegt bloedserieus…Zo dat is 1!

Er zitten er hier wel veel….zo goed als iedere vogel is weer een shrike!!

Steeds als gj bovenop zijn remmen staat, ik in de gordel hang en de spullen van de achterbank weer op de grond liggen, hoor ik de teleurstelling in zijn stem.

Hoe lang en uitgebreid hij ook door zijn kijkertje tuurt….tja….het is toch weer een shrike.

Jammer genoeg is er geen goede nederlandse vertaling voor deze vogel..

Waarschijnlijk gelooft niemand dit maar als we vandaag 4 verschillende vogels gezien hebben is dat veel!!

Onze broodjes (nog van gister) zijn met alleen een plakje ham, dus zonder boter,bijna niet weg te krijgen. Gj wil water en pakt de kartonnen zak met etenswaren van de achterbank. Deze zak is zwaarder dan hij dacht en met een klap slaat hij de zak tegen mijn achterhoofd…er zat nog een volle fles wijn in.

De tranen springen in mijn ogen en gj merkt droog op dat hij gelooft dat we geen ijsblokjes bij ons hebben!! Gelukkig is het niet meer dan een bult.

De dag is bijna om en langzaam rijden we naar de uitgang..terwijl de zon onder gaat zien we nog een laatste veelkleurig vogeltje…natuurlijk!!! Weeeeer een shrike!!!

Bij het hek vraagt een gids of we een leuke dag gehad hebben.

Did you see elephants? Yes!

Did you see zebra’s? Yes!

Did you see buffalo? Yes!

Did you see Girafs? Yes!

Did you see the rhino? Yes!

Wat hebben we een lol…. Hij moest eens weten hoeveel shrikes we ook nog gezien hebben!

Terug in de lodge vraagt de eigenaresse ” did you enjoy your day?” En net als gister wacht zij niet ons antwoord af en is al bij het volgende tafeltje aangekomen.

Wij kijken elkaar aan…jawel! Wij hebben zelfs nog een leopardturtle (luipaardschildpad) gezien!!!

We gaan op tijd naar bed…morgen vroeg op en naar de volgende lodge.

8 Ik maak van een mug een olifant!

We zitten heerlijk in onze auto met airco en rijden op ons gemak richting de grens van swaziland. Net als ruim een jaar geleden komen we door het plaatsje jozini.

Overal vrolijke mensen…stalletjes,kraampjes en winkeltjes maar dan wel op z’n zuid afrikaans. De hedendaagse mode hangt niet uitgestald maar ligt gewoon op stapels op de grond. Bij een enorme vuilnisbelt staat een groot bord met “Don’t litter” en hiernaast staat men gewoon zijn vuilniszakken afval te dumpen.

In onze ogen een armoedige plaats..maar wel een waar ongeveer iedereen een iPhone heeft en overal vrolijke muziek klinkt.

Kortom hier heersen andere normen en waarden…kippen draaien aan een spit gewoon in de zon….. in de voor ons verzengende hitte van 38 graden.

Eenmaal bij de grens van Swaziland gaat alles weer veel sneller dan de vorige keer want ook hier heeft de automatisering zijn intrede gedaan.

We hoeven niks meer aan te geven,we hoeven ons met veel moeite verkregen papiertje om hier met de huurauto de grens over te gaan niet eens te laten zien!

Zelfs geen handtekening hoeven we meer te zetten.

Niemand is meer in ons geïnteresseerd…ga maar gauw!

En vier stempels later rijden we dit pikzwarte land in.

De wegen zijn nog steeds slecht. We slalommen om de potholes heen en vergapen ons aan de mooie natuur en de langs de kant lopende kleurige figuren.

Een paar uur later zijn we in het noorden van Swaziland weer bij de grens.

Dit was ooit een enorm avontuur maar nu is het een fluitje van een cent.

Aan het einde van de dag bereiken we het marlothpark aan de rand van het krugerpark.

Nou…deze lodge is niet veel soeps…met moeite vinden we iets wat op een ingang lijkt.

Ergens op de eerste verdieping van de lodge vinden we een levend wezen…

H e l l o ….deze vrouw lijkt direct uit een foute televisieserie gestapt te zijn….

Ze loopt en praat in slow motion …

Do you want diner??? Sloffend op haar teenslippers wijst ze ons de weg.

Via het koffiezetapparaat en de bijna nooit werkende wifi wijst ze ons onze kamer.

I think you have to spray against the malaria musquitos…en sloffend loopt ze verder.

Verbouwereerd kijken wij elkaar aan…waar zijn we nu verzeild geraakt???

We voelen ons nu een beetje belazerd door het internet waar deze lodge een 9,2 krijgt…geen enkele foto komt overeen met de werkelijkheid.

Het zwembad met uitzicht op het krugerpark is een zo goed als vergaan, verkleurd en vervuild badje midden tussen onverzorgde en ongesnoeide bomen die ieder uitzicht op wat dan ook belemmeren.

Het eerste wat we doen is onze kamer volspuiten met insecticide, dan komen we straks hopelijk in een kamer zonder gevleugelde en prikkende vriendjes.

We hadden het kunnen weten..ons diner kwam rechtstreeks uit de vriezer. het personeel was blij dat wij heel snel uitgegeten waren zodat zij nog sneller naar huis konden sloffen.

Opgelucht gaan wij nog even voor de deur van onze kamer een sigaartje roken een verhaaltje maken en heel vroeg slapen.

Onze kamer is super daar hebben we niks op aan te merken en die grote salamander vlak boven mijn hoofd… Ach, die moet toch ook ergens slapen?

Na het ontbijt vluchten we snel de auto in, niet omdat we in malariagebied zitten maar, omdat het 39 graden gaat worden en wij toch naar kruger gaan!

Durf ik in het park het raam open te doen om een foto te maken??? Uh…straks komt er een mug naar binnen!!! We rijden rond….nee ik hoef geen raam open te doen.

Het is uitgestorven…bijna geen dieren maar doodse stilte.

Er is bijna geen water…gelukkig zien we ergens een paar olifanten in de blubber spelen en zonder nadenken doe ik het raam naar beneden om wat foto’s te maken.

Even geen angst voor malaria maar blij om eindelijk iets te zien.

Overal olifanten…en wat verdwaalde giraffen.

De met zijn kop naar beneden en zijn staart tussen zijn benen lopende hyena, die vlak voor sluitingstijd voor ons oversteekt, symboliseert ons gevoel van deze dagen.

We hebben weinig dieren gezien…er is iets voorgoed veranderd…

Het gemis van water…beïnvloed de natuur…beïnvloed het gedrag en het leven van de dieren.

Het gemis van gevoel en liefde van personeel van een lodge voor hun gasten…beïnvloed het gedrag van hun gasten.

Wij gaan hier nooit meer terug…ook al hebben we er geen mug gezien!

7 Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is…

De laatste gamedrive in Tembe park,de zon komt razendsnel op en de lucht is wolkenloos. Onze gids maakt de meest geweldige vogelgeluiden en de echte vogels antwoorden hem..

De dieren zitten verscholen voor de zon met uitzondering van een stel leeuwen die ineens voor onze auto uit de bosjes komen. Volgens de gids is het een hongerige leeuw….die gaat jagen. Onze medereizigers zijn not amused en willen snel verder.

Na een half uur rijden staat de gids boven op zijn rem…hij ziet sporen van een luipaard! De dames zien in een flits het dier door de bosjes sluipen…wij zien hem niet!

Teleurgesteld rijden we nog wat heen en weer en kijken alle kanten op…niks!

Eigenlijk durf ik het niet te bekennen maar gj en ik speuren de boomtoppen af.

Zoveel mooie vogels zijn er hier in zuid afrika….

Kulu onze gids zit zachtjes te zingen en te fluiten…wat een plezier heeft hij in zijn werk!

De dames achterin de auto kletsen honderduit en wij kijken rustig en stil om ons heen.Terug in de lodge proberen we voor de zoveelste keer bij het verhuurbedrijf het noodzakelijke papier te krijgen om swaziland in te mogen met onze huurauto.
Weer probeert gj zijn emailadres door te geven en steeds opnieuw begrijpen ze het niet..gjvanderleer spellen op een voor een zuid afrikaan begrijpelijke manier levert hilarische toestanden op.
de g van gibraltar…. De g van golf….de g van good.
de j van julia….de j van juliet…de j van june…
een eindeloos telefoongesprek…. Het eindigde in het opgeven van mijn emailadres!
dolgelukkig kon ik het “permit” eindelijk uit mijn mail vissen en via een usb stick laten printen bij de receptie! Yes!!!! Gelukt!!!
Na het laatste ontbijt gaan we de laatste keer over het zandpad . We pakken onze koffers in en kijken nog eenmaal rond in onze luxe tent.

Het afscheid van tembe….de meisjes dragen zingend onze koffers op hun hoofden over het zandpad.

Deze vakantie lopen wij op ons gemak voor de laatste keer door dit zand.

Terwijl wij de auto starten komt de complete staf van tembe aanlopen en vrolijk zingend zwaaien ze ons uit….

6 De morgenstond heeft goud in de mond..

En weer zetten we, geheel uit vrije wil, onze wekker op 5 uur. Zodra mijn hoofd het kussen raakt denk ik nog snel ” ik lijk wel gek” maar als ik dan ons bekende wekkertje hoor besef ik wel gelijk waar ik ben..

Thuis ben ik de meestal de laatste maar hier ben ik de eerste die, niet zoals in Nederland gewoon onder de douche, maar in Zuid- Afrika midden in de natuur, onder de blote hemel, staat te genieten van het warme water.

Het lijkt vanzelf te gaan, fotospullen in de tas ( die gj moet sjouwen) en verrekijker bij gj om zijn nek.

Daar gaan we weer….sjokkend door het mulle zand….zeker 300 meter! Een beetje koffie en fruit en hup klokslag 6 uur de jeep in.

In een uur tijd zien we de zon opkomen en de natuur langzaam wakker worden,krijgen we een lekke band op het moment dat we 5 leeuwen in het vizier krijgen….

Op het moment dat de 3 puberleeuwen besluiten de bosjes uit te slenteren en het zandpad op te gaan lopen staan wij met een halfweggezakte jeep enorm scheef op dit pad….

Iedereen maakt foto’s…ik heb waarschijnlijk de grootste telelens maar durf mij niet te verroeren.

Langzaam laat ik mij steeds verder onderuit zakken….de puberleeuwen lopen met hun grote platvoeten langzaam door het zand onze kant op.

En ik??? Doe gewoon niks!! Ik adem niet…ik beweeg niet …durf ze niet in hun valse ogen te kijken en bovendien durf ik geeneens mijn fototoestel aan te doen.

Een tweede jeep komt tussen de leeuwen en onze jeep staan en onze gids kulu gaat op zijn gemak de band wisselen.

Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is staat onze jeep een tijdje later op 3 wielen…gewoon tussen 5 leeuwen.

Gelukkig zit het nieuwe wiel er heel snel op!

Een half uur later als we de leeuwen weer alleen gelaten hebben hoor ik dat de mensen achter mij dachten dat ik minstens weer iets aan mijn hart had gekregen.

Lachend als een boer met kiespijn geef ik toe dat ik te bang was om te bewegen!ik hou niet van leeuwen.

Gelukkig heeft gj wel foto’s gemaakt! Deze keer kan hij met recht zeggen dat hij de mooiste heeft gemaakt…

Het ontbijt met roerei maakt mij heel gelukkig en zorgt samen met een kop verse koffie voor de nodige ontspanning.

Een paar uur rust…een sudoku voor onze tent voor gj en ik breng mijn tijd door met het repareren van een in het zand gevallen camera van een oudere vrouw.

Al onze vrije uren besteed ik aan het zandvrij maken van de camera.

4 uur later doet hij het weer en kunnen we aan de lunch.

Een broodje hamburger van vlees van de koedoe of is het kudu?? Ik weet het niet maar lekker was het in ieder geval wel.

Weer de jeep in …alleen is het weer ongelofelijk warm en ben ik zo blij dat er wat wind staat.

We zien grote kuddes impala’s, olifanten en buffels met heel veel baby’s.

Uiteindelijk komen we per ongeluk terecht tussen een kudde olifanten.

Daar staan we dan…uh…die olifant is groot…heel erg groot!!! Die olifant komt onze kant op….die olifant is enorm!!!!

Verstijfd zit ik weer op mijn stoel…weer durf ik geen fototoestel aan te doen …

De gids sist mij toe….don’t move…but take pictures!!!!

Maar ik???? Doe gewoon weer niks! Gelukkig hoor ik naast mij klik,klik,klik….

Ademloos en bewegingsloos zie ik de kudde olifanten rakelings langs ons lopen.

Olifanten kijken je recht in je ogen aan…kijken elkaar recht in de ogen aan.

Olifanten hebben zulke mooie ogen en zulke mooie wimpers..waarschijnlijk zag ik dit nu pas echt omdat ik niet door een camera maar met mijn eigen ogen gekeken heb.

Zonder foto’s van mij komen we terug in de lodge. Zandpad heen…en zandpad terug … Kudu sate of is het nou koedoe?? Met spinazie a la creme….couscous en boternoot…een rare combinatie maar wel lekker!

Onze dag kan niet meer stuk! Ook zonder foto’s van mij…vandaag moet ik het maar met alleen letters doen….voor de laatste keer vandaag huppelen we bijna door het warme mulle zand.

5 Met de hoed in de hand..kom je door het ganse land!

5 uur de wekker zelfs op mijn verjaardag! Maar als je je verjaardag in het mooie Zuid-Afrika mag vieren ben je best een beetje veel bevoorrecht.

De buitendouche daar spring je echt voor je plezier onder samen met een tor en een salamander.

Opgemaakt naar afrikaanse normen( gewoon niet dus) staan we om half 6 gewapend met verrekijker en fototoestel,nadat we natuurlijk eerst ons zandpad hebben weerstaan, klaar om een bak fruit en een kop thee te nuttigen.

Ruim op tijd staan we nog net niet trappelend klaar bij de jeep.

We genieten weer van zoveel dieren…vooral de giraffen laten zich goed zien!

Het is vandaag zeker 10 graden koeler en op internet krijgt het weer een 2.. Van ons meer dan een 10!

Zelfs 2 leeuwen laten zich van alle kanten bewonderen..en hier geniet iedereen zichtbaar van. Om de buurt krijgt een jeep de mogelijkheid om op het beste plekje te staan.

We komen grote zwarte mannen tegen die gewapend met een groot geweer op zoek zijn naar stropers,gelukkig is hier al meer dan een jaar niks gebeurd.

Na ruim 3 uur genoten te hebben van de natuur met zijn bewoners ruiken we van verre al de gebakken eieren…vrolijke meisjes staan klaar met vers fruitsap en heerlijke koffie.

Even een paar uur niks maar eerst wel even het zandpad ..nou ja niks …ik ben niet vergeten en de ene na de andere felicitatie komt binnen. Facebook plingt en de what’s app ( ik heb toch maar even wifi gekocht) maakt overuren. Victor zingt zo hard dat ik het filmpje niet eens af durf te spelen! Telefoon van de tantes die soms nog even denken dat ze de afstand schreeuwend moeten overbruggen…maar verstaan doen we hen zeker!

Voordat we het doorhebben is het alweer 2 uur en jawel…we gaan weer ons zandpad aflopen!

Even wat eten voordat we weer gaan. Onze veilige plek in de jeep is al ingenomen en om de andere ouderen maar ruimte te geven installeren we ons op de achterste bank.

Dat heb ik geweten!!!

3 uur lang worden we heen en weer geschud….en bij mij vlamt de angst op dat mijn borstbeen zal breken door dit geweld.

Gj stelt mij natuurlijk gerust,maar vraagt wel om de haverklap “gaat het?”

Natuurlijk gebeurt er niks….een beetje beurs …maar dat zijn de anderen vast ook.

De enorme kudde olifanten die we gezien hebben maakte alles goed!

Eenmaal terug in de lodge belt alexander en daarna char..

Hierna natuurlijk eerst het zandpad heen en een uurtje later weer terug om te gaan eten.

Ik voel best nattigheid omdat er ineens iemand komt vragen waar we willen zitten en hoe mijn voornaam nu eigenlijk precies is.

Nadat we heerlijk gegeten hebben, vandaag was het nyala ( soort hert).met jawel broccoli en bloemkool.

Ik hoop dat de nyala die de afgelopen dagen rond onze tent scharrelde er morgen nog wel is …

En ja hoor! Direct na het eten komt al het personeel van de lodge luid zingend en dansend naar mij toe met een grote taart met kaarsjes!!!

Zo lief en zo leuk!!!!!

Tot mijn enorme verbazing komt hierna de ene na de andere gast mij feliciteren…nog nooit ben ik zo vaak over mijn rug gewreven door vreemden…

Nog nooit heb ik zulke welgemeende en doordachte wensen van voor mij onbekende mensen gekregen…

Natuurlijk staan de felicitaties en wensen van mijn eigen mensen op de eerste plaats,maar mede door deze verrassende avond, was deze dag er een met een gouden randje.

Hier kan ik zeker weer een jaar op teren!

4 In het land der blinden is 1 oog koning…

Maandag in st lucia staan we vroeg op en gaan op ons gemak naar de spar en kopen broodjes die in de aanbieding zijn en een ons peperham.
Dit hebben we al jaren gedaan en blijven dit ook doen.
Ik probeer isa te bellen om te feliciteren maar krijg gelijk haar voicemail, vanavond dan maar een nieuwe poging.
Nee, we gaan geen hippos kijken en we gaan deze keer niet met een boot.
We gaan gewoon met onze eigen auto het isimangolisapark in.
De “wetlands”.
Al snel zien we dorre vlaktes….geen water en geen moerassen.
We horen geen enkele vogel….we zien niet meer dan een verdwaalde kudu of impala.
Waar zijn de dieren???? Waar is het water????
Niet hier dus ….Bij het plankier wat uitkijkt op het meer van st lucia zien we vrachtauto’s met zand rijden ….is dit een laatste poging om de natuur te redden??
We lezen later dat dit een poging is om het meer van St. Lucia te beschermen tegen het zoute water van de oprukkende Indische oceaan.
Er is bovendien geen hippo te bekennen….
S’avonds eten we weer sushi,bellen isa en pakken onze koffers in… het is weer bijna tijd om verder te gaan.
De laatste warme nacht in St. Lucia
Na ons ontbijt zien we de thermometer oplopen…30…31..32…
Puffend en zwetend gooien we de autodeuren dicht en laten de airco loeien.
Zelfs de carkit werkt en luid en duidelijk kunnen we tan feliciteren met haar 80ste verjaardag!
In de auto is het aangenaam en op ons gemak rijden we naar het noorden.
Onderweg zien we niet wat we willen zien maar alles en iedereen puft in de ondertussen 37 graden geworden buitenlucht.
We komen aan in het Tembe elephant park en bij de poort zucht en steunt een pikzwarte afrikaan dat het nu toch echt te warm is ….ik denk alleen “wat denk je dat ik hiervan vind???”
De meisjes die ons ontvangen dragen onze koffers zonder probleem op hun hoofden maar vinden het ook echt te warm om voor ons te zingen zoals ze vorige keer deden.
Onze tent voor 3 dagen staat ver in het park en de mulle zandweg erheen is werkelijk een “helle tocht”…
We hebben 15 minuten voordat onze eerste gamedrive begint…verrekijker en fototoestel smijten we in een tas en beginnen vol slechte moed aan de terugweg door het hete mulle zand. Eenmaal bij de ingang aangekomen staat ons gezelschap van deze dagen al te wachten ….Ik ben zeker de jongste!!! Maar ook zeker samen met gj de gezondste!!!
De ene heeft een “nekkraag” de volgende een stok,de derde weegt meer dan 100 kg en waggelt puffend rond…gehoorapparaten en aangepast schoeisel zijn gemeengoed en zo goed als iedereen is slecht ter been .
Een keukentrapje gaat mee om de oude dames in de auto te kunnen duwen…
3 uur hobbelen we door het park en mijn borstbeen doet geeneens zeer!!
We genieten van adelaars boven in de dode bomen, olifanten ,buffels zebra’s en giraffen.
We drinken in doodse stilte cola met uitzicht op de poel waar de Tembe camera op gericht staat.
Moe en stoffig zijn we om 18.30 weer terug.
Onze zandweg is nu iets makkelijker doordat het een klein beetje is afgekoeld… weer even rust totdat we mogen eten.
Ons bed is al uitnodigend opengeslagen maar we moeten eerst nog 1x het zandpad heen…
Er zijn weer 2 nieuwe gasten die de gemiddelde leeftijd weer hoger maken.
2 stinkend rijke amerikaanse dames zullen we later achterkomen.
Onderuit gezakt rond het vuur met een fles rode wijn tussen haar benen vertelt ze dat ze nog niet zolang onderweg zijn….ze zijn pas in januari vertrokken en gaan AL eind april terug…
Natuurlijk zijn ze met pensioen! Ongetwijfeld zijn wij de enigen hier die nog werken.
We eten heerlijke impala met pompoen en courgette en zelfs het toetje smaakt geweldig!
Op tijd vertrekken we naar onze tent, de laatste keer vandaag over het zandpad terug waar ik dit jaar al om 22 uur mijn kado krijg.( om 5 uur morgenochtend gaat de wekker)
2 hele mooie pandora bedeltjes. Een engel en de melkweg…
Mijn 57 ste verjaardag…midden tussen de dieren…en in een zeer gemêleerd gezelschap van op dat moment 2 supergrote kevers.