Vakanties

15 Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald..

We hebben weer een lange autodag voor de boeg vandaag. Dit komt omdat we deze vakantie enorm heen en weer rijden van de ene kant van het land naar de andere kant. Lodges waar wij graag heen wilden zaten vol door de vakantie van de zuid afrikanen.. Kiezen we dan een andere lodge? Of gaan we toch???Als je er dan toch naar toe wilt moet je extra km maken.

Zeker vandaag hebben we er een lange rit voor over om naar kim en sander te gaan.

Langzaam zien we het landschap weer veranderen. Het wordt steeds heuvelachtiger en het is hierdoor in ieder geval een schitterende rit. De temperatuur schommelt flink in de bergen is het 21 en in de dalen is het 37 graden.

Aan het einde van de middag rijden we door de moegabaskloof….wat een uitzicht!!

Langzaam begint het al te schemeren terwijl wij het gehucht gravelotte inrijden.. bij de eerste t-splitsing moeten we links volgens de beschrijving van kim. Dan is na 700 meter de ingang naar het Balule park, die we moeten hebben. We zijn mooi op tijd, het is pas vijf uur. Van de voorgaande bezoeken aan kim en sander weten we dat ons nog een verschrikkelijke tocht te wachten staat over een rotsachtig pad door een bergachtig terrein. En door de recente hevige regen is ook nog een deel van het toch al schamele wegdek ook nog eens weggespoeld. Het is “maar” twaalf kilometer. Maar we gaan er minstens een half uur over doen. Ik maak mij er de hele weg hier al zorgen over. Maar gelukkig, nu het nog zo vroeg is, kunnen we deze helletocht nog bij daglicht afleggen. We rijden 700 meter verder. Zou de ingang hier zijn??? Lijkt van niet. Doorrijden dan? Proberen maar… 20 km verder het bordje krugerpark… deze weg is dus ook fout! Terug naar gravelotte…hier dan??? Nee…loopt dood!! Stukje verder dan??? 10 km…20.. 30 km… Eindelijk!!! De Parson gate, onze ingang van het Balule park!!! Het is inmiddels kwart voor zes. En het begint al te schemeren.

Bij de gate staan twee potige bewakers. Waar gaan jullie heen?? Naar kim en sander!

Met welke email hebben jullie gereserveerd??? Uh…chello???

De bewaker zoekt zich een ongeluk tot ik bedenk dat we alleen via facebook hebben gereserveerd. Rechtstreeks bij kim. Met opgetrokken wenkbrauwen belt hij kim…en gelijk gaat de slagboom open.

De zon gaat altijd heel snel onder in Zuid-Afrika. Binnen tien minuten is ie echt helemaal onder en wij gaan weer een geweldig half uur tegemoet.. Maar niet heus.. Het enige wat ik wilde vandaag was deze “weg” met licht rijden … En nu is het meteen pikkedonker.

Ruim 12 km stenen, zand, hobbels en kuilen….onze auto hobbelt dat is niet normaal!

Wat een gedoe….ik kom soms gewoon van mijn stoel af!

We missen, zo blijkt later, 1 bordje…en staan ineens op een heuveltje in een smal karrespoor tussen de struiken, waar de weg eindigt!!!!!

Hier kan nog geen mini keren laat staan onze nissan…en dat in het donker…ook uitstappen is hier geen optie.

Via struiken en een, toevallig net even verkeerd liggend, rotsblok…(deze krassen klinken serieus) komen we gelukkig heelhuids op het juiste pad terug.

Ach, we weten dat sander iedereen een uur de tijd geeft om bij de lodge te komen…dan pas snelt hij te hulp.

We hebben nog even… We kruipen langzaam verder….steil omhoog en weer net zo steil naar beneden…. Nog meer hobbels, nog meer stenen. ‘Hoeveel kilometer nog?’ vraag ik om de haverklap. Hotsend en stuiterend kruipen we naar boven in de duisternis. Ach…we moeten er ‘iets’ voor over hebben!

Rond 19 uur rijden we het erf van de kurhulalodge op…een beetje thuis in Zuid-Afrika!

Het gehobbel zijn we snel vergeten als we een uurtje later samen proosten op een paar mooie dagen!

14 Alle waar is (niet altijd) naar zijn geld.

Na het heerlijke bubbelen in de jacuzzi en het uurtje langer slapen zijn zowel justinus als wij uitgerust. We vertrekken nu pas om zeven uur in plaats van om zes uur voor onze morning game drive. We gunden justinus een uurtje extra nachtrust na zijn vermoeiende dag.

Vol goeie moed gaan we na een slok koffie (en het inpakken van onze koffers) nog even een rondje rijden.

Wij denken omdat we een uur later zijn vertrokken dat we toch op tijd kunnen ontbijten.

Justinus denkt hier anders over en rijdt van de ene naar de andere weg, wat er ook gebeurt hij rijdt ons gewoon ruim 3,5 uur rond.

Nee, we vinden geen cheetah’s en nee, we zien ook geen luipaard.

Maar we zitten wel pas om 11 uur schreeuwend van de honger aan ons laatste ontbijt.

Bovendien Een hele ochtend zonder koffie!!!

Gertjan gaat betalen, de manager gaat hier over de rekening….hier konden we geen kraanwater drinken en een flesje gewoon water blijkt 20 rand te kosten…1,50 euro.

Nog nooit hebben we moeten betalen voor water! Het beetje kleding dat we hebben laten wassen….570 rand (40 euro)

Nog nooit hebben we meer dan een paar euro voor onze was moeten betalen.

Gj betaalt zonder emotie. Haalt zijn kaart door het apparaat.

Gertjan vult het enquette formulier in en de manager leest mee..

Oh…u vindt het eten goed ??? Nou het is excellent hoor!!! Nee,zegt gj het is goed…

Het is goed genoeg…de manager mokt….het is excellent.

Gj haalt zijn schouders op.

Er zit een envelop bij voor tip voor het personeel…we hebben geld achtergelaten in onze kamer en justinus krijgt straks meer dan voldoende.

De envelop wordt ter plekke open gemaakt en mw zegt “er zit niks in”!

Nee,zegt gj “we hebben de mensen die het verdienden al genoeg gegeven”

Voor de laatste keer in de jeep met een vrolijke justinus,gelukkig is hij een beetje uitgerust…

Een grote olifant verspert onze weg…uiteindelijk gaan wij met de jeep achteruit…en geven hem de ruimte om zijn weg te vervolgen!

Misschien is justinus nog blijer met het uurtje langer slapen dan met de dikke fooi die wij hem geven.

Sorry justinus, deze manager speelt toneel …en maakt misbruik van jouw liefde voor de dieren.

Heel langzaam verdwijnt de grote olifant tussen de bomen en rijden wij langzaam het park uit.

Eenmaal terug bij onze auto worden de koffers overgeladen en na een roerend afscheid van onze vriend rijden we weer samen de 16 km over de hobbelige en slechte weg richting de bewoonde wereld.

Op weg naar ons volgende avontuur!

13 Overdaad schaadt…

We zijn maar met z’n achten in deze lodge en kunnen het prima met elkaar vinden.

De een kletst s’morgens om 5.30 al de oren van ieders hoofd en de ander heeft wat meer tijd nodig om wakker te worden. De jonge belgische meisjes zijn echt nog niet wakker maar ondertussen weten we al dat dat vanzelf weer goed komt.

Vader excuseert, keer op keer, onnodig zijn dochters ….ze moesten nog even aankleden..of haren wassen.

Nou en…

De gezichten van de meisjes staan ondertussen op onweer.

Glimlachend denken wij terug aan onze meiden die ook in peperdure hotels, die wij boekten om hen een plezier te doen, net op dat moment doodmoe waren of hoofdpijn hadden.

Dus de jacuzzi werd niet gebruikt of het supermooie strand niet eens gezien!

We zien in deze lodge elkaar s’morgens voor de gamedrive en drinken een half kopje thee want plassen in de bush …dat wil ik echt niet! ik ga niet met mijn blote billen in het half hoge gras zitten.

Na de gamedrive, waar we natuurlijk weer een ontmoeting met de leeuwen hebben gehad en ik supermooie foto’s heb gemaakt, gaan we gezamenlijk ontbijten aan de grote eettafel. De met liefde gebakken croissant gaat van het ene naar het andere bord.

Croissants in zuid afrika …dat hoort niet en is ook nog eens niet te eten. Maar het laten staan van eten is in dit land best moeilijk.

Het verse fruit, de heerlijke koffie MET caffeine en de gezamenlijk beleefde avonturen zorgen voor een geweldige herinnering.

We nemen afscheid van jolanda en rene… Het safariacontuur van de de super enthousiaste, vrienden voor het leven, klm-ers zit erop.

Ineens beseffen we nog meer hoe leuk de afgelopen dagen waren en hoe snel een mens iets voor je kan betekenen.

We moeten ook afscheid nemen van onze belgen, zij hebben hun intrek genomen in de biljart/ tv kamer en hun tassen staan gewoon onbeheerd buiten.

De rellen en wegblokkades rond johannesburg hebben hun vakantieplannen in het water gegooid.

Hier blijven kan….maar naar johannesburg kan niet!

De tv brengt ons in een seconde terug in de werkelijkheid .

Hier is geen gelijkheid .

De foto die ik vanmorgen van “onze” leeuwen heb gemaakt laat ons allemaal de realiteit vergeten….en even vergeten we de tv.

Deze leeuwen hebben we met elkaar gezien! Een gezamelijke herinnering

Ook deze mensen gaan weg…

Justinus, onze gids, is een manus van alles geworden.

De hele dag rijdt hij heen en weer…brengt mensen weg en sjouwt hun koffers.

Haalt mensen op….en sjouwt hun koffers.

Kookt water…maakt thee..rijdt ons rond, geeft ons eten ..ruimt onze borden af….

Zorgt voor poncho’s en dekens en laat ons genieten van de leeuwen.

Wij zullen wij niet zijn als we dit niet zien…

Bloeddoorlopen ogen die bijna dichtvallen.

Justinus hoelang ben je al aan het werk?

Met moeite houdt hij zijn tranen tegen…van s’morgens 5 tot 11 uur s’avonds.

5 weken werken…6 dagen vrij…
hij moet steeds harder werken… Volgens het management kan het altijd harder en het is nooit genoeg.

Onze schone was ligt op ons bed…en voor de derde keer hebben we schone handdoeken. In nederland doen we bijna een week met maar 1 handdoek…soms doen we samen met 1. Ik lig in het bubbelbad met een glas wijn en mijn ipad ….maar zonder sigaret…justinus en wij slapen morgen uit!
het eten hier is zo overdadig…eigenlijk een beetje te…

Wij wilden geen toetje…dan kon justinus eerder slapen.

Die leeuwen zijn leuker als we allemaal uitgeslapen zijn.

Het enthousiasme van justinus deed ons terugkomen want zinder hem is jamila geen jamila meer.

Ik bubbel nog heel lang door en hoop dat hij morgen weer fris en fruitig is.

Een gamedrive met justinus …zou hij beseffen hoe waardevol hij is???

De dagen met rene en jolanda en onze belgen?

Onze combinatie met Justinus maakte ze bijzonder.

paar dagen met zijn achten in welgevonden….beter kan je je niet wensen.Vanavond zitten we aan een tafel voor 2..
genietend denk ik terug aan de dagen dat we met zijn achten aan een tafel zaten… Nu zitten we aan aparte tafeltjes…
Bij onze kamer aangekomen is voor het eerst de kamer op slot, de laatste dag brengen we door in een ander gezelschap.

12 Lang verwacht,stil gezwegen….nooit gedacht en toch gekregen!

S’avonds heel laat horen wij dichtbij de leeuwen brullen….een tijdje later een hoge scherpe kreet van een dier in doodsnood! Gevolgd door een ijzingwekkende stilte.

Dit is de natuur…

Tijdens de laatse ochtend gamedrive hier zien we de leeuwen weer…..lui uitgestrekt liggen ze in de zon uit te buiken…een van de drie leeuwinnen heeft zo’n gigantische dikke buik dat je denkt dat ze hoogzwanger is maar niets is minder waar!

Ze heeft alleen net iets teveel gegeten en likt nog uitgebreid haar lippen af…en begint aan het zware karwei wat verteren heet. Ik ben niet zo’n fan van deze dieren maar hun gedrag boeit mij eigenlijk wel.

Een stukje verder sluipt een jakhals de kant op waar waarschijnlijk de restanten liggen van het zojuist verslonden dier. Gaat zich vast tegoed doen aan de left overs.

Na het ontbijt, vandaag houden we het maar simpel, gaan we nog even douchen en pakken onze koffers in.

Vandaag hoeven we maar iets meer dan 200 km te rijden maar de weg is slecht met grote gaten, keien en zanderig.

Bijna 6 uur later hobbelen we het natuurpark Welgevonden binnen.

Ook hier staat de zon hoog aan de hemel en is het een graad of 35.

Justinus onze de gids die we nog van voorgaande jaren kennen, komt met zijn armen wijd naar ons toe gelopen.

Met moeite kan ik mijn tranen bedwingen….ik ben zo blij dat ik hier weer ben!!

Het lijkt vandaag wel of we voor een jaar spullen bij ons hebben en de enorme hoeveelheid koffers en tasjes past nog maar net in de jeep.

We komen terecht in de voor ons bekende kamer…overal verse bloemen en met bloemzaden is het woord welcome op ons bed gelegd. Dit voelt als thuis!

Een snel kopje thee en we gaan op zoek naar de dieren.

Met 2 nederlanders en 4 belgen,waarvan er 5 nog nooit een gamedrive hebben meegemaakt vertrekken we.

Het enthousiasme van deze mensen is besmettelijk en met verbazing bekijken we de eerste zebra!

De zon gaat schitterend onder terwijl donkere wolken zich samenpakken en in de verte zien we het regenen en bliksemen…dit is zo supermooi om te zien!!! Geen enkel fototoestel kan dit vastleggen.

Er zijn ook hier leeuwen gespot en met een sneltreinvaart rijden we de andere kant op.

De wegen zijn slecht en ik hobbel zonder problemen alle kanten op. 2 grote leeuwinnen lopen zoekend rond en brullen dat het een lieve lust is…vlakbij de auto.

En ineens is daar de mannetjesleeuw….statig en angstaanjagend komt hij dichterbij…

Het wordt steeds stiller in de jeep en de vrouwen deinzen steeds verder naar het veilige midden van de auto.

Zachtjes hoor ik achter mij fluisteren….oh …als deze poes mijn poes maar niet ruikt…

Nog zachter lachen we hierom en verontschuldigend zegt ze…ik heb een poes thuis hoor! De leeuwinnen zitten weggedoken op de weg en de leeuw jaagt een wildebeest op in de richting van de dames. Plotseling een hoop herrie en we horen gesnuif en gebrul. Even later lopen de leeuwen weer op de weg. Missie mislukt, het wildebeest is ontkomen.

Ineens verschijnt er aan de andere kant van de auto een kudde olifanten die langzaam maar zeker de kant van de leeuwen op wandelen.

Wat gaat er nu gebeuren????

Iedereen houdt zijn adem in… De leeuwen lopen grommend heen en weer… De olifanten gaan trompetteren …

In het pikkedonker in een jeep zitten terwijl je niet weet waar de leeuwen lopen geeft toch wat spanning….

De nederlandse vrouw…piept zachtjes.. justinus…. rij maar weer verder… justinus geeft gehoor aan haar verzoek maar gaat niet verder weg staan…maar gewoon nog dichterbij! Tussen de kudde olifanten en de leeuwen in staan geeft een onprettig gevoel.

Wat een avond!!! We hebben genoten! Als we terugkomen brandt het kampvuur en onder een supermooie sterrenhemel genieten we van een glas wijn, leuk gezelschap en een heerlijke maaltijd.

Nu kan ik eindelijk weer in onze buiten jacuzzi!!!!! De badjassen en grote handdoeken liggen klaar en het bad bubbelt dat het een lieve lust is.

Met mijn ene voet voel ik het water en trek hem snel terug…dit is veeeeeel te heet!!

Gj probeert het water af te koelen met karaffen koud water maar dit mocht niet baten.

Morgen maar opnieuw proberen….heel tevreden duiken we ons heerlijke frisse bed in.

11 Geduld is een schone zaak.

De dagen vliegen voorbij…en ook aan deze nacht in Pilanesberg is snel een einde gekomen.

5 uur gaat de wekker en ik sleep mij naar de douche…zal ik binnen of buiten gaan? of toch maar in bad?

Gj draait zich nog even om.

Ik geniet zo van het water gewoon buiten onder de sterrrenhemel dat ik mezelf moet dwingen om eronder vandaan te komen.

In stilte kleden we ons aan en verzamelen we onze “uitrusting” die is altijd hetzelfde dus gaat eigenlijk automatisch.

Een snel slokje thee en zonder veel te zeggen klimmen we de jeep weer in,ieder op zijn eigen plekje.

Overal mocht ik op de eerste bank zitten waar ik het minst last heb van het gewiebel en geschud.

Terwijl de zon weer opkomt zien we neushoorns staan….zoals ze horen! De grote scherpe hoorn schittert in het flauwe zonlicht.

Gelukkig….zij zijn tot nu toe ontsnapt aan de meedogenloze stropers.

Ons eerste stukje rijden gaat zoals we nu wel gewend zijn langs het hek…alle gidsen controleren iedere ochtend met elkaar het hek of er geen stropers binnen zijn gekomen. Gelukkig is ook vandaag nog alles heel.

Deze ochtend zien we 25 neushoorns,(de gids heeft er ook nog nooit zoveel op een dag gezien) die gelukkig rondscharrelen en grazen en van ons geen last hebben….het enige wat wij schieten zijn foto’s!

Dit is een gevoelig onderwerp want mijn foto’s zijn slecht,het lijkt wel of ik het niet meer kan…de rest van de dag heb ik hier over nagedacht en niemand weet hoe gelukkig ik was toen ik s’avonds achter het probleem kwam.

We zien nog spelende nijlpaarden,stoeiende giraffen,chagrijnige en oh zo lelijke gnoe’s.

S’middags hebben we nieuw gezelschap een gezin uit kaapstad. Het heeft daar al meer dan 3 maanden niet geregend, behalve deze week een bui of 2, …vier uur per dag heeft de bevolking geen water…..in de tuin groeien alleen nog cactussen…

Ik weet dat ik te benijden ben…en een paar slechte foto’s verandert daar niets aan.

De drie leeuwen van de avond en de 5 neushoorns die de teller op 30 zetten heb ik dus alleen slecht op de foto!!

Gelukkig hebben we nog ruim een week om alsnog mooie foto’s te maken!!!

En de beelden van vandaag staan op mijn eigen harde schijf in mijn hoofd.

Die neemt niemand mij meer af …

Nog lang zitten we samen in het pikkedonker buiten…

10 Na regen komt altijd Zonneschijn!

Toch een beetje teleurgesteld verlaten we de omgeving van het krugerpark.

We hebben nog nooit zo weinig dieren gezien als deze dagen.

Vandaag gaan we een flink eind rijden naar Pilanesberg een park boven Johannesburg. De natuur moet hier fantastisch zijn maar er zitten over het algemeen minder dieren. Het heeft hier in ieder geval wel flink geregend de afgelopen weken dus er zal geen gebrek aan water zijn.

Het is echt een eind rijden…Op de kaart lijkt het mee te vallen maar de werkelijkheid is echt anders!

We hadden hoop er tussen 14 en 15 uur te zijn maar dan hadden we natuurlijk geen verkeerde afslag moeten nemen.

Ineens rijden we hierdoor het centrum van pretoria in met alle gevolgen van dien!

Stoplichten,files en overal auto’s en mensen…we kruipen op ons gemakkie door en genieten maar van alles wat om ons heen gebeurt.

We verliezen hiermee gewoon een uur!

Pas om 16 uur zijn we in de buurt van het enorme toeristische suncity, het las vegas van afrika.

We bellen naar de lodge om te zeggen dat we laat zijn…de gamedrive is vast al vertrokken.. Dan hebben we straks wat vrije tijd..

Niets blijkt minder waar te zijn….bij aankomst wordt er op ons gewacht…straks kunnen we pas naar onze kamer want NU mogen we alleen plassen en ons fototoestel pakken.

Enigszins verreisd kruipen we toch de jeep maar in….op de valreep krijgen we gelukkig nog een flesje koud water mee.

Een kwartiertje later zien we 3 cheetah’s op hun gemak in de zon liggen.

Langzaam staan ze op en gaan aan de wandel…..we volgen op gepaste afstand tot ze tussen de bomen verdwijnen. we rijden weer een stukje verder.

Aan de ene kant staan giraffen….terwijl we hiervan genieten piept een meisje ….Look there! Aan de andere kant staat een neushoorn!

Hij is niet alleen…het gezinnetje met baby waggelt op hun dooie akkertje richting een meertje waar ze gedrieen heerlijk gaan badderen in de blubber!

Na dit schitterende schouwspel komen van achter ons uit de bosjes “onze cheetah’s aan wandelen!!!

Ze lopen een bergje op en vlak voor ons rekken ze zich uit en paraderen voor onze fototoestellen heen en weer!

Wat hebben we nog te wensen???? Een halfuurtje later wandelen er drie leeuwen op het zandpad ons tegemoet…

Onze dag kan niet meer stuk!

In het donker komen we terug bij de lodge en worden naar onze kamer gebracht.

Dit is geen kamer….dit is een huis!!!!

Een hele grote kamer met een bed waar je met gemak een heel gezin in kan stoppen!

Een dubbele douche,een bad en zelfs nog een grote buitendouche!!

Overal ramen tot aan de grond… het leukste is nog, de wc heeft ze ook …met uitzicht op de buitendouche!,

Opgefrist gaan we heerlijk eten maar ook vandaag is de avond niet zolang als in nederland.

Nog even samen op ons terras en vroeg naar bed …5 uur gaat de wekker weer!!

9 Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd!

S’morgen’s vroeg is het alweer warm, de krokodilrivier is eigenlijk niet meer dan een stroompje en er is geen nijlpaard in te bekennen.

Het enige levende wezen in deze buurt is een ooievaar die op zijn gemak naar het weinige water zit te turen.

Na ons ontbijt gaan we voor de tweede dag naar het krugerpark, wie weet zien we nu meer!

De zon kruipt langzaam omhoog en op ons gemak rijden we door het park.

Wat verdwaalde giraffen en zebra’s laten ons nu niet op de banken springen van enthousiasme maar misschien zijn we ook wel een klein beetje verwend.

Het steeds speuren tussen de bomen op zoek naar dieren bezorgt ons zo langzamerhand een stijve nek.

We gaan op zoek naar water….maar welke kant we ook oprijden.. alle poelen en riviertjes zijn kurkdroog en bovendien geheel verlaten.

We sluiten aan bij 5 auto’s die stil staan aan de kant van de weg… Iedereen tuurt en wijst!! Met mijn telelens maak ik maar een foto en alleen als ik helemaal inzoom zie ik iets wat op 2 heel magere leeuwen lijkt. Tja…..

We stellen ons doel, het spotten van roofdieren, bij.

Mijn vriendinnetje els zal nu een gat in de lucht springen… Wij, ja els je hoort het goed, gaan op zoek naar vogels!!

De eerste is snel gevonden en gj pakt zijn verrekijker en vogelboek erbij….

Ik maak net zolang foto’s tot ik een scherpe en mooie foto heb.

Is dit een senioren ervaring??? Vast wel maar het is behalve leuk ook geheel ongevaarlijk!!

Wij gaan nog verder en gj maakt aantekeningen welke vogel we gezien hebben….met zelfs het jaartal erbij!

Is dit nu een safari voor pensionada’s???

We hebben de red back shrike… de rooirug laksman op zijn afrikaans, gezien!!!

Gj zegt bloedserieus…Zo dat is 1!

Er zitten er hier wel veel….zo goed als iedere vogel is weer een shrike!!

Steeds als gj bovenop zijn remmen staat, ik in de gordel hang en de spullen van de achterbank weer op de grond liggen, hoor ik de teleurstelling in zijn stem.

Hoe lang en uitgebreid hij ook door zijn kijkertje tuurt….tja….het is toch weer een shrike.

Jammer genoeg is er geen goede nederlandse vertaling voor deze vogel..

Waarschijnlijk gelooft niemand dit maar als we vandaag 4 verschillende vogels gezien hebben is dat veel!!

Onze broodjes (nog van gister) zijn met alleen een plakje ham, dus zonder boter,bijna niet weg te krijgen. Gj wil water en pakt de kartonnen zak met etenswaren van de achterbank. Deze zak is zwaarder dan hij dacht en met een klap slaat hij de zak tegen mijn achterhoofd…er zat nog een volle fles wijn in.

De tranen springen in mijn ogen en gj merkt droog op dat hij gelooft dat we geen ijsblokjes bij ons hebben!! Gelukkig is het niet meer dan een bult.

De dag is bijna om en langzaam rijden we naar de uitgang..terwijl de zon onder gaat zien we nog een laatste veelkleurig vogeltje…natuurlijk!!! Weeeeer een shrike!!!

Bij het hek vraagt een gids of we een leuke dag gehad hebben.

Did you see elephants? Yes!

Did you see zebra’s? Yes!

Did you see buffalo? Yes!

Did you see Girafs? Yes!

Did you see the rhino? Yes!

Wat hebben we een lol…. Hij moest eens weten hoeveel shrikes we ook nog gezien hebben!

Terug in de lodge vraagt de eigenaresse ” did you enjoy your day?” En net als gister wacht zij niet ons antwoord af en is al bij het volgende tafeltje aangekomen.

Wij kijken elkaar aan…jawel! Wij hebben zelfs nog een leopardturtle (luipaardschildpad) gezien!!!

We gaan op tijd naar bed…morgen vroeg op en naar de volgende lodge.

8 Ik maak van een mug een olifant!

We zitten heerlijk in onze auto met airco en rijden op ons gemak richting de grens van swaziland. Net als ruim een jaar geleden komen we door het plaatsje jozini.

Overal vrolijke mensen…stalletjes,kraampjes en winkeltjes maar dan wel op z’n zuid afrikaans. De hedendaagse mode hangt niet uitgestald maar ligt gewoon op stapels op de grond. Bij een enorme vuilnisbelt staat een groot bord met “Don’t litter” en hiernaast staat men gewoon zijn vuilniszakken afval te dumpen.

In onze ogen een armoedige plaats..maar wel een waar ongeveer iedereen een iPhone heeft en overal vrolijke muziek klinkt.

Kortom hier heersen andere normen en waarden…kippen draaien aan een spit gewoon in de zon….. in de voor ons verzengende hitte van 38 graden.

Eenmaal bij de grens van Swaziland gaat alles weer veel sneller dan de vorige keer want ook hier heeft de automatisering zijn intrede gedaan.

We hoeven niks meer aan te geven,we hoeven ons met veel moeite verkregen papiertje om hier met de huurauto de grens over te gaan niet eens te laten zien!

Zelfs geen handtekening hoeven we meer te zetten.

Niemand is meer in ons geïnteresseerd…ga maar gauw!

En vier stempels later rijden we dit pikzwarte land in.

De wegen zijn nog steeds slecht. We slalommen om de potholes heen en vergapen ons aan de mooie natuur en de langs de kant lopende kleurige figuren.

Een paar uur later zijn we in het noorden van Swaziland weer bij de grens.

Dit was ooit een enorm avontuur maar nu is het een fluitje van een cent.

Aan het einde van de dag bereiken we het marlothpark aan de rand van het krugerpark.

Nou…deze lodge is niet veel soeps…met moeite vinden we iets wat op een ingang lijkt.

Ergens op de eerste verdieping van de lodge vinden we een levend wezen…

H e l l o ….deze vrouw lijkt direct uit een foute televisieserie gestapt te zijn….

Ze loopt en praat in slow motion …

Do you want diner??? Sloffend op haar teenslippers wijst ze ons de weg.

Via het koffiezetapparaat en de bijna nooit werkende wifi wijst ze ons onze kamer.

I think you have to spray against the malaria musquitos…en sloffend loopt ze verder.

Verbouwereerd kijken wij elkaar aan…waar zijn we nu verzeild geraakt???

We voelen ons nu een beetje belazerd door het internet waar deze lodge een 9,2 krijgt…geen enkele foto komt overeen met de werkelijkheid.

Het zwembad met uitzicht op het krugerpark is een zo goed als vergaan, verkleurd en vervuild badje midden tussen onverzorgde en ongesnoeide bomen die ieder uitzicht op wat dan ook belemmeren.

Het eerste wat we doen is onze kamer volspuiten met insecticide, dan komen we straks hopelijk in een kamer zonder gevleugelde en prikkende vriendjes.

We hadden het kunnen weten..ons diner kwam rechtstreeks uit de vriezer. het personeel was blij dat wij heel snel uitgegeten waren zodat zij nog sneller naar huis konden sloffen.

Opgelucht gaan wij nog even voor de deur van onze kamer een sigaartje roken een verhaaltje maken en heel vroeg slapen.

Onze kamer is super daar hebben we niks op aan te merken en die grote salamander vlak boven mijn hoofd… Ach, die moet toch ook ergens slapen?

Na het ontbijt vluchten we snel de auto in, niet omdat we in malariagebied zitten maar, omdat het 39 graden gaat worden en wij toch naar kruger gaan!

Durf ik in het park het raam open te doen om een foto te maken??? Uh…straks komt er een mug naar binnen!!! We rijden rond….nee ik hoef geen raam open te doen.

Het is uitgestorven…bijna geen dieren maar doodse stilte.

Er is bijna geen water…gelukkig zien we ergens een paar olifanten in de blubber spelen en zonder nadenken doe ik het raam naar beneden om wat foto’s te maken.

Even geen angst voor malaria maar blij om eindelijk iets te zien.

Overal olifanten…en wat verdwaalde giraffen.

De met zijn kop naar beneden en zijn staart tussen zijn benen lopende hyena, die vlak voor sluitingstijd voor ons oversteekt, symboliseert ons gevoel van deze dagen.

We hebben weinig dieren gezien…er is iets voorgoed veranderd…

Het gemis van water…beïnvloed de natuur…beïnvloed het gedrag en het leven van de dieren.

Het gemis van gevoel en liefde van personeel van een lodge voor hun gasten…beïnvloed het gedrag van hun gasten.

Wij gaan hier nooit meer terug…ook al hebben we er geen mug gezien!