3 Hollen of Stilstaan.
Vandaag willen we eerder ontbijten want het is de laatste hele dag hier.
Als ik naar buiten kijk zie ik blauwe lucht!
Voor achten zijn we gedoucht en staan wij samen bloot aan onze mooie wastafel te scheren en af te drogen.
Vanuit het niets horen we een enorme harde knal en het glas vliegt om onze oren.
ik voel een gemene scherpe pijn aan mijn voet.
In shock zie ik overal glas en bloed op de grond…. de badwand ligt in duizenden stukjes op de grond en wij staan hier midden in!
We beseffen eigenlijk niet wat er aan de hand is en een beetje paniek maakt zich bijna van mij meester.
Gj staat bloot met een ingezeept gezicht in het glas terwijl het bloed uit zijn voet loopt.
Ik sta nog bloot en nat naast hem en zie niet waar al het bloed vandaan komt.
Wat doe je dan???? Gj gooit een handddoek op de grond en ik vraag een handdoek om niet al te bloot hulp te gaan halen.
De handdoek die ik krijg bedekt net een stukje van mijn rug!
Strompelend en een bloedspoor achterlatend doe ik snel mijn oude nachthemd aan en loop naar de kamer van lidia en peter.
Ik bonk op de deur en de gezichten van lidia en peter staan geschrokken als ze mij zo voor de deur zien staan.
Of lidia nu eerst hulp is gaan halen, mijn voet met water heeft gespoeld of is gaan kijken en gertjan zijn schoenen aan heeft laten trekken weet ik door de schrik echt niet meer.
Enorme chaos op de vroege ochtend.
Alles ging snel… er kwamen handdoeken, theedoeken en geïmproviseerd verband.
Andrea (van de B&B) liep van hot naar her en haalde paniekerig alles erbij wat maar nuttig zou kunnen zijn tot aan een gebruikt rolletje verband aan toe.
Hij wilde een dokter halen of een ambulance bellen maar kwam gelukkig alleen terug met de schoonmaakster die ook verpleegster is.
Nadat het meeste bloed was weggespoeld restte er wat snijwondjes en bij mij een vervelend wondje op mijn achillespees.
Jodium en een paar pleisters zorgden voor weer wat rust.
Een enorme chaos van glas en bloed bleef erover.
Dit had echt weer heel anders af kunnen lopen, we hebben weer geluk gehad en weer hadden we een engeltje op onze schouders!
Een uurtje later dan anders zitten we onder een hele blauwe hemel aan het heerlijke zelfgemaakte ontbijt.
Nadat de ergste schrik gezakt is pakken we onze tassen en willen nogmaals naar de Etna.
De wolken rond de vulkaan zijn zo mogelijk nog donkerder geworden en het wordt dus weer tijd voor plan B.
Deze vakantie hebben we voor alles “sowieso” een plan B omdat het weer deze tijd heel onvoorspelbaar is. Lidia en ik genieten hier overigens met volle teugen van!
Plan B is richting het strand omdat het daar vaak helder en wolkenloos is. Een uurtje later zitten we aan een koud glas drinken en genieten van de mooie zee met kapitale jachten.
Peter gaat pootjebaden om zijn blaar op zijn hiel eerder te laten genezen. Gj gaat een “stukje” wandelen en komt met natte sokken en schoenen vol steentjes terug. Het overstappen van de ene op de andere rots is dus niet zonder slipgevaar.
De meisjes zitten in de schaduw en kletsen, kletsen en kletsen nog een beetje.
We rijden verder langs de kustweg richting Naxos en Taormina. Het is heerlijk weer als we in naxos op zoek gaan naar een broodje.
Bij een simpel strandtentje eten we warme en verse panini”s terwijl het in de verte begint te onweren en te regenen.
Wanneer de broodjes op zijn is het weer droog en de blauwe hemel is weer terug.
We rijden langzaam terug naar riposto en zien weer het (al zo vertrouwde) afval in de bermen en op straat liggen.
Eenmaal terug bij onze B&B gaat peter “even” rusten en valt gelijk in een diepe snurkende slaap.
Wij gaan naar het dakterras voor een kopje thee wat net klaar is als de stroom weer eens uitvalt.
Peter wordt van zijn bed gelicht en beweert bij hoog en bij laag dat hij echt niet geslapen heeft.
Andrea komt met de rekening die voor ons onacceptabel is … we hoeven nog minder dan de helft te betalen! Hij heeft niets fout gedaan! Hij heeft die glaswand niet op scherp gezet!
We betalen de 165 euro…. en storten het restant op zijn privérekening.
Hij belooft er een First-Aid kit van te kopen.
Vanavond laten we sushi bezorgen en na een half uur het menu bestudeerd te hebben kan Andrea onze box bestellen.
Het duurt nog even voor het bestelautootje er is,maar dan heb je ook wat!
Onze tafel is gedekt en aangevuld met een fles wijn van het huis.
In alle rust genieten we van de verse vis…. wat een vreemde dag! Hij begon zo chaotisch en rommelig en eindigt met een Japanse harmonie. Het was echt hollen of stilstaan.
Vlak voor de nacht valt wordt riposto wakker en is het een herrie van jewelste. Overdag is er geen kip opstaat te bekennen, maar nu lijkt het wel of alle jongeren, maar ook volwassenen besloten hebben op de boulevard voor onze deur te gaan wandelen. Prachtig om te zien, allemaal luid pratend met brede gebaren. Flaneren ze heen en weer over de boulevard. Of erger met de auto, met een boembox van minstens 100 watt, de volumeknop voluit een Italiaanse schlager laten horen. Met het raam open kun je elkaar op sommige momenten niet verstaan. De tegenstelling met overdag kan niet groter zijn. Ook hier lijkt het hollen of stilstaan.
De ramen en deuren gaan dicht om de herrie buiten te sluiten en de airco zorgt geluidloos voor frisse lucht!
