2 Encore “En route”
Vroeg zitten we aan het ontbijt nadat wij in ieder geval bijna niet geslapen hebben.
De slaapbank kraakte en piepte, we hadden er iets teveel kussens vanaf gehaald, dat het een lieve lust was. Buiten werd het, terwijl het toch donker was, steeds drukker en rumoeriger, sirenes, gillende en lachende jeugd, vuilniswagens en heel veel auto’s waren meer dan aanwezig.
Na ons ontbijt moesten we nog alle, Jos is nogal bang voor inbraak in zijn auto, tassen en zakken weer de auto’s in proppen en dan zijn we klaar voor het laatste stuk route du soleil.
Onderweg mag Daniël nog een paar keer even los… grassprieten, steentjes, aarde en zand verdwijnen linea recta zijn mond in en op zijn babyzachte knietjes verschijnen al de eerste krassen.
Aan het begin van de middag rijden we het, oh zo vertrouwde, Boisson binnen.
Er lijkt weer niks veranderd.
Gertjan en ik gaan zelf de caravan maar ophalen omdat er niemand te vinden was die dit vervelende klusje voor ons wilde of kon doen.
Dit klusje viel eigenlijk meer dan mee want de, net schoongespoten, caravan stond al smachtend op ons te wachten en zat supersnel aan onze, net gerepareerde, trekhaak vast.
De 3 kilometer naar de camping was snel en zonder problemen gereden en de caravan stond nog sneller goed en waterpas op de mooiste, plek 15, van de camping.
Jos en gertjan stortten zich gelijk op het opzetten van de voortent totdat Jos zwetend opmerkte dat hij moest eten…en wel nu! Een suikerprobleem!
Na een groot en superzoet ijsje was het weer opgelost en konden ze snel het karwei afmaken.
Ondertussen amuseert Daniël zich prima en onderzoekt het hele terrein met zijn handen en natuurlijk met zijn mond, zijn ooit zo spierwitte (niet van de action) romper wordt zwarter en zwarter.
Na de hoognodige boodschappen halen we bij de snackbar van de camping patat met cheeseburgers, wat zoveel is dat de rest van de camping mee had kunnen eten.
Nadat char en ik Daniël uitgebreid in een splinternieuwe babybadkamer gebadderd hebben en hij weer omgetoverd is tot een superschone zwitsalbaby valt hij na een fles gelijk in een diepe slaap.
Gewapend met babyfoon, natuurlijk met camera, komen de jongelui weer terug naar onze plek waar we eindelijk rust hebben.
We gaan Mahjongen met een glas rosé erbij! Het is vakantie! We hebben nog een lange avond voor ons!
Ja ja… na 1 potje gaat het jonge stel ervan door met een laatste glas rosé in de hand.
Ze zijn versleten…
Samen zitten we nog even buiten en genieten van de doodse stilte en de eindeloze sterrenhemel.
Tevreden en gelukkig gaan bij ons ook op tijd, zowel van de caravan als van ons de luiken dicht!
Wanneer ik, zoals gewoonlijk, ‘snachts een keer wakker word giet het pijpenstelen en onweert het dat het een lieve lust is, ik draai mij toch gewoon maar weer een keertje om.
We komen hier al meer dan 20 jaar en ook dit weer, op deze plek, in onze eigen caravan voelt heel vertrouwd en veilig… we zijn weer een beetje “Chez Nous!”
