Vakanties

Gertjan moet vandaag werken en zelfs Daniël accepteert het en sluipt rond met zijn wijsvinger tegen zijn lippen, opa moet even werken! Daniël trekt zijn schouders op en laat ze zuchtend zakken.. oh…

Het weer is voor ons prima met gelukkig af en toe flinke overtrekkende wolken gevolgd door weer even de koperen ploert op volle kracht wat ons doet verlangen naar de volgende mooie wolken.

Het is heel rustig op de camping waar wij dus ten volle van kunnen genieten.

Het uitje van char en Jos is naar de supermarkt, voor de dingen die wij nog niet gekocht hadden.

Na de lunch zit Gj nog even achter de pc en gaat de rest richting alvast richting het heerlijke zwembad.

De kindertjes, en wij natuurlijk ook, genieten van het heerlijke water terwijl de zon niet echt te warm is.

Daniël wordt steeds enthousiaster en wil steeds naar het “bad”.

Het binnenbad, buitenbad of peuterbad hij vindt het overal geweldig!

Eind van de middag gaan we nog even naar Alès en natuurlijk wil Daniël met oma en opa mee!

Samen met  hem gaan we nog op zoek naar een nieuw waterpompje voor de caravan maar de winkel is verder weg dan we dachten en blijkt ook al dicht te zijn. 

Ach , dat pompje komt nog wel.. Daniël kletst honderduit, “oma kijk!” “Oma!” “Opa!”

Met glinsterende ogen geniet hij van alles wat hij ziet.

Het lijkt wel of wij nu ook alles weer door de ogen van een kind zien…och wat is het hier toch mooi!!

Langzaam rijden we door het zo bekende heuvelachtige landschap van de Cevennes, ik hoef nergens anders meer heen.. we zijn hier al zo vaak geweest, we hebben hier al zoveel jaren zoveel meegemaakt…. Dit is hier toch een van de mooiste plekken op de wereld.

We doen niets bijzonders, hoeven niets meer dan alleen maar genieten van het weer, de omgeving en de onbezorgde, glimmende gezichtjes van twee van onze kleinzoons.

Ik heb deze keer geen fantastische verhalen over bijzondere avonturen, geen gevaarlijke of speciale ervaringen.

Maar dit is toch een heel bijzondere vakantie… 3 generaties op de camping 🥰

De eerste nacht is snel voorbij en voor dag en dauw rent Daniël op zijn blote voetjes naar de caravan. “Oma, opa zijn!!” Gewapend met speelgoed ploft hij voor de caravan neer en heeft hele verhalen tegen zijn duplo en tegen ons. Bij de action heb ik een “haaienwaterspuiter “ gekocht als alternatief voor het waterpistool en binnen een paar minuten weet hij hoe dit werkt. Met een emmer water en dit ding van 1,5 euro geniet dit jochie met volle teugen. Alles is leuk, alles is mooi! Hij kan niet kiezen of hij nu bij ons buiten wil zijn of in de caravan en dan kan hij ook nog naar papa en mama lopen. Wat een keuzes voor zo’n klein mensje. Heel wijs loopt hij af en toe even naar de overkant, “mama zijn..”Maar hij komt heel snel weer terug lopen en gaat verder met spelen of dat hij nooit is weggeweest. Thomas zwaait, of rent rond, met een stok /tak en een wijsvinger wijs in de lucht gestoken en brabbelt ook aan een stuk door. Ik wil hem behoeden voor vallen maar handje geven? Ho,maar! Op een heuveltje wankelt hij maar valt niet! Over een drempeltje struikelt hij…. Bijna… maar net niet! Hij rent rond of zijn leven er vanaf hangt en toont geen enkel teken van vermoeidheid. Wij genieten van alles, vullen emmers met water, spelen met autootjes en poppetjes, lopen rondjes om de caravan en doen 100 keer hun schoenen aan of uit! Ik bedenk mij dat het wel waar is dat het geduld wat je voor voor kleinkinderen hebt nog meer is dan voor je kinderen…. 

Na de lunch gaan wij met Daniël naar het zwembad dat wordt vast een avontuur! Tegenwoordig is er een “puddlejumper” een woord wat in onze tijd nog uitgevonden moest worden 🤣maar Daniël heeft er 1! (Het is een soort reddingsvest). Is hij Bevoorrecht? Ik zou het wel denken… Als ik aan een zwembad denk, denk ik aan een haak in mijn nek, een gillende zwemjuf, bibberen en blauwe handen en voeten van de kou en vooral helemaal alleen zijn! Gelukkig is het nu… 2021… De tijd is veranderd, het leven is ook anders… Terwijl ik in de kokende zon richting zwembad loop, met dat kleine enthousiaste en onvoorwaardelijk vertrouwende jochie naast mij, overvalt mij zo’n geluk dat ik dit nog mee mag maken. De kleine sandaaltjes worden netjes naast de grote slippers gezet en bibberend loopt hij met zijn handje in de mijne de trap af. Nee, oma nee! Diep! Diep! We lopen van het buiten naar het binnenbad en weer terug.. Nee oma, diep! En weer zijn we in het binnenbad en zwaait hij ineens heel verlegen naar het badmeisje aan de kant. Langzaam loopt hij het trapje af… voorzichtig voelen zijn voetjes het warme water, hij gaat het trapje op en af. Hij gaat het trapje op… 1 tree langzaam naar beneden en ineens gooit hij zich, met een grote lach op zijn gezicht, vol vertrouwen naar beneden in mijn ouwe armen! Hij is al groot en zwaar geworden en mijn armen doen zeer van het opvangen van mijn kleinzoon. Zou het waar zijn dat je, naarmate je ouder word, je steeds voorzichtiger word? Daniël springt vol vertrouwen in het warme water en ik vang hem, of het nu in het buiten of het binnenbad is…  Ik bedenk mij dat ik zolang ik leef mijn best zal doen om de mensen die ik lief heb met hun kop boven  water te houden! Ineens komen char en Jos toch ook maar zwemmen, Toto met zonnebril en pet wordt zonder pardon ook in mijn ouwe armen in het water gezet. De geschiedenis herhaalt zich….. En weer doe  ik mijn best om ook zijn hoofd boven water te houden en mijn beloning is ook dan een hele grote glimlach van oor tot oor! Hij roept nog niet dat het diep is en is ook helemaal niet bang! “Even zwemmen?” ik heb er echt spierpijn van gekregen! ‘S’avonds eten GJ en ik samen mosselen en een salade chevenol  op de ons zo vertrouwde plek in het restaurant. Dit is Frankrijk!  Het is hier geweldig! Ook al zijn de mosselen vandaag piepklein. Wij zitten wel hier en ik heb nog maar 1 gedachte… wat is het leven toch goed! Wat heb ik veel om van te houden en voor te zorgen! Wat ben ik toch een bevoorrecht mens!  Of de dag nu zwart, wit, zilver of goud is!! Na het eten drinken we nog een glaasje wijn bij char en Jos en wanneer wij heel gelukkig samen in het pikkedonker naar onze caravan willen gaan, stap ik mis op de simpele houten trap en stort niet echt heel elegant ter aarde.. Deze mooie zilveren dag is toch nog zwart geëindigd, denk ik glimlachend, terwijl ik met een zere knie en een dikke enkel naar onze oude vertrouwde en gebutste caravan strompel……

In de zomer van 2019 zijn we voor het laatst met onze caravan op “ Chateau de Boisson” geweest en hadden we afscheid genomen van vele jaren in de Cevennes. De camping zou het jaar daarop geen staanplaatsen meer hebben en zou helemaal gemoderniseerd gaan worden. De Corona heeft hier, gelukkig voor ons, roet in het eten gegooid. Op het moment dat we plannen aan het maken waren om onze trouwe caravan terug naar Nederland te halen kwam Charly erachter dat er dit jaar nog wel staanplaatsen waren en hebben we heel snel onze plannen gewijzigd!

Wanneer het weer verantwoord is om te reizen gaan we toch nog een keer! Oh, wat zal dat toch weer geweldig zijn! Onze caravan heeft vorig jaar hagelschade opgelopen maar hoe erg en hoeveel dat is weten we echt niet, van de brief met de de Franse Google translate vertaling worden wij ook niet echt wijzer en op de bijgevoegde foto’s zien we niet meer dan vage vlekken…

Ineens heeft char onze “eigen” staanplaats geboekt en gelijk een luxe chalet tegenover ons en onze dag kan niet meer stuk! We gaan binnen een week al weg!! Een paar dagen voor vertrek krijgt zij een telefoontje dat de camping nog dicht is en pas een week later open gaat, er komt een aanbod om een week op een andere camping te gaan staan en een week op chateau! Dit willen we niet!! Niet 2 keer de caravan verhuizen! Het lukt haar om een weekje later te komen en dat zelfs voor dezelfde prijs!! Nu hebben we gelijk ook meer tijd om de voorbereidingen te treffen dus het kan eigenlijk niet beter. Na veel regelen en kopen zijn we er helemaal klaar voor!

vrijdag 2 juli gaan Gj en ik om 14 uur richting een hotel in Dijon om te overnachten, het is druk op de weg en we moeten meerdere files doorstaan. We ondergaan ze gelaten want we zijn echt op vakantie en dit is in deze tijd heel bijzonder! Gelukkig gaan char en Jos vannacht rijden dan zal het vast beter gaan… denken we… Het is toch al 21.30 als we in ons hotel aankomen en tevreden genieten we buiten op het terras van een welverdiend glas wijn. We slapen weer in een Frans hotel en genieten hier met volle teugen van. Na een heerlijke nacht slapen, die alleen verstoord werd door een appje dat char en Jos 3.45 vertrokken zijn, genieten we van een heerlijk ontbijt op het terras. Uitgerust vertrekken we rond 9 uur voor het laatste stukje….