10 Alles Komt en Gaat
Volgens onze weerapp zal het de hele dag in Noorwegen blijven regenen. We besluiten tijdens het ontbijt om dan maar naar Finland te rijden. In Finland lijkt het droog te blijven met hier en daar een vlokje sneeuw.
Als echte zuinige Nederlanders maken we voor 1 keer tijdens ons ontbijt onze lunch klaar.
Broodjes ham in een servetje verdwijnen in onze handtassen want je weet maar nooit waar we terecht komen.
We rijden vrolijk door de regen Tromso uit en door het zo mooie landschap wat er nu toch een beetje mistroostig uit ziet.
We drinken onderweg uitgebreid koffie, natuurlijk met taart, in het enig aanwezige restaurantje. Stel dat we niks meer tegenkomen hebben we nu in ieder geval wat in onze magen en natuurlijk geplast.
We rijden verder naar het noorden en de regen verandert in natte sneeuw en langzaam in echte sneeuw.
Zo hoort Noorwegen eruit te zien in de winter! Behalve dat het er mooier uitzien worden de wegen ook weer witter en dus gladder.
De vrachtwagens trekken zich hier niets van aan en denderen gewoon door een wolk van sneeuw achter zich latend.
We komen bij de grens van Fins Lapland bij Kilpisjärvi waar het steeds harder gaat sneeuwen en stappen uit voor onze fotomomentjes.
We maken er gelijk een lunch van en zijn blij met onze meegenomen broodjes want hier is geen restaurantje in de wijde omgeving te vinden.
Als de broodjes op zijn moeten we toch nog een stuk verder rijden want er moet natuurlijk weer geplast worden door de dames.
Een stuk verder zien we dat er waarschijnlijk binnenkort een restaurant zal komen en opgelucht slaken we een diepe zucht wanneer er een groot gebouw in de verte opdoemt. Het parkeerterrein is zo goed als leeg… vol goede moed stappen we uit.
Maar de deuren zijn dicht…. en het begint ook weer te sneeuwen.
In de verte staan huisjes, caravans en nog een groter gebouw en de mannen gaan op zoek.
Alles lijkt dicht, zelfs de caravans met voortenten zien er spookachtig verlaten uit.
Gertjan ontdekt dat de deur van het grote gebouw open is en zo snel mogelijk lopen we door de diepe sneeuw hem tegemoet over het glibberige pad naar boven. Via een steile donkere trap lopen we naar beneden…
Hier zijn een heleboel douches maar gelukkig ook wc’s!!!
Alleen op de sombere gang vinden we een lichtknopje maar het plassen moet wel in het donker. Gelukkig is dit geen probleem en hier kunnen we eindelijk maar wel illegaal plassen!!!!
Eenmaal weer opgelucht buiten sneeuwt het ineens heel hard en besluiten we terug te gaan in plaats van verder.
Onderweg is er gelukkig nog tijd voor fotomomenten maar Marianne en ik blijven in de auto want het is koud en nat buiten.
Met de iPhone maakt Marianne dezelfde foto als die Els en Ruud buiten maken met hun grote camera’s.
Snel verbeter ik stiekem de foto een beetje en later zullen we zien dat dit de een van de mooiste foto’s van dit uitzicht is! We hebben het nog druk vanmiddag en vanavond en rijden nu in een keer door naar ons hotel.
We moeten nog wafels eten, we moeten nog souvenirs kopen, nog borrelen,nog eten)
We gaan terug naar het hotel om ons om te kleden voor wafels en diner.
Eigenlijk willen we nu alles snel want de spanning stijgt… tijdens de wafels en tijdens het diner houden we alle noorderlicht apps constant angstvallig in de gaten en overleggen wat de beste plek zou kunnen zijn en wat de betekenis is van alle metertjes.
Niemand weet hier het juiste antwoord op, het blijft allemaal een gok.
Gelijk na ons diner van varkensfiletlapjes met gewone aardappels gaan we ons snel Reisklaar maken.
Dikke kleren, thermo ondergoed, handschoenen, mutsen en sjaals en natuurlijk onze uitgebreide collectie fotoapparatuur wordt in gereedheid gebracht.
Iedereen staat te popelen…
Welke kant op?? We gokken op de route die vorig jaar zeer succesvol was en via het doolhof van tunneltjes rijden we naar Sommaroy.
Regelmatig kijken we door het open raam naar de lucht om te zien of we iets zien. Ineens zien we iets vaags aan de onbewolkte lucht en we besluiten om te stoppen. Glibberend op een te kleine parkeerplaats verandert de lucht van kleur en zo snel mogelijk brengen we onze statieven in paraatheid.
Met de rillingen over mijn rug zie ik het geheimzinnige en onvoorspelbare groene licht tussen de bomen door bewegen.
Even snel als het er was is het bijna verdwenen wat ons opjaagt om verder te rijden.
Zal het nog eens verschijnen? Zullen we het nog eens zien???
Steeds opnieuw verandert de lucht en steeds weer rijden we verder.
Bij het strandje zien we boven de bergen het groene licht maar niet echt heel spectaculair.
We rijden verder en verder maar echt donker is het hier niet en toch maken we foto’s.
DE plek om het licht te ziens al ingepikt door busjes met toeristen die gezellig bij het kampvuur zitten.
We rijden de ons al bekende parkeerplek op en stappen uit.
Dit is DE plek…wat zijn we blij dat we de weg konden vinden! De lichten uitdoen van een nieuwe Volvo is nog niet zo gemakkelijk bij ons en onze auto verspreidt een enorme hoeveelheid xenonlicht.
Gj doe die lichten uit!!! Uh…hoe??? Wat hij ook probeert de lichten blijven branden.. de gids begint te schelden maar Gj krijgt ze niet uit.
Zelfs wij worden kribbig en Gj zet ten einde raad de auto maar een aantal meters verder.
Gertjan doet een vergeten open zijraam dicht en jawel de volvolichten gaan eindelijk uit. Het groene licht danst om ons heen.
Waar moeten we kijken… waar is het het mooiste…
Wanneer het licht minder wordt gaan we verder en stoppen we bij een bus toeristen waar we rustig wachten tot zij weggaan. Het licht danst boven de bergen en wordt af en toe gestoord door voorbijrijdende auto’s wat overigens wel mooie foto’s oplevert.
Vlak voordat de bevriezing van handen en voeten intreedt besluiten we dat het genoeg geweest is en stappen in onze verwarmde luxe auto’s.
Terug naar Tromso… onderweg stoppen we nog 1 maal op de eerste parkeerplaats waar alleen de ‘Diehards’ Ruud en Els nog even de auto uit gaan.
In het pikkedonker komen we tevreden terug in ons hotel.
Wat een avond, wat bijzonder… weeeer hebben we het licht gezien!
