Vakanties

3 Au soleil et sous la pluie…

Deze vakantie is anders dan anders, wij hoeven deze keer niemand wakker te maken maar worden wakker gemaakt.

Vroeg staat Charly aangekleed en wel voor het raam te roepen dat ze nu echt brood gaan halen. De hele familie is gewoon al aangekleed!

We ontbijten gezellig bij onze caravan en Daniël ontdekt weer allemaal nieuwe dingen waar hij tegen aan kan gaan staan en probeert overal op te klimmen met zijn tomeloze energie.

Na de koffie gaan we met z’n allen naar de Carrefour waar Daniël voor het eerst van zijn leven de winkel vanuit het winkelwagentje kan bekijken en nu nog meer dan in Nederland de aandacht van de vrouwen trekt.

Natuurlijk kopen opa en oma ook de verboden, ook te zoete, Franse lange vingers die hij klemvast in zijn knuistjes houd.

Terug op de camping gaan we voor het eerst naar het zwembad wat zo goed als verlaten is.

Dobberend in zijn grote, goedgekeurde zwemband drijft meneer rond van de een naar de ander en amuseert zich kostelijk.

Ook wij genieten van alles maar toch echt het meest van het kleine ventje.

Na zijn avondmaaltijd en het “verboden, want dat is te zoet” maar oh zo lekkere danoontje van oma is zijn eerste campingdag een feit.

Een doodmoe en vies ventje wordt weer heerlijk zwitsal schoon geboend in zijn badje door zijn ouders terwijl wij het eten voorbereiden.

Na een appje van Els, dat Thijs is overleden, is het over met onze zorgeloosheid.

Bovendien wordt ook onze geplande barbecue nogal wreed verstoord door dreigende regen en onweersbuien en als de lucht echt zwart begint te worden gaan we toch maar voor plan B.

Het vlees gaat terug de koelkast in en net voordat de buien losbarsten zitten de zijkanten in de voortent en komen de mannen net grote pizzadozen aanlopen.

Terwijl de buien boven ons losbarsten genieten wij van een overheerlijke pizza en een glas bubbels en proosten op het leven van Thijs, maar ook op deze bijzondere vakantie met 3 generaties.

Vanavond geen zin in spelletjes maar praten doen we des te meer.

Ook deze heerlijke maar toch ook verdrietige dag is snel vol en tevreden zoeken we op tijd onze bedden op.

Een dag met zon en met regen.. met een lach en met veel tranen.

Een dag met een gouden en met een zwarte rand.

2 Encore “En route”

Vroeg zitten we aan het ontbijt nadat wij in ieder geval bijna niet geslapen hebben.

De slaapbank kraakte en piepte, we hadden er iets teveel kussens vanaf gehaald, dat het een lieve lust was. Buiten werd het, terwijl het toch donker was, steeds drukker en rumoeriger, sirenes, gillende en lachende jeugd, vuilniswagens en heel veel auto’s waren meer dan aanwezig.

Na ons ontbijt moesten we nog alle, Jos is nogal bang voor inbraak in zijn auto, tassen en zakken weer de auto’s in proppen en dan zijn we klaar voor het laatste stuk route du soleil.

Onderweg mag Daniël nog een paar keer even los… grassprieten, steentjes, aarde en zand verdwijnen linea recta zijn mond in en op zijn babyzachte knietjes verschijnen al de eerste krassen.

Aan het begin van de middag rijden we het, oh zo vertrouwde, Boisson binnen.

Er lijkt weer niks veranderd.

Gertjan en ik gaan zelf de caravan maar ophalen omdat er niemand te vinden was die dit vervelende klusje voor ons wilde of kon doen.

Dit klusje viel eigenlijk meer dan mee want de, net schoongespoten, caravan stond al smachtend op ons te wachten en zat supersnel aan onze, net gerepareerde, trekhaak vast.

De 3 kilometer naar de camping was snel en zonder problemen gereden en de caravan stond nog sneller goed en waterpas op de mooiste, plek 15, van de camping.

Jos en gertjan stortten zich gelijk op het opzetten van de voortent totdat Jos zwetend opmerkte dat hij moest eten…en wel nu! Een suikerprobleem!

Na een groot en superzoet ijsje was het weer opgelost en konden ze snel het karwei afmaken.

Ondertussen amuseert Daniël zich prima en onderzoekt het hele terrein met zijn handen en natuurlijk met zijn mond, zijn ooit zo spierwitte (niet van de action) romper wordt zwarter en zwarter.

Na de hoognodige boodschappen halen we bij de snackbar van de camping patat met cheeseburgers, wat zoveel is dat de rest van de camping mee had kunnen eten.

Nadat char en ik Daniël uitgebreid in een splinternieuwe babybadkamer gebadderd hebben en hij weer omgetoverd is tot een superschone zwitsalbaby valt hij na een fles gelijk in een diepe slaap.

Gewapend met babyfoon, natuurlijk met camera, komen de jongelui weer terug naar onze plek waar we eindelijk rust hebben.

We gaan Mahjongen met een glas rosé erbij! Het is vakantie! We hebben nog een lange avond voor ons!

Ja ja… na 1 potje gaat het jonge stel ervan door met een laatste glas rosé in de hand.

Ze zijn versleten…

Samen zitten we nog even buiten en genieten van de doodse stilte en de eindeloze sterrenhemel.

Tevreden en gelukkig gaan bij ons ook op tijd, zowel van de caravan als van ons de luiken dicht!

Wanneer ik, zoals gewoonlijk, ‘snachts een keer wakker word giet het pijpenstelen en onweert het dat het een lieve lust is, ik draai mij toch gewoon maar weer een keertje om.

We komen hier al meer dan 20 jaar en ook dit weer, op deze plek, in onze eigen caravan voelt heel vertrouwd en veilig… we zijn weer een beetje “Chez Nous!”

1 On y va!

Na weken voorbereiden, het is namelijk niet niks om met zo’n klein ventje ver weg te gaan, is het eindelijk zover. We gaan met z’n vijven, 3 generaties naar het vertrouwde Chateau de Boisson!

De wekker staat vroeg terwijl eigenlijk alles (heel, heel veel) al klaar staat om in de auto gepropt te worden. Een enorme hoeveelheid luiers… dagluiers, nachtluiers en niet te vergeten zwemluiers. Een overvloed aan Olvarit, papjes, liga’s en babymelk.

Opblaasbanden, opblaasbadje, kinderwagen, campingbedje en niet te vergeten flesjes, bekertjes, bakjes, en billendoekjes, knoeidoekjes en natte washandjes.

Zelfs het complete Zwitsal assortiment gaat mee, “mam, Daniël Moet naar Zwitsal ruiken!”

Mijn enige angst deze morgen is nu nog dat de enige, maar “grote” koffer van Char en Jos nog in onze achterbak gepropt moet worden. Meestal lijkt een kofferbak groter dan dat hij in werkelijkheid is.

Gj gaat nog “even” verse broodjes halen op de fiets maar besluit om toch nog “even” een extra rondje te fietsen.

De laatste was kan afgehaald en mee naar char en we storten ons eerst maar op het beleggen van de broodjes.

Gelukkig krijgt Gj, niet geheel zonder moeite, de inductieplaat aan om de eieren te bakken.

Met een snelle blik blik op de zalm zie ik dat de “versblijfdatum” al enige tijd geleden is en deze kan dus jammer genoeg ongeopend de grijze zak in.

Dan maar broodjes gehakt en berliner dat is ook altijd lekker!

Char en Jos zijn zowaar ruim voor tijd reisvaardig en ontvangen ons popelend in een geheel schoon en opgeruimd huis!

Ik hoop niet dat ze dat alleen gedaan hebben omdat ik dan eindelijk eens niet zal gaan zeuren… Dit zou natuurlijk ook zo kunnen zijn omdat het halve inventaris van klein ventje is en mee moet.

Daniël staat ook al breedlachend en zwaaiend in de box te trappelen om weg te gaan.

De auto’s zijn vol en de zonnebrillen op. Het is 10 uur We gaan!

Na 2 uur stoppen we in België voor koffie en pauze. Het eerste kopje koffie uit een ingewikkelde machine bevat jammer genoeg alleen heet water maar daarna gaat het gelukkig beter. Ik ben overigens wel benieuwd hoeveel er van de creditcard is afgeschreven.

Onderweg zijn we nog 2 keer gestopt om Daniël even wat bewegingsvrijheid te geven en de eerste Franse grasspriet te eten. Aan het einde van de middag rijden we in het doolhof Dijon op zoek naar het appartement en na heel veel rondjes om de kerk vinden we eindelijk een groene deur.

Midden in een straat ligt een verborgen en mooi appartement waar Daniël eindelijk naar hartelust kan kruipen en klimmen om zijn energie kwijt te raken en wij dus ook want dat ventje is zo vlug als water!

Na zijn potje Olvarit en een pizza voor de jongelui gaan we weer naar buiten en lopen richting het grote plein met terrasjes en al snel zitten we heerlijk met het eerste “kersenbier” en een heerlijke aperol spritz.

Dat komt hard aan! Gj en ik hebben nog niet gegeten!

Wij gaan snel naar de Japanner voor een klein hapje en de jongelui gaan nog een rondje wandelen want het weer is nu echt geweldig.

Wij hebben de sushi nog niet eens op wanneer het stel alweer langs komt lopen… Daar zijn we weer!! Jos heeft niet echt veel aansporing nodig om nog een paar rolletjes sushi mee te pikken.

De jongelui vertrekken om een uur of elf de kelder in naar de douche en hun slaapkamer maar niet voordat ze ons nog wel toestemming om de douche en de wc te gebruiken hebben gegeven.

Na een glas rosé of 2 en een sigaar voor onze deur zoeken wij onze slaapbank op en na een beetje puzzelen storten wij ons op een enorm krakend en piepend maar kraakhelder bed.. Bonne nuit!