12 nooit alleen
Het laatste ontbijt doen we alle eer aan want we weten niet waar en wanneer we weer tijd hebben om wat te eten.
Onze koffers zijn snel gepakt en wat er niet meer in kan laten we achter in onze hotelkamers( ja, ook de rum!)
Een laatste kop koffie en nog wat selfies voor de deur van het hotel als afscheid.
Langzaam begint het te sneeuwen en ineens is er niemand meer die geïnteresseerd kijkt op de noorderlicht app. De vakantie is voorbij! en wat voor weer het vandaag zal worden maakt ons niks meer uit.
We pakken voor de laatste keer de supermooie Volvo’s in voor de laatste korte rit naar het vliegveld.
Heel erg ruim op tijd zijn we op het vliegveld van tromso en zijn de auto’s zonder enig probleem weer ingeleverd.
Het is ook een opluchting als we onze grote koffers ingeleverd hebben en met alleen onze handbagage de douane door moeten.
Deze keer gaat dit snel en duiken we de eerste de beste, weer een “O’learys” koffietent in.
Ons vliegtuig vertrekt redelijk op tijd naar Oslo wat maar een hele korte reis is. Ergens hadden we vertraging maar op welk vliegveld dit nu was ben ik echt vergeten. Het vliegveld van Oslo is ons bekend van de heenreis en marianne wil hier nog wel even winkelen.
Uitgerust en vol goeie moed gaan we daar op zoek naar de “niet in Nederland verkrijgbare’ donkerblauwe Michael Kors gympen.
Gelukkig heeft ze (marianne dus) ze snel en gevonden en ook nog eens gekocht! Els twijfelt over een MK tas maar doet het toch maar niet.
Helemaal voldaan,ondanks het slechte weer, en ondanks alles wat we NIET gedaan hebben gaan we, met onze hoofden vol met mooie herinneringen,het laatste vliegtuig in en landen op tijd in Amsterdam .
Tot mijn enorme verbazing zie ik ineens Charlotte en Jos…. maar voor dat dit echt tot mij doordringt heb ik mijn kleinzoon in mijn armen…
Wat ben ik toch bevoorrecht ….
Ik leef nog! Ik heb een geweldige vakantie gehad en wordt ook nog eens zo weer thuis in eigen land ontvangen….
met al die armen om mij heen… ben ik “waar ook ter wereld” nooit alleen.
