Portugal mei 2024
Na lange maanden vol met flinke zorgen om de tantes is het nu even wat rustiger in ons leven geworden en de, al in februari georganiseerde, vakantie met Maurits & Baukje en Hans & Hilde naar Portugal staat nu echt ineens voor de deur!
Zonder de steeds aanwezige angst dat we terug naar Nederland zouden moeten hebben we nu allemaal snel onze koffers ingepakt en rijden we, met 2 auto’s en via 2 verschillende routes, op ons gemak naar het zuiden.
Terwijl wij onze eigen auto net ingeleverd hebben en het kleine stukje naar het vliegveld lopen zien we Maurits ons doodgewoon voorbij rijden op zoek naar de parkeergarage.
Binnen een kwartier zijn we compleet! nu kunnen we onze grote, 1 per stel, koffers zelf inchecken en de koffers mogen zelfs 20 kg zijn! Hans zegt gelijk “die van ons is 21,2 kg” en loopt gelijk naar de andere balie. Van alle kanten komen de opmerkingen “haal wat uit je koffer” iedereen heeft nog wel ergens wat plek/ kilo’s over.. maar Hans hoort het niet of wil het niet horen!
Bij het inchecken van zijn koffer krijgt hij een bonnetje van 15 euro toeslag voor zijn koffer.
Dit kleine bedrag gaat ons nu allemaal tegen houden.
Wij willen door de security maar al onze Qr codes weigeren en wij moeten ons allemaal bij de agency melden daar blijkt al snel dat eerst Hans zijn 15 euro boete moet betalen voordat ook wij verder mogen!
Gelukkig lukt het hem om te betalen en mogen we de security door waar natuurlijk onze tassen er weer uit gehaald worden maar na uitgebreide controle en drugstesten mogen we toch verder.
We hebben tijd genoeg om nog een drankje te doen voor we het vliegtuig in mogen en de mannen halen een overheerlijk koel glas rosé en een biertje proost op onze vakantie! 5 glaasjes voor het luttele bedrag van 38 euro😅
Op tijd zitten we als ingeblikte sardientjes in het vliegtuig waar Maurits zich opmaakt om een serie te gaan kijken en stopt verwachtingsvol zijn iPods in zijn oren om ze even later gefrustreerd er weer uit te halen “ze moeten harder” alle welgemeende adviezen slaat hij in de wind maar hij blijft proberen totdat hij ze aan Baukje geeft en zegt doe jij het maar! Tja, misschien ligt het wel niet aan die oortjes maar gewoon aan mijn oren..
Baukje krijgt ze wel wat harder maar voor Maurits nog niet hard genoeg waarna hij zich maar stort op het opnieuw ontdekte “candycrush’ welk geluid we waarschijnlijk de komende dagen nog wel vaker zullen gaan horen!
Ruim 2,5 uur later landen we op het nu zonovergoten Lissabon en onze vakantie kan nu echt beginnen!
Maurits, met aanhang, gaat ergens in de hal zijn huurauto ophalen en wij lopen een zijstraat van de hal in waar onze auto opgehaald kan worden… hier staat gelukkig geen lange rij en alles zal nu wel snel gepiept zijn.. jaja….
‘Your creditcard sir”…. Gj opent zijn telefoon, “no sir… the real card”!
Uh…. die heb ik niet meegenomen… bij mij zitten alle kaarten in mijn telefoon!
Oh….ik heb ook geen kaart bij mij… ook bij mij zitten ze allemaal in mijn telefoon!!
Gj vraagt of hij cash de borg kan betalen…. “No, sir”…
Ok, we hebben nu echt een probleem!
We hebben geen enkel pasje bij ons, hoe moet dit nu en de rest van de komende week?
Het is niet anders we moeten onze “regelneef” bellen… wij moeten nu echt even slikken en na een aantal telefoontjes ontmoeten Gj en regelneef Hans elkaar.
Sommige dingen zijn ook voor ons voor het eerst… maar ook dit zal vast wennen!
Nu zijn wij ook een keer afhankelijk van een ander!
Nadat we een extra verzekering hebben afgesloten en Hans onze tweede chauffeur is geworden
mogen we toch betalen met zijn creditcard!🎉
Onze vakantie is voorlopig gered maar dit zal vast niet de goedkoopste huurauto aller tijden worden!
Het thuisfront zal dit voorval vast nog vaak tegen ons gaan gebruiken…
Een half uurtje later komen we bij ons eerste hotel aan wat midden in een industrie terrein ligt.
Het lijkt redelijk leeg maar schijn bedriegt..
Nadat we onze kamers gezien hebben gaan we naar beneden voor een heerlijk glaasje wijn, waarna we ons tegoed doen aan het buffet vol met lekkere, maar soms ondefinieerbare, prutjes.
Bizar genoeg raken we steeds meer omringt met hordes Indiërs die enorme borden volscheppen en grote groepen jonge jongens die zich voorbereiden voor een groot dansfeest waar we welkom waren.
Wij houden het best snel voor gezien en vertrekken met een laatste glas naar boven.
Morgen een nieuwe dag vol met nieuwe kansen en bovendien zijn we heel gelukkig met Hans zijn kleine creditcard, een klein pasje wat grote gevolgen had kunnen hebben!
