Vakanties

19 Beter een half ei dan een lege dop.

Voor het laatst gaan we vandaag naar het krugerpark en vol goede moed zetten we de wekker.

7 uur s’morgens zitten we al aan het ontbijt. Zullen we daar nu eindelijk eens wat meer dieren zien??? Vol verwachting staan we voor negenen al bij de ingang van kruger.

Gertjan is ondertussen bedreven in het invullen van de formulieren. Paspoortnummers kent hij uit zijn hoofd en nee….ook vandaag hebben we geen geweer bij ons! Rond 17 uur staan we weer bij de uitgang van kruger.

Nee, ik kan niet zeggen dat we veel gezien hebben….

Alhoewel..

Af en toe een verdwaalde vogel… Een loslopende olifant… Een mokkende buffel in de blubber…. Rondhuppelende impala’s….grazende neushoorns (met hoorn)…knokkende bushbokken..Nieuwsgierige giraffen… En stoeiende aapjes.

Laat ik niet de poel vol met waterschildpadden vergeten!

Wanneer heb je weinig gezien? Wanneer heb je veel gezien?

Wanneer Is je glas half leeg of half vol??

Bij een benzinestation gaan we behalve tanken ook gelijk maar even inchecken..onze laatste uren van de vakantie zijn aangebroken.

Wij hebben meer dan genoeg gezien en meegemaakt! We hebben 3 geweldige weken gehad in dit mooie land.

S’avonds eten we voor de laatste keer sushi bij de “ocean basket” om de hoek.

Voor het laatst een flesje “Two Oceans”. We kunnen proosten op een zorgeloze,tandartsloze en doktersloze vakantie!

Over het laatste spreekwoord van deze vakantie zijn we het snel eens…

“Zoals het klokje thuis tikt tikt het nergens!!!!”

18 Eind goed…Al goed.

S’morgens nog voor ons ontbijt komt Kim mij een kado, een groot fotoboek over het krugerpark, geven. Natuurlijk kan ik dit niet met droge ogen aanhoren en aanzien.

Het lijkt wel of mijn tranen nooit meer opraken.

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik in het ziekenhuis werd opgenomen en Nu zit ik toch maar weer hier!!

We nemen afscheid van kim en sander maar niet zonder de laatste nieuwe foto’s gezien te hebben van hun pas gekochte tweede lodge.

Een nieuw huis aan het strand, een stukje onder Durban, en midden in de bewoonde wereld…het tegenovergestelde van de kurhulalodge.

Misschien dan volgend jaar maar daarheen?? We zullen zien…

Voor de laatste keer rijden we de lange moeizame weg terug naar de bewoonde wereld.

Op naar onze laatste bestemming.

Twee uur later rijden we nelspruit binnen en zien gelijk een bordje met “botanische tuin”. Aangezien we nooit genoeg natuur kunnen zien gaan we hier maar even een kijkje nemen. Uh….het is 37 graden…nou, eventjes dan maar.

We duiken gelijk het restaurant in en bestellen iets van de “light lunch card” na een afrikaans kwartiertje staan er 2 overvolle borden inclusief patat voor onze neus.

Zouden daarom de zuid afrikaanse dames van die brede heupen hebben???

Na een paar hapjes sjokken we de tuin in…. Geen bloemetje bloeit er nu.

Het is zo warm dat er al snel een zweetdruppel in mijn nek loopt….gevolgd door de volgende en de volgende.

Het leukste hier is een stuk tropisch regenwoud waar de druppeltjes zweet plaats moeten maken voor straaltjes.

Zelfs een grote bruine slang schiet voor onze voeten langs en zoekt verkoeling in de schaduw.

Nadat we een uurtje rondgewandeld hebben vluchten we de auto weer in en rijden verder naar ons hotel.

Hier hebben we eindelijk weer een beetje fatsoenlijk internet en gj kan zich eindelijk een uurtje op zijn mail storten.

S’avonds eten we bij het naastgelegen sjieke restaurant wat helemaal romantisch verlicht is met kaarsen en lantaarns.

Zonder blikken of blozen lopen wij, “ernstig underdressed”, in korte broek en op slippers naar onze mooi gedekte tafel met een geweldig uitzicht op de lichtjes van nelspruit.

17 Rust roest…

Vandaag gaat het dan toch gebeuren… we gaan niets doen. Een hele dag lang. Tot onze schrik worden we al voor 7 uur wakker!

Ok, hoe zullen we dit doen vandaag??? Het douchen en aankleden is echt een fluitje van een cent. Ontbijten? Hoelang kan je doen over 1 boterham en een kop koffie?

Gelukkig komt kim honderduit kletsen en lijkt het of we heeeel lang aan tafel gezeten hebben.

Maar nu wordt het menens. De dag is nog maar net begonnen. Gertjan gaat zitten met zijn boek. Dat gaat goed!

Lucas,de vader van kim, komt gelukkig met zijn camera om foto’s aan mij te laten zien. Zo, we zijn weer een half uurtje verder…

Gj bedenkt zich dat hij onze huurauto maar gaat poetsen om de opgelopen krassen wat te verdoezelen.

Gelukkig is de auto supersmerig en hier zijn dus weer een paar uurtjes mee gemoeid.

Ik lever ook mijn bijdrage door te speuren naar krasjes die gj dan weer met zijn zakdoek in de was zet.

Maar het moment komt dat de auto echt schoon is.

Gj is er achter gekomen dat een auto wassen een zeer ontspannende bezigheid is. Ik ben benieuwd of hij dit in nederland straks ook zal vinden?

De tijd kruipt…zien we misschien nog een dier? Kunnen we foto’s maken…

Moet ik nog een verhaal schrijven?

Tja en toen ineens waren onze koffers supernetjes, alle verhalen verteld en zijn er genoeg foto’s gemaakt.

Aan het einde van de middag zien we gelukkig weer van alles gebeuren in de rivier.

De apen, olifanten, hippo’s en een krokodil brengen weer wat leven in de brouwerij!

Nee, niks doen is niks voor ons!! Hoe mooi het hier ook is en hoe gezellig kim en sander ook zijn. De laatste avond hier is gezellig maar op tijd vertrekken we naar bed morgen gaan we vroeg naar ons laatste hotel.

Gelukkig weer terug naar de bewoonde wereld!