Het kan soms zo voorbij zijn….
Eenmaal terug in het hotel zit mijn haar echt rampzalig doordat ik een muts op heb gehad. Alhoewel ik de opmerking van Isa krijg “ niks meer aan doen “ doe ik toch een poging op de wc om het te fatsoeneren maar dit mislukt natuurlijk toch.
Isa kleedt zich niet om aangezien daar geen speciale kamer voor is. Ze moet namelijk op de grond gaan liggen voordat alexander haar thermo ondergoed uit kan sjorren… daar is de wc dus niet groot genoeg voor. Isa houdt dus alles maar aan. Met vuurrode wangen van de hitte zit ze, met zelfs haar jas nog dicht op de bank van de huiskamer van het hotel.
Tot overmaat van ellende is isa ook nog uit haar skibroek gescheurd door al die lagen kleding die we aanhebben om niet te bevriezen…
Dan toch maar eerst de bagage alvast de auto in proppen. We zijn uit gecheckt bij het hotel en moeten reisklaar voor de tocht met de Hurtigruten.
De georganiseerde grote koffers eerst en dan pas de kleine koffertjes waar de spulletjes voor de reis met de boot in zitten.
We hebben nog een hele lange avond voor ons omdat de Hurtigruten, die ons naar risoyhamn zal brengen, pas om 23.45 aankomt in Tromso.
We halen bij de supermarkt nog wat proviand en lopen per stel een rondje op zoek naar een restaurant.
Ak en isa lopen waarschijnlijk rechtstreeks naar de souvenirshop want je kan het maar gedaan hebben!
Ik blijf hangen voor de pizzeria terwijl gj nog een rondje maakt hierdoor heb ik de ter aarde storting van gj gemist.
Overmoedig doorstappend verloor hij de grip op de bevroren weg en viel op zijn knie. De ter hulp geschoten jongelui stelde hij gerust…nee, hoor… ik heb geen hulp nodig! Ikke kan zelf! Hij strompelde al kreunend verder. Niemand hoeft me te helpen.
Unaniem besluiten we naar Pépé’s pizza te gaan waar we heerlijke pizza’s eten met een glas wijn van wel 8 euro.
Ak en isa bedenken dat ze “handdoekjes gaan leggen” op de loungestoelen van de Hurtigruten om lui vanaf de boot naar buiten te kunnen kijken… ak moet dit natuurlijk wel even alleen gaan doen.
Isabeau vraagt zich bovendien af of we nog zwemvestinstructie gaan krijgen op de boot en hoevaak zo’n boot al gezonken is.
Kortom we hebben lol gehad. Het redelijk prijzige “ minidessert” was zo groot als een kleine bonbon… maar we kregen er wel 2 lepels bij!
We hebben nog tijd zat na het eten en doordat er zich weer fotografen verzameld hebben voor ons hotel gaan we nog een rondje maken op zoek naar het licht. We gaan weer naar de plek waar we een paar dagen eerder het noorderlicht gezien hebben.
Wanneer we de stad uit zijn en bijna het pikkedonker inrijden stel ik de vraag waar onze, op Schiphol gekregen, “Holland tas” gebleven is.
Het blijft doodstil in de auto… die tas heb ik niet gezien… Uh..ik ook niet! Er zit niet meer in dan vuile was, maar toch.
Waarschijnlijk staat de tas nog in het hotel, zonder mopperen draait alexander de auto en rijdt op zijn gemak terug naar het hotel.
Ergens verdekt opgesteld staat onze tas inderdaad nog achterin de kast van de koffers. Blij nemen we onze vuile was in ontvangst.
Het is nu te laat om nog de stad uit te gaan rijden daarom installeren we ons met telefoon en kopje thee in de huiskamer van het hotel.
Af en toe kijken we nog even naar buiten want je weet maar nooit! En ja hoor…Langzaam verschijnt er weer de vage streep in de lucht!
Gertjan is zo lief om mijn statief uit de auto te halen want een mogelijkheid om foto’s te maken mag ik toch niet voorbij laten gaan.
Rond 23.30 rijden we naar de plek waar de MS Nordkap de boot van de Hurtigruten, straks aan zal meren en in de verte zien we de lichtjes van de boot al verschijnen.
Netjes op tijd staan we in de rij om de boot op te gaan maar er gebeurt niet echt veel.
Wat er wel gebeurt is dat de lucht weer gaat bewegen en de lucht kleurt groen…
Nee,ik heb net mijn camera ingepakt…ik doe het nu niet meer. Het licht wordt steeds grilliger dus ik pak toch weer snel mijn camera….statief ook maar weer snel uitgeschoven. Gewoon terwijl wij staan te wachten maak ik foto’s.
Een zwarte auto rijdt achteruit de boot op….een tijd later komt hij er weer uit rijden met een wit kruis op het dak.
Bizar in het groenige licht…
Ik pak al mijn fotospullen in…het is goed zo.
Later dan normaal mogen we de boot op en brengen snel onze spullen in de hutten.
In de snijdende kou zien we vanaf het dek de lichtjes van Tromso verdwijnen.
Gertjan en ik verdwijnen na een poosje in ons hutje voor vannacht en horen niets meer tot de ochtend.
Alexander en Isabeau verkennen nog op hun gemak de Nordkap tot een uur of 3.30 uur en worden om 5.30 ook nog wakker van het noorderlicht alert. Dat is het signaal dat de kapitein of de dienstdoende stuurman het noorderlicht gezien heeft.
Ze hebben zich snel aangekleed maar waren toch te laat om nog iets te zien.
Na veel te weinig slaap zaten we toch fris en fruitig om 9 uur aan het uitgebreide ontbijtbuffet.
Ak en isa maken nog even de “Titanic foto’s” en we genieten van het schitterende uitzicht op de Noorse kust.
Rond 11 uur varen we de haven van risoyhamn binnen… weer een hoogtepunt van deze week voorbij.
