Van het Donker tot aan het Licht.
De dag van ons vertrek begint echt heel vroeg en nog voor wij Nesselande uit zijn, om Marianne op te halen, komen we er al achter dat Gj’s zijn fleecevest niet aan heeft maar dat dat nog op de stoel in de slaapkamer ligt! Els wordt gebeld en gelukkig wil zij het nog even op gaan halen. Wij zijn ruim op tijd bij Marianne die al bij de voordeur staat te trappelen.
Gelukkig hebben we deze keer geen files of ander oponthoud en ruim voor 8 uur zetten de mannen de 4 “Golden Girls” voor de deur af. Voordat de mannen de auto hebben weggezet staat de eerste selfie al op Facebook en is het “hoogstwaarschijnlijk eindelijk meer dan duidelijk” welk gezelschap deze week naar Noorwegen vertrekt. Tenminste dat hopen we…
Nadat we allemaal de Sas app hebben gedownload en de koffers hebben ingeleverd kunnen we eindelijk onze broodnodige inkopen gaan doen.
Hoeveel flessen mogen we meenemen, welke kleur en welk soort moet het worden? Deze keer is de keus als eerste gebaseerd op kwantiteit in plaats van, zoals gewoonlijk, op kwaliteit en met 3 kartonnen dozen van 3 liter wijn per stuk gaan we naar de kassa. Nu kunnen we op ons gemak een kopje koffie drinken en Els grijpt deze gelegenheid aan om haar in Spanje beschadigde handbagage koffertje te vervangen door een degelijke supermakkelijke en moderne samsonite. De vakantie, onze heel bijzondere vakantie, kan beginnen!
Op tijd gaan we de lucht in en het is nu niet vier op een rij… ( tijd voor spelletjes zullen we nog genoeg krijgen) maar met z’n zessen op een rij zitten we in het vliegtuig en landen op tijd in Oslo.
Nu moeten we uren doorbrengen op dit vliegveld en netjes, zoals het hoort, gaan de dames de winkeltjes langs terwijl de mannen op hun gemak aan de koffie gaan.
Gelukkig ontspring ik de dans en kan voorkomen dat ik weer, zonder erg, door Marianne in een paskamer wordt gesleurd.
We zien een hoop leuke dingen maar kopen uiteindelijk gewoon niks.
Een uur te laat gaan we de lucht in naar onze eindbestemming, Ruud en Arianne en Gj en ik zitten stil op onze plekken maar aan de overkant????
Het constante geklets “blablablabla” aan de overkant werkt rustgevend en geeft ons ruimte om even te zwijgen… een nieuw setje “de Roemies” is geboren!
Als je “een bindende factor” hebt… is er niets anders meer nodig en is het altijd gezellig.
Terwijl het al donker is landt ons vliegtuig op de luchthaven van Evenes en sta ik al snel bibberend buiten om een sigaar te roken maar besluit nog sneller om deze toch maar niet aan te steken.
Bergen sneeuw en een gevoelstemperatuur van 20 graden onder nul doen mijn adem en mijn longen al snel bijna bevriezen.
Ruud krijgt te horen waar zijn Kia staat (welke auto’s de mannen gehuurd hadden weet ik overigens niet) en Gj loopt met hem mee en komt terug met lege handen…er staat maar 1 auto!
Nou, Dan gaan we maar met de bus, die komt vast ook bij ons hotel.. en daar ligt vast de rode loper al uit!
Een kwartier later komt Gj gelukkig aanrijden in een witte Mercedes, een auto die ik never nooit zou willen hebben… Maar..
Het enorme panoramadak boven ons hoofd is geweldig maar de geblindeerde ramen sluiten ons af van de buitenwereld en met 1 druk op een knop laat ik de ijskoude wereld binnen.
Noorwegen …. we zijn er weer!
Aangekomen in Narvik stamp ik met mijn waterdichte, aan alle eisen voldane laarzen, zo hard door de smeltende sneeuw dat niemand mijn tranen ziet..Ik ben zo blij weer in dit mooie land te zijn.
Even later lopen we echt over de rode loper van het mooie hotel. Maar een paar minuten later kijken we elkaar verbijsterd aan als we horen dat er geen kamers meer voor ons zijn!
Er zijn gewoon geen kamers meer voor ons… er is gewoon geen plek meer!
Ik heb zo mijn best gedaan om mooie hotels te boeken en al bij het allereerste hotel gaat het al fout!!
Gj is boos… Gj wil klagen… we laten dit verder maar over aan de mannen die even later tevreden naar buiten komen.
We mogen gratis in een ander hotel overnachten en krijgen ook nog een tweede nacht gratis!
Met z’n zessen gaan we naar het “ Grand hotel” aan de overkant waar we snel onze koffers naar de kamer brengen. Marianne en Els moeten deze nacht wel het bed delen maar daar hebben ze op dit moment nog geen probleem mee. We zijn benieuwd of zij hier morgenochtend nog zo over denken.
Ik denk ondertussen maar 1 ding…. ach, het maakt niet uit waar je bent…
Op welke manier en onder welke omstandigheden …
Als je maar nooit alleen bent.. en nu zijn we gezellig met z’n zessen!
We gaan pizza’s eten bij pepe’s in plaats van een mes krijgen we een grote schaar waar Els gelijk mee begint te dreigen.
Na de overheerlijke pizza gaan we toch nog maar even op zoek naar…. en gewoon midden in Narvik tussen de lantarenpalen verschijnt er ineens een groene streep aan de hemel… Ruud en Els weten niet hoe snel zij moeten stoppen en de auto uit moeten springen om hun statief neer te zetten.
De weg is hier glad en op sommige plekken echt spekglad, af en toe ziet Els in haar enthousiasme niet waar ze haar voeten neerzet en zakt dan een eind de sneeuw in en kan er dan niet meer zonder hulp uitkomen.
Ruud is op zo’n moment de redder in nood en heeft zijn handen vol aan dames die hij op de been moet houden en dan ook nog foto’s maken
Wat moeten de Noren wel denken als ze dit tafereel aanschouwen?
Een groep toeristen die gewoon midden op de weg uit de auto springen, op de been proberen te blijven op het ijs en in de sneeuw en ondertussen met camera en statief heen en weer lopen en van gekkigheid niet meer weten wat ze moeten doen…
Tevreden gaan we terug naar ons hotel waar de gratis bedden prima slapen.
Ik ben Gelukkig! Ik ben opgelucht! Deze vakantie kan nu al niet meer stuk!
We hebben in ieder geval het licht al gezien!!!!
