5 Tijd voor plan B…
‘s Morgens druppelen we stuk voor stuk uitgerust de woonkeuken binnen waar Marianne vrijwillig de taak van koffiejuf op zich heeft genomen. Het ontbreken van een maatschepje brengt haar niet van haar stuk en zelfs een bijna overlopend filter lost zij simpel op en zorgt voor heerlijke koffie.
GJ bakt de broodjes en kookt de eieren, en Arianne begint de dag goed met haar “een aantal keren per dag terugkerende” armoefeningen.
Ruud beoordeelt en organiseert zijn foto’s op zijn MacBook.
Ik wil eerst alleen maar even wakker worden.
Ons uitzicht wat zo mooi had moeten zijn is nu grauw en somber. De metershoge ramen met uitzicht op de haven van Svolvaer en de achterliggende grillige bergkammen en fjorden, bieden een nu troosteloos uitzicht op een verlaten haven onder een somber donker wolkendek. Meeuwen en aalscholvers waaien van links naar rechts door de lucht op de stormachtige windvlagen.
GJ gaat tegen beter weten in kijken of er ondanks de dramatische weersvoorspellingen toch nog een boot te vinden is die vandaag nog naar het Trollfjord en de zee-arenden wil varen. Na een half uurtje komt hij nat en teleurgesteld terug. De weersvooruitzichten zijn tamelijk rampzalig. Er wordt een storm verwacht, met golven van meer dan drie meter hoog. Geen enkele schipper van een boot en zeker niet van een rib-boot waagt zich in deze omstandigheden op zee. We hadden ons hier zo op verheugd maar dit uitje kunnen we helaas op onze buik schrijven.
Het weer begint inderdaad al een beetje vervelend te worden. Het begint nu zelfs gewoon oer-hollands hard te regenen en de sneeuw smelt hierdoor als sneeuw voor de zon, die er overigens niet is! Het weer daar hebben we geen enkele invloed op.
Hier kunnen we niets aan veranderen en zien door onze mooie metershoge ramen, alleen de troosteloze druppels langs het glas naar beneden komen in plaats van dat we van het betoverende uitzicht op de fjorden kunnen genieten
Ondanks onze teleurstelling, gaan we niet in een hoekje zitten kniezen, maar verzinnen gewoon iets anders.
Els geniet van haar camera met nieuwe lens en oefent op de hordes meeuwen. Ze determineert en fotografeert de voorbij zwemmende supermooie eidereenden. Hoopt op een verdwaalde arend. Deze gelegenheid grijpt zij natuurlijk ook aan om ons enthousiast te krijgen voor het zogenaamde “vogelen”
Marianne is een nieuwkomer in dit gezelschap en wordt uitgebreid over deze hobby ingelicht.
Na de lunch met lekkere Noorse knakworstjes gaan we voor plan B… ons eerste en ook enige uitje van de dag. Yes! We gaan gezellig met z’n allen naar het winkelcentrum!! Dat is toch een feest!!! De mannen zetten ons netjes voor de deur af want het is door de regen spekglad geworden. GJ en Ruud hebben zich geïnstalleerd in de koffiehoek met een kop cortado en maken geen aanstalten om gezellig mee te gaan winkelen. In de eerste de beste kledingwinkel gaat Arianne een jurk passen en hoe kan het ook anders, word ik de paskamer ingestuurd door Marianne.
Dit was al een avontuur op zich, al die lagen kleding die ik aan heb en dan ook nog allemaal zwart! Zie dat maar eens netjes en zonder zweetdruppels uit en aan te krijgen.
Eenmaal alles weer aan is er maar 1 ding wat ik wil en dat is natuurlijk naar buiten!
De enige die uiteindelijk iets gekocht heeft was? Jawel Marianne!
Aan het einde van de middag rijden we nog even naar de “Lofotencathedral”. Bij kathedraal meten we ons niet te veel voorstellen. Het is een houten kerk, met ruimte voor misschien honderd gelovigen. Het is de enige grote kerk in de Lofoten. Een gebied half zo groot als Nederland.
We parkeren onderaan op een parkeerplaats onze auto en moeten door het ijs en de sneeuw boven proberen te klunen.
Boven voor de deur staat Ruud met zijn gevolg al te wachten terwijl wij zo snel en elegant mogelijk proberen met onze modieuze snowboots om niet te vallen.
Dit mislukt ineens bij Marianne die toch nog redelijk elegant maar wel hard op haar zij in de bevroren sneeuw terecht komt.
Gelukkig voelt het alleen maar beurs en alsof er niets gebeurd is lopen we verder naar boven.
Aan het einde van het rondje lutherse kerk, natuurlijk zonder de katholieke opsmuk, staat een grote ronde kandelaar met een brandende kaars in het midden welke een mooie schaduw geeft op de donkere kerkmuur.
Marianne en ik steken elk een nieuw kaarsje aan…
Ons uitje van de dag zit erop en we gaan terug naar onze rorbu. De mannen gaan samen met de zalm en natuurlijk een Noors biertje de keuken in om ons avondmaal te bereiden. Alleen blijkt het avondmaal geen zalm, maar forel te zijn. Net zo mooi roze als een zalm overigens en minstens zo lekker.
De Broccoli en peentjes ( jawel!) zorgen voor onze broodnodige vitamientjes en mineralen. Jammer genoeg blijft de regen stromen dus het heeft geen enkele zin om op Noorderlichtjacht te gaan.
Net nu het halve keukeninventaris vuil is weigert onze vaatwasser dienst en kunnen de mannen hun technische vaardigheden oefenen, het blijft oefenen want het kreng is echt niet meer aan de praat te krijgen.
De rest van de avond onze “Svolvaerse kolderavond” doen we nogal luidruchtige en compleet onbegrijpelijke spelletjes, die Marianne en Ruud hebben meegenomen. Raden wat voor kaart iemand in zijn handen heeft… je mag een omschrijving geven… maar… je mag ook onzin vertellen! Uh… hoe kan je dit nu ooit winnen??? Ik heb geen flauw idee of er nu winnaars of enkel verliezers waren.
“Wie ben ik” verschijnt niet op tafel maar, modern als wij zijn, gewoon op de telefoon. Ik hoop dat niemand ons ziet zitten want het ziet er best wel een beetje vreemd uit.. Iemand die bloedserieus een telefoon voor zijn voorhoofd houdt en alle mensen daaromheen schreeuwen van alles door elkaar heen…
Vreemd volk die Hollanders!
Deze avond gaan we toch iets eerder slapen, we zijn toch echt geen 18 meer!
Welterusten allemaal en morgen gezond weer op!
Deze avond gaan we toch iets eerder slapen, we zijn toch echt geen 18 meer!
Welterusten allemaal en morgen gezond weer op!
Op za 16 mrt. 2019 om 10:04 schreef Chello <judith.vanderleer@chello.nl>:
