1 On y va!
Na weken voorbereiden, het is namelijk niet niks om met zo’n klein ventje ver weg te gaan, is het eindelijk zover. We gaan met z’n vijven, 3 generaties naar het vertrouwde Chateau de Boisson!
De wekker staat vroeg terwijl eigenlijk alles (heel, heel veel) al klaar staat om in de auto gepropt te worden. Een enorme hoeveelheid luiers… dagluiers, nachtluiers en niet te vergeten zwemluiers. Een overvloed aan Olvarit, papjes, liga’s en babymelk.
Opblaasbanden, opblaasbadje, kinderwagen, campingbedje en niet te vergeten flesjes, bekertjes, bakjes, en billendoekjes, knoeidoekjes en natte washandjes.
Zelfs het complete Zwitsal assortiment gaat mee, “mam, Daniël Moet naar Zwitsal ruiken!”
Mijn enige angst deze morgen is nu nog dat de enige, maar “grote” koffer van Char en Jos nog in onze achterbak gepropt moet worden. Meestal lijkt een kofferbak groter dan dat hij in werkelijkheid is.
Gj gaat nog “even” verse broodjes halen op de fiets maar besluit om toch nog “even” een extra rondje te fietsen.
De laatste was kan afgehaald en mee naar char en we storten ons eerst maar op het beleggen van de broodjes.
Gelukkig krijgt Gj, niet geheel zonder moeite, de inductieplaat aan om de eieren te bakken.
Met een snelle blik blik op de zalm zie ik dat de “versblijfdatum” al enige tijd geleden is en deze kan dus jammer genoeg ongeopend de grijze zak in.
Dan maar broodjes gehakt en berliner dat is ook altijd lekker!
Char en Jos zijn zowaar ruim voor tijd reisvaardig en ontvangen ons popelend in een geheel schoon en opgeruimd huis!
Ik hoop niet dat ze dat alleen gedaan hebben omdat ik dan eindelijk eens niet zal gaan zeuren… Dit zou natuurlijk ook zo kunnen zijn omdat het halve inventaris van klein ventje is en mee moet.
Daniël staat ook al breedlachend en zwaaiend in de box te trappelen om weg te gaan.
De auto’s zijn vol en de zonnebrillen op. Het is 10 uur We gaan!
Na 2 uur stoppen we in België voor koffie en pauze. Het eerste kopje koffie uit een ingewikkelde machine bevat jammer genoeg alleen heet water maar daarna gaat het gelukkig beter. Ik ben overigens wel benieuwd hoeveel er van de creditcard is afgeschreven.
Onderweg zijn we nog 2 keer gestopt om Daniël even wat bewegingsvrijheid te geven en de eerste Franse grasspriet te eten. Aan het einde van de middag rijden we in het doolhof Dijon op zoek naar het appartement en na heel veel rondjes om de kerk vinden we eindelijk een groene deur.
Midden in een straat ligt een verborgen en mooi appartement waar Daniël eindelijk naar hartelust kan kruipen en klimmen om zijn energie kwijt te raken en wij dus ook want dat ventje is zo vlug als water!
Na zijn potje Olvarit en een pizza voor de jongelui gaan we weer naar buiten en lopen richting het grote plein met terrasjes en al snel zitten we heerlijk met het eerste “kersenbier” en een heerlijke aperol spritz.
Dat komt hard aan! Gj en ik hebben nog niet gegeten!
Wij gaan snel naar de Japanner voor een klein hapje en de jongelui gaan nog een rondje wandelen want het weer is nu echt geweldig.
Wij hebben de sushi nog niet eens op wanneer het stel alweer langs komt lopen… Daar zijn we weer!! Jos heeft niet echt veel aansporing nodig om nog een paar rolletjes sushi mee te pikken.
De jongelui vertrekken om een uur of elf de kelder in naar de douche en hun slaapkamer maar niet voordat ze ons nog wel toestemming om de douche en de wc te gebruiken hebben gegeven.
Na een glas rosé of 2 en een sigaar voor onze deur zoeken wij onze slaapbank op en na een beetje puzzelen storten wij ons op een enorm krakend en piepend maar kraakhelder bed.. Bonne nuit!
