Vakanties

“De Helletocht naar het zuiden”

De laatste nacht in Sintra vliegt voorbij en voordat we het door hebben is het alweer ochtend.

We zijn nog maar net in Portugal maar het voelt echt al veel langer. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is gaan we, na de geweldige watervaldouche, naar de ontbijtzaal.

Lidia kijkt nog steeds haar ogen uit en draait ieder kopje en bordje om… alles is antiek en overal staat de naam van het hotel op.

Vandaag doen we, behalve vers brood en gebakken eieren, zelfs de zelf gebakken crêpes eer aan. Na het ontbijt zijn snel de koffertjes dichtgeritst en worden we door anna uitgezwaaid.

De eerste dagen van deze rondreis kunnen niet meer overtroffen worden…. en het hotel kan in ieder geval nergens beter zijn! Op naar de volgende bestemming!

Vol goede moed beginnen we aan de “Toeristische” route naar het zuiden… de door iedereen zo geroemde Algarve. Via de tolweg is het ongeveer 2,5 uur…..maar deze weg???? Af en toe roept lidia mij wakker via de Walkie Talkie… “Nog 80 km rechtdoor!” Gertjan zegt droog “Nou, slaap dan nog maar even door hoor”

We gaan van rotonde naar rotonde…. naar rotonde en zien de buitentemperatuur steeds sneller oplopen…. we gaan van 30 naar jawel….. 41 graden!

De ramen van de auto zijn te warm om aan te raken en we blijven het liefst in de auto!

Tussen de middag eten we bij een benzinepomp, heerlijke verse broodjes en een soort koude kroketten. Snel verdwijnen we weer in de auto’s en zetten de Airco vol aan en op naar de volgend rotonde!!

Ongeveer 7 uur later bereiken we eindelijk onze bestemming, Portugal is toch niet zo groot???? Het is in ieder geval wel een “lang” land!

Herdada da Corte… een oase in het binnenland en vlakbij Tavira. Enigszins verreisd vallen we hier met onze neus in de boter. Vanavond is er toevallig een tapasavond met live bluesmuziek.

We kunnen geen rotonde meer zien dus besluiten unaniem hier mee te eten.

Een half uur later zitten we, net niet meer in de brandende zon, te zweten aan een tafeltje met een bestellijst, met een kleine keus aan tapas, voor onze neus.

Bovenaan de lijst staat onze naam…. “The last table”

Na de lekkere hapjes moeten we toch even het zwembad proberen om wat af te koelen.

Onze”helletocht” is snel vergeten…. heerlijk fris water en het hele zwembad voor ons alleen! Het glas koele witte wijn op de rand maakt de avond kompleet!

Over “de vele druppels tot de beruchte laatste”

Lekker vroeg zijn we wakker maar ontbijten kan pas vanaf 9 uur dus we hebben tijd zat voor onze ochtendrituelen.

Voor mij is dat koffie en een heerlijke douche! Nou, hier valt de douche nog steeds tegen…

Het heerlijke kopje koffie,de mooie kamer en het uitzicht maakt alles goed, als ik maar gewassen ben.

Klokslag 9 uur gaan we richting de eetzaal, hier staat alles waar je s’morgens vroeg van kan dromen. Bovendien is alles vers en zelfgemaakt.

Na het ontbijt gingen we een “wandelingetje” maken….naar het park en paleis van Monserrate. Het weggetje ging al direct naar beneden….. en naar boven….. en weer naar beneden… en jawel.. weer naar boven!

Ik bedacht mij snel hier heb ik geen zin in!!!

Gertjan ging met mij mee terug. We kunnen er vast ook met de auto komen!

Een kwartier later liepen wij al bij het park waar wat later lidia en peter met de tong op de schoenen ook aan kwamen lopen.

Ook hier liepen de weggetjes steil naar beneden en weer steil omhoog.

De voorjaarszon was ondertussen veranderd in een “koperen ploert”en de eerste zweetdruppels verschenen in mijn nek…

Dit werden er steeds meer! Drijfnat liep ik toch rustig door en gelukkig bereikte ook ik het paleis en gelukkig zelfs weer de uitgang!

Bij de auto aangekomen schrikken we….2 diepe krassen op de achterdeur!!!

Oh nee!!! We hadden al gedonder met het autoverhuurbedrijf en waren te gierig om eventuele schade af te kopen. We hebben alleen een borg van 1500 euro afgesloten….nou dit krijgt nog wel een staartje! (Wordt vervolgd..)

We gaan naar het historische centrum van Sintra en aangezien het al middag is slepen we ons het centrum in. Tijd voor een simpele lunch! De weg gaat naar beneden en weer omhoog terwijl ook de temperatuur weer snel omhoog gaat.

Het eerste winkeltje is voor mij zo ook de eerst passende zonnehoed.

Enigszins beschermd lopen we naar het eerste terras en ploffen neer.

Op de kaart staan tosties met zalm en mozzarella en tomaat, maar Ze hebben wel tosties… maar niet met zalm… niet met mozzarella.. en niet met tomaat!

Simpele tosties met ham en kaas zijn het enige wat we kunnen krijgen… doe er maar 4! Maar een tostie hier bestaat uit 4 tosties zoals we die in Nederland kennen.

4 bordjes met 4 tosties… dat zijn er 16!

Er rest ons maar 1 oplossing…uitdelen! Toeristen uit Noorwegen en meisjes uit Frankrijk genieten van hun gratis lunch.

We willen niet meer lopen en peter houdt een “TukTuk” aan regelt een goede prijs en we kunnen instappen.

Sintra per tuktuk… wat een belevenis! Bij alle bezienswaardigheden moeten we uitstappen, een verhaal aanhoren en worden we met onze eigen camera’s op de foto gezet.

Onze gids gilt….”No brakes” als we naar beneden vliegen….gilde “Massage” als we over de keien hobbelden en bij iedere vrouw stopte hij en riep “Lekker ding”. Hij was een blauwe maandag in Nederland geweest en dit was de eerste uitdrukking die hij geleerd had.

We kregen Portugese cakejes, proefden ginja (een likeur van blauwe bessen) en zagen het hele Sintra.

Helemaal door elkaar geschud namen we aan het einde van de middag afscheid van onze gids.

Nog even naar het strand…..de golven van de Atlantische oceaan beuken op de rotsen….ongerept.

Een gratis parkeerplek en een cola of tonic voor 1,5 euro….zeker niet teveel!

Nog even naar praia da adraga het mooiste strand hier.

Nog meer hoge golven….nog hogere….de golven zijn huizenhoog!

Het is ondertussen al laat. We besluiten hier een klein hapje te eten voor we ons hotel op gaan zoeken.

2 tonijnsalades en 2hamburgers daar doen we het vandaag maar mee.

Peter neemt een hap….peter spuugt het gelijk uit… en peter begint te kokhalzen….

Verbaasd kijken we hem aan…kokhalzend schuift hij zijn bord opzij… dit is gewoon rot!

Gertjan schuift het eten op zijn bord heen en weer en prikt de kleine stukjes sla er tussen uit….ik hou niet van witte bonen is zijn smoes.

De hamburgers zijn rauw….en meer dan overtijd! Dit eten we niet.

Lidia is het zat en stuift naar binnen.

Where’s the cook??? Come here!

Ondertussen is de hele staf opgeroepen en gearriveerd.. de baas is het laatst en zegt ons vriendelijk gedag.

Hij komt met de rekening en vraagt vriendelijk of de salade niet helemaal goed was en lidia barst weer los.

Die hoeven we niet te betalen.. maar lidia is nog niet klaar met klagen.

Uiteindelijk verscheurt de baas de rekening( hij wist vast dat het niet goed was)

Peter loopt naar binnen met 10 euro… de wijn en het bier waren goed dus dat betalen we.

Het tientje wordt uit zijn handen gegrist…. wij hebben betaald voor het drinken maar voor het eten?? Geen euro!

In Sintra eten we een lekkere hamburger en tevreden gaan we terug naar ons hotel.

Lidia gaat nog even onder de waterval….. waterval?????? Ja onze geweldige douche!!!!

Gewoon het knopje indrukken…..je moet gewoon het knopje indrukken!

Eenmaal in onze kamer stap ik onder het douchekopje…. en druk het knopje in van de kraan……..Een gigantische hoeveelheid water stroomt over mijn rug….

Wat een geweldig hotel en wat een geweldige douche!!!!

Een waterval van druppels….

Deze druppel was zeker niet de laatste!

Van “Een paar druppels”

Ons eerste hotel ligt bij Sintra een schilderachtig plekje midden in de natuur met uitzicht op de bergen.

Het is maar 30 km bij het vliegveld vandaan maar dit is ineens het echte Portugal!

Dankzij de TomTom van peter rijden we er in 1 keer naar toe. Volgens mij is het een roze huis, maar zo goed als alle huizen zijn hier roze….

De romantische naam “Quinta de Sao Tadeu” doet vermoeden dat we in een sprookje terecht komen en dat is ook zo.

Anna verwelkomt ons en vertelt dat het een huis is dat al 250 jaar van haar familie is.

Het lijkt wel een kasteel! Schitterende kamers met aansluitende (open) badkamers,een heerlijk terras en een sprookjesachtige eetzaal.

Dit is een geweldige plek….

We frissen ons op en gaan op haar advies eten in Cabriz. We zijn binnen 10 minuten bij een echt Portugees restaurant,zonder toeristen maar vol met Portugezen.

De boekjes hebben ons verteld dat we de op tafel gezette hapjes terug moeten sturen (die kosten namelijk geld) maar onze rammelende magen besluiten eensgezind ze toch maar op te eten. Dit is heerlijk!!!

Het plafond van dit restaurant hangt vol met gerookte hammen, bijzondere lampen en landbouwwerktuigen. Kortom dit is een afspiegeling van de Portugese cultuur.

We eten de plaatselijke specialiteit op 2 verschillende manieren…codfish( kabeljauw) met jawel…mayonaise en patat! En gefrituurde codfish met aardappeltjes in schil.

2 grote schotels waar we een paar dagen van hadden kunnen eten.

Dit viel zeker niet tegen!

Terug in ons hotel beseffen we pas hoe moe we zijn van deze dag en besluiten we dat het genoeg was voor vandaag.

Voor we gaan slapen stap ik gewoonte getrouw nog even onder de douche.

Grote zachte en spierwitte badlakens liggen op mij te wachten…

We hebben een enorme brede marmeren douche maar het zielige straaltje lauw water, wat uit een klein douchekopje komt, doet wel een beetje afbreuk aan het “paleis” waar we nu verblijven.

Wat heb ik een geweldig hotel gevonden….. we zijn allemaal razend enthousiast!

Wat is het hier super!

Nou…. als ik iets negatiefs moet bedenken….een iets grotere en vooral hoger hangende douchekop zou toch geen overbodige luxe zijn….

Schoon stap ik onder het douchekopje vandaan en Ik bedenk mij dat dit niet het allerbelangrijkste is….

Het maakt niet uit hoeveel druppels water er over je rug stromen…. als er maar wat druppels water zijn!

De “Tien Minuten van Gertjan” en wat andere minuten.

Eindelijk is het dan zo ver, we gaan met z’n vieren, met lidia en peter, naar Portugal.

Na uitgebreide voorbereidingen hebben we voor deze periode gekozen want dan zou het in ieder geval nog niet zo warm zijn.

Niets is minder waar.. het is nu gewoon 34 graden in Lissabon dus onze jassen en plu’s kunnen thuis blijven. Alleen al bij dit idee druppelen de zweetdruppels van mijn hoofd.

Op het laatste moment moeten wij nog een parkeerplaats bij het vliegveld van Eindhoven regelen en omdat gj geheel onbereikbaar is deze laatste ochtend zadel ik peter met dit klusje op.

Tja, er is nu geen parkeerplaats meer over ,alle parkeerterreinen zijn overvol en de ingestorte parkeergarage is vast niet in gebruik.

We wijzigen onze plannen en gaan met peter en lidia meerijden maar dan moeten we wel op tijd( 13.15 uur) in Zwijndrecht zijn.

Gj zegt om 12 uur thuis te zijn… ik hoop het van harte maar maak toch maar alvast een boterham voor hem klaar.

12 uur geen gj…..12.15 uur geen gj..

12:30….12:40…ik krijg een berichtje “ben onderweg”

Ik doe de voordeur maar open en zet de koffertjes buiten.

12:45 deze keer heeft hij geeneens zijn beroemde 10 min.

Het kan nog sneller…binnen 5 minuten heeft hij zijn kostuum verruild voor zijn korte broek en grist zijn boterham van de aanrecht.

“We zijn toch nog op tijd?” En inderdaad zijn we 13:15 in Zwijndrecht waar ook de koffertjes al buiten staan.

Vlakbij het vliegveld parkeert peter de auto en voor het eerst sinds “Zaventem” wachten we op een shuttlebusje dat ons naar de vertrekhal zal brengen.

Toch wel vreemd in zo’n busje… maar nu gebeurde er gelukkig niets.

Het laatste stukje moeten we lopen naar de vertrekhal en komen vlak langs de ingestorte parkeergarage. Een vreemd beeld voor mij en voor ons.

“Soms maakt 1 minuut een levensgroot verschil” schiet er door mijn hoofd maar “Gertjan zijn 10 minuten” blijven altijd rekbaar.

Het kan korter maar ook veel langer zijn….

We leveren onze koffertjes in en gaan op ons gemak door de douane en duiken “de tax free” even in want we hebben tijd zat.

Ineens hoor ik een “last call Lissabon Transavia 4 minutes” omroepen en zet mijn verzamelde aankopen snel terug en ga op zoek naar gj.

Waar is hij nu???? Als ik hem eindelijk bij de wijn zie staan zet hij ook snel alles terug. Aangekomen bij de gate blijkt het niet over onze vlucht te gaan want wij vliegen namelijk met Ryanair! Deze stress was zeker nutteloos.

Op ons gemak gaan we terug en kopen we alsnog de wijn en de smeerseltjes voor mij.

Precies volgens plan gaat het vliegtuig de lucht in….de vlucht duurt nog geen 3 uur en het uur tijdsverschil maakt er biologisch 2 uren van.

Na aankomst zijn we zo bij het autoverhuurbedrijf waar we onze eerste adder onder het gras vinden.

We hebben verzekerde auto’s gehuurd maar moeten deze nog wel even verzekeren…hier begrijpen we al niks van.

Gj haalt zijn schouders op…ach nu betalen of later…dat scheelt niks.

Onze auto’s staan klaar en we storten ons op de ringweg rond Lissabon.

De zon schijnt, we hebben vakantie, we hebben tijd genoeg.

1 minuut, 10 minuten of een uur….

Wij gaan genieten van iedere minuut….

19 Beter een half ei dan een lege dop.

Voor het laatst gaan we vandaag naar het krugerpark en vol goede moed zetten we de wekker.

7 uur s’morgens zitten we al aan het ontbijt. Zullen we daar nu eindelijk eens wat meer dieren zien??? Vol verwachting staan we voor negenen al bij de ingang van kruger.

Gertjan is ondertussen bedreven in het invullen van de formulieren. Paspoortnummers kent hij uit zijn hoofd en nee….ook vandaag hebben we geen geweer bij ons! Rond 17 uur staan we weer bij de uitgang van kruger.

Nee, ik kan niet zeggen dat we veel gezien hebben….

Alhoewel..

Af en toe een verdwaalde vogel… Een loslopende olifant… Een mokkende buffel in de blubber…. Rondhuppelende impala’s….grazende neushoorns (met hoorn)…knokkende bushbokken..Nieuwsgierige giraffen… En stoeiende aapjes.

Laat ik niet de poel vol met waterschildpadden vergeten!

Wanneer heb je weinig gezien? Wanneer heb je veel gezien?

Wanneer Is je glas half leeg of half vol??

Bij een benzinestation gaan we behalve tanken ook gelijk maar even inchecken..onze laatste uren van de vakantie zijn aangebroken.

Wij hebben meer dan genoeg gezien en meegemaakt! We hebben 3 geweldige weken gehad in dit mooie land.

S’avonds eten we voor de laatste keer sushi bij de “ocean basket” om de hoek.

Voor het laatst een flesje “Two Oceans”. We kunnen proosten op een zorgeloze,tandartsloze en doktersloze vakantie!

Over het laatste spreekwoord van deze vakantie zijn we het snel eens…

“Zoals het klokje thuis tikt tikt het nergens!!!!”

18 Eind goed…Al goed.

S’morgens nog voor ons ontbijt komt Kim mij een kado, een groot fotoboek over het krugerpark, geven. Natuurlijk kan ik dit niet met droge ogen aanhoren en aanzien.

Het lijkt wel of mijn tranen nooit meer opraken.

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik in het ziekenhuis werd opgenomen en Nu zit ik toch maar weer hier!!

We nemen afscheid van kim en sander maar niet zonder de laatste nieuwe foto’s gezien te hebben van hun pas gekochte tweede lodge.

Een nieuw huis aan het strand, een stukje onder Durban, en midden in de bewoonde wereld…het tegenovergestelde van de kurhulalodge.

Misschien dan volgend jaar maar daarheen?? We zullen zien…

Voor de laatste keer rijden we de lange moeizame weg terug naar de bewoonde wereld.

Op naar onze laatste bestemming.

Twee uur later rijden we nelspruit binnen en zien gelijk een bordje met “botanische tuin”. Aangezien we nooit genoeg natuur kunnen zien gaan we hier maar even een kijkje nemen. Uh….het is 37 graden…nou, eventjes dan maar.

We duiken gelijk het restaurant in en bestellen iets van de “light lunch card” na een afrikaans kwartiertje staan er 2 overvolle borden inclusief patat voor onze neus.

Zouden daarom de zuid afrikaanse dames van die brede heupen hebben???

Na een paar hapjes sjokken we de tuin in…. Geen bloemetje bloeit er nu.

Het is zo warm dat er al snel een zweetdruppel in mijn nek loopt….gevolgd door de volgende en de volgende.

Het leukste hier is een stuk tropisch regenwoud waar de druppeltjes zweet plaats moeten maken voor straaltjes.

Zelfs een grote bruine slang schiet voor onze voeten langs en zoekt verkoeling in de schaduw.

Nadat we een uurtje rondgewandeld hebben vluchten we de auto weer in en rijden verder naar ons hotel.

Hier hebben we eindelijk weer een beetje fatsoenlijk internet en gj kan zich eindelijk een uurtje op zijn mail storten.

S’avonds eten we bij het naastgelegen sjieke restaurant wat helemaal romantisch verlicht is met kaarsen en lantaarns.

Zonder blikken of blozen lopen wij, “ernstig underdressed”, in korte broek en op slippers naar onze mooi gedekte tafel met een geweldig uitzicht op de lichtjes van nelspruit.

17 Rust roest…

Vandaag gaat het dan toch gebeuren… we gaan niets doen. Een hele dag lang. Tot onze schrik worden we al voor 7 uur wakker!

Ok, hoe zullen we dit doen vandaag??? Het douchen en aankleden is echt een fluitje van een cent. Ontbijten? Hoelang kan je doen over 1 boterham en een kop koffie?

Gelukkig komt kim honderduit kletsen en lijkt het of we heeeel lang aan tafel gezeten hebben.

Maar nu wordt het menens. De dag is nog maar net begonnen. Gertjan gaat zitten met zijn boek. Dat gaat goed!

Lucas,de vader van kim, komt gelukkig met zijn camera om foto’s aan mij te laten zien. Zo, we zijn weer een half uurtje verder…

Gj bedenkt zich dat hij onze huurauto maar gaat poetsen om de opgelopen krassen wat te verdoezelen.

Gelukkig is de auto supersmerig en hier zijn dus weer een paar uurtjes mee gemoeid.

Ik lever ook mijn bijdrage door te speuren naar krasjes die gj dan weer met zijn zakdoek in de was zet.

Maar het moment komt dat de auto echt schoon is.

Gj is er achter gekomen dat een auto wassen een zeer ontspannende bezigheid is. Ik ben benieuwd of hij dit in nederland straks ook zal vinden?

De tijd kruipt…zien we misschien nog een dier? Kunnen we foto’s maken…

Moet ik nog een verhaal schrijven?

Tja en toen ineens waren onze koffers supernetjes, alle verhalen verteld en zijn er genoeg foto’s gemaakt.

Aan het einde van de middag zien we gelukkig weer van alles gebeuren in de rivier.

De apen, olifanten, hippo’s en een krokodil brengen weer wat leven in de brouwerij!

Nee, niks doen is niks voor ons!! Hoe mooi het hier ook is en hoe gezellig kim en sander ook zijn. De laatste avond hier is gezellig maar op tijd vertrekken we naar bed morgen gaan we vroeg naar ons laatste hotel.

Gelukkig weer terug naar de bewoonde wereld!

16 beter 1 vogel in de hand dan 10 in de lucht

Na het gezellige “kletsontbijt” met kim en sander hebben wij alweer genoeg van het nietsdoen en gaan we samen naar het krugerpark.

Met daglicht is de helletocht naar de bewoonde wereld veel beter te doen dan in het donker…Wij moeten er eigenlijk niet aan denken om hier te wonen, zo ver van de bewoonde wereld.

Eenmaal weer in het krugerpark vallen de verschillen met “vroeger” steeds meer op.

Waar zijn de dieren??? We horen zelfs geen vogels…

Als we 1 impala zien volgt de rest vanzelf, de dieren zitten gezellig bij elkaar.

Giraffen vlak naast de auto trekken zich niets van ons aan en 10 meter verder gaat een kudde olifanten badderen. Wij staan in hun looproute en moeten toch maar even achteruit, mocht er toevallig een slechtziende tussen zitten dan loopt hij misschien wel via onze motorkap!

Hier in kruger zien we geen enkele neushoorn en geen enkele leeuw en bijna geen vogels.

De twee grote adelaars in de boom met de zon op de goede plek is mijn kadootje van vandaag!

Op tijd zijn we terug in kurhula voor de bbq. In veel lodges wordt met elkaar gegeten zo ook hier. De 2 nieuwe gasten komen ook uit nederland wat deze avond heel ontspannen maakt… Even gewoon alleen maar nederlands praten!

De olifanten, impala’s en wrattenzwijnen komen nieuwsgierig even bij ons in de tuin kijken en niemand heeft een fototoestel paraat!

Vanuit de rivier praten de nijlpaarden met elkaar en we horen de apen ruzien.

Deze avond zitten we nog lang op ons balkon te luisteren naar de geluiden van de donkere nacht.