Vakanties

7 Tres tres chaud

Het wordt steeds warmer in Frankrijk de temperatuur stijgt dagelijks boven de 40 graden en de hitte begint echt onaangenaam te worden.

‘S nachts komt de temperatuur niet meer onder de 26 graden en slapen gaat best moeilijk of eigenlijk niet.

Het is overdag echt te warm om iets te doen en we komen de dag door door ‘s middags tijdens de heetste uren de auto in te vluchten en in de omgeving rond te rijden. Ook het dagelijkse bezoek aan de supermarkt is een hoogtepunt van de dag!

Het moment dat we bij de groenten en fruit afdeling langs de heerlijk verkoelende minuscule waterdruppeltjes, die alles lekker koel houden, lopen is een waar genot!

Maar…. het openen van een diepvries deur.. dat blijft het absolute hoogtepunt van deze dagen! De verfrissende koude lucht die je dan tegemoet komt is zo heerlijk!

Soms bekruipt mij het gevoel dat het zo vreselijk jammer is dat al onze plannen in het water vallen.. maar wanneer onze dagelijkse autoritjes er weer op zitten en we weer gezamenlijk op ons “plekkie” zitten ben ik dit gevoel ineens weer kwijt.

Onze prins Daniël zijn eigen zwemparadijs wordt weer door ons allemaal in gereed gebracht en de pret kan bijna beginnen.

We prepareren vrolijk, ondanks onze zweetdruppels, zijn koninklijke badje met een laagje fris en schoon water. De omgeving hiervan wordt bedekt met grote badhanddoeken en het laatste beetje zonneschijn wordt verjaagd door de parasol.

Nadat Daniël in een schone zwemluier is gehesen en de nodige flesjes en bakjes in zijn badje, nadat ze gecontroleerd zijn op losse onderdelen, gegooid hebben nemen wij allen plaats rondom dit paradijsje.

Met 4 man personeel amuseert hij zich kostelijk!

Even spelen in het water, beklimmen van het personeel en tussendoor een lange vinger eten. Die lange vinger zorgt er natuurlijk weer voor dat het badwater ververst moet worden en we weer van voren af aan moeten beginnen, aangezien de Franse mieren ook dol zijn op de lange vingers en verkoelend water.

Kortom het is een heel karwei zo in de vakantie.

Aan het einde van iedere middag gaan we dagelijks met een volle kinderwagen, beladen met handdoeken, smeersels, zwemband, zonnehoed en zonnebrillen naar het zwembad om echt af te koelen.

Het verwarmde binnenbad en het koude buitenbad met waterval geeft even heerlijke verkoeling en plezier voor ons allemaal.

Als het weer etenstijd wordt verdwijnt het stel de airco in voor het avondritueel met Daniël, eten badderen en voorbereiden voor de nacht.

Ik zweet gewoon weer opnieuw want alle badhanddoeken moeten morgen weer fris en fruitig zijn, als alles weer van voren af aan begint.

Wanneer de zon verdwenen is, Daniël weer zwitsalbaby is en alles opgeruimd is daalt de rust weer neer.

Na ons avondeten is er nog tijd voor een glaasje (en heel veel water) wat potjes mahjongen en het regelmatig checken van de weersvoorspellingen totdat de jongelui hun bed opzoeken en wij met een diepe zucht samen achterblijven in de stilte van lange hete nacht..

6 Tout change

Het begint allemaal te wennen, Daniël wordt 2x per dag door oma gepest met een druppeltje in zijn oog, ook al is hij hier niet blij mee hij is het gelukkig ook gauw weer vergeten..

Char en Jos halen het dagelijkse brood en aan het eind van de dag maakt Gj zijn dagelijkse, iedere dag natuurlijk meer, kilometers in de omgeving. Gelukkig heeft iedere dag ook nog wel iets bijzonders.

De zaterdagmarkt in Uzès is het hoogtepunt hier in deze omgeving en natuurlijk gaan wij hier ook heen. Charly en Jos gaan vroeger weg zodat Daniël nog even in de auto kan slapen aangezien de temperatuur dagelijks hoger en onhoudbaarder wordt.

Het loopt tegen de 40 graden wat vooral te merken is aan de enorme hoeveelheid zweetdruppels en de bijbehorende rode hoofden.

Ook de markt van Uzès is heel groot en druk geworden en de koperen ploert schijnt ongenadig op ons neer nadat we eindelijk de file uit zijn en een parkeerplek hebben gevonden.

Vol goede moed lopen we langs de bekende kramen met kleding, olijven, lavendel en souvenirs

Tot onze verbazing worden we uitgescholden en boos van een terrasje in de schaduw gestuurd omdat de door Char en Jos bestelde crêpes blijkbaar niet onder eten vallen… gelukkig heeft Char net genoeg tijd gehad om Daniël zijn fles te maken en te geven!

Teleurgesteld en verbouwereerd lopen we verder en het stel vlucht al snel, met het kleine ventje, voor de warmte richting hun auto met airco.

Gj en in zoeken een ander klein terras waar we net een piepklein tafeltje vinden naast een Belgische oude dikke dame die gechaperonneerd wordt door een jonge vent vol met sterke verhalen over zijn leven.

Deze man ziet zijn kans schoon om ons met al deze verhalen enorm te vervelen terwijl wij tevergeefs trachten de te groot uitgevallen panini zonder morsen op te eten.

Blij dat we de helft van ons broodje opgegeten hebben vluchten we snel de eerste de beste winkel in om onszelf van deze man te verlossen.

Weer heb ik geen nieuw tafelkleed gekocht voor ons al meer dan 20 jaar oude tuinstel van de caravan. Het heeft toch wel wat jaar in jaar uit hetzelfde plastic tafelkleedje …

We lopen nog wat rond en kopen in een opwelling een heel toepasselijke, handgemaakte en ingelijste levensboom voor het jonge stel en gaan terug naar de camping.

De voor ons zo heerlijke camping is wel veranderd van een bijzondere kasteelcamping in een doorsnee camping die onderdeel is van een Franse keten.

De eens zo mooie natuur op de camping is verdord en slecht onderhouden, de altijd bloeiende lavendelstruiken bij de ingang zijn verdreven door onkruid en de heggen rond de campingplaatsen zijn dood en niet meer gesnoeid.

Ook alle kampeerplaatsen, behalve bij het kasteel, zijn verdwenen en volgestouwd met mobile home’s en chalets met jacuzzi… het zwembad is ondiep gemaakt zodat er geen badmeester meer nodig is. Er staan geluidsboxen rondom het zwembad…en het gerucht gaat dat er volgend jaar geen kampeerplekken bij het kasteel zijn..

Dan zou er dus ook na 20 jaar geen plek meer zijn voor ons… maar willen wij dan nog wel ergens anders heen?

Alles is veranderd… dus ook hier!

Gertjan en ik eten ‘s avonds samen bij het restaurant (terwijl het stel het moet doen met een afhaalpizza) van de camping.

De veranderingen hier hebben ons geschokt we vragen ons af of dit nog wel een plek is waar we nog terug kunnen of willen komen.

Om ons heen zien we een aantal bekende, maar ook ouder geworden, gezichten… en gelukkig vinden zij het allemaal net zo erg als wij.

We moeten wel accepteren dat niets meer is zoals het altijd was…

Zou dit dan echt het laatste jaar hier zijn?? Alles verandert…

Gelukkig was het gezelschap en de kwaliteit van het eten nog net als toen!