Het Afscheid
Vandaag gaan we weer terug naar huis maar we hebben nog wel een hele heerlijke dag voor de boeg.
Na een wat karig ontbijt, want alles moet op, hebben we binnen de kortste tijd onze koffers dicht en alles schoon en opgeruimd. Mijn zus en ik hebben gelukkig geen taakverdeling nodig.
De sleutel kunnen we gewoon achterlaten en op tijd trekken we de deur achter ons dicht.
Peter heeft een, hoe kan het ook anders, route binnendoor met de hoognodige stops, uitgestippeld. Wij volgen gedwee.
We genieten van rustige wegen, kleine dorpjes en schitterende vergezichten.
Onze eerste stop, is bij een klein kustplaatsje waarvan we de naam niet meer weten, is vandaag onze koffiestop met uitzicht op de oceaan.
De eerste poging mislukte aangezien de vlonder door de duinen ineens ophield en het koffietentje kampte met een gebroken electriciteitskabel. Hiervoor was een Portugees ergens hoog, en ook nog in de bloedhitte, in een mast geklommen.
Zonder stroom geen koffie!! Teleurgesteld sloffen we terug door het hete mulle zand ondertussen mompelend dat dit echt te warm was voor ons.
Een stukje verder bij het volgende tentje konden we heerlijk in de schaduw zitten voor de hoognodige koffie met uitzicht op zee.
Hier zaten we rustig, waren hier dus zo goed als alleen en het uitzicht was ook nog heerlijk rustig!
Er gebeurde niks en er was niks maar de koffie en de cola waren heerlijk! Er was hier geen mens, geen golf en zeker geen surfer te zien.
We rijden op ons dooie akkertje door verder langs de kust met hier en daar verkoolde bossen maar ondanks dat toch schitterende uitzichten. Bij onze volgende stop in Peniche (volgens peter heet deze plaats penis, of penissen) parkeren we op een pleintje met gigantisch grote golfbrekers en veel piepkleine winkeltjes, waar je een boottocht/ dolfijnentocht kan boeken.
De boottochten gaan alleen aan het einde van de middag en dan zijn wij al weer op weg naar huis dus dit gaat het niet meer worden. Heerlijk! Het kan niet meer!
We lopen op ons gemak langs deze enorme beton/ rotsblokken die de zee in toom houden.
De geplande boottocht zit er vandaag dus niet meer in en we hebben alle tijd om met elkaar te kletsen met uitzicht op een geweldige oceaan die ontembaar beukt op deze ongerepte kust.
We maken een selfie en een Portugees, die ons eigenlijk een museum of restaurant in moest kletsen, maakt een leuke foto van ons vieren met als achtergrond de oceaan.
Misschien is dit uitzicht er volgend jaar niet meer…
We rijden verder en komen bij een grotere plaats waar we bij de eerste de beste rotonde in een politiefuik rijden.
Nadat ze onze papieren uitgebreid bestudeerd hebben mogen we zomaar doorrijden!
Peter is in geen velden of wegen te zien. Wij wachten rustig tot het kleine fiatje weer in beeld verschijnt.
Ericeira is de laatste grote plaats voordat we naar huis vliegen dus wij zoeken een parkeerplaats in het centrum.
Ook nu raken we peter kwijt en draaien weer om en vinden hem, al keurig geparkeerd, op het grote plein. Na een beetje wachten lukt het ons ook een plek te vinden.
In de brandende zon lopen we door de schilderachtige straatjes en aangezien het ongeveer Lunchtijd is en de winkeltjes sluiten besluiten we bij een gezellige Italiaan wat te gaan eten.
Met naast ons een rumoerige oude Portugees, die het geluid maakte van een grommende en gorgelende gorilla, eten we overheerlijke pasta met grote garnalen.
Na deze heftige maaltijd gaan we, in verband met onze vertering, nog maar een rondje lopen naar beneden richting de kust.
Hier wordt flink gesurfd en om ons heen staan schitterende oude maar zo te zien hele luxe hotels.
We genieten een tijd van de hoge golven en de pogingen van de surfers om op deze golven terecht te komen.
Dit is zeker een plek om te onthouden!
Tevreden slenteren we terug naar de auto’s en schoorvoetend rijden we het laatste stukje naar het vliegveld van Lissabon.
Ook nu verliezen we peter uit het oog maar nadat wij onze auto probleemloos ingeleverd hebben zien we het stel gelukkig ook aankomen.
Het kostte enige moeite om onze boardingpassen op de telefoon te krijgen maar zoals altijd lukte het uiteindelijk toch.
Zonder problemen kwamen we door de douane en de security.
Veel te vroeg zijn we op het vliegveld waar we met moeite nog een tafeltje vinden om de wachttijd tot vertrek wat aangenaam te maken.
Nog even met een broodje genieten van alle mensen om ons heen die een stoel of tafeltje zoeken en even tijd om deze vakantie te evalueren.
Het was hier geweldig en, natuurlijk en gelukkig, hebben we weer genoten van heerlijke dagen met z’n vieren!
Helemaal ontspannen en alle dagen zonder problemen hebben we alle vier maar één conclusie.
Het is en was weer Fantastisch!
Na een rustige en snelle vlucht staan we weer in de drukte op Schiphol waar we snel onze koffers terughebben en nog sneller in onze eigen auto zitten. De luxe van valetparking kunnen wij zeer waarderen.
Moe maar voldaan zijn we weer thuis.
Thuis waar de drukte en hectiek weer op ons wacht en waar wij nu weer genoeg energie voor hebben opgedaan!
