7 Fris en Fruitig.
Na ons laatste ontbijt in Cefalù moeten we richting Montallegro. Nu weer met 2 auto’s achter elkaar.
De walkie talkies gaan weer aan maar binnen 2 minuten zijn we elkaar al kwijtgeraakt en horen we niks wat we ook proberen. Eenmaal op de tolweg denken we dat peter voor ons zit en rijden we net iets harder dan de toegestane snelheid maar zien nergens een Opel Corsa.
Wanneer we ontdekken dat hij niet voor maar achter ons zit komt het snel weer goed, wij staan even stil en peter verschijnt in onze achteruitkijkspiegel.
De omgeving wordt hier ongerepter,schoner,leger en ruiger.
Onze volgende bestemming is niet zo ver weg dus hebben we alle tijd om onderweg het maffiastadje Corleone te bezoeken. Daar is een museum gewijd aan het ontstaan en de bestrijding van de maffia.
Sneller dan verwacht komen we in de buurt en iedere geblindeerde auto is voor mij een lid van de maffia.
Ze zijn overal! Geblindeerde zwarte en geblindeerde witte auto’s! Zelfs op rotondes staan er geparkeerde auto’s. Geblindeerd, maar wel een chauffeur erin. Iedereen met een zonnebril is ineens verdacht!
We omzeilen de fuiken van corleone en zetten onze auto op de eerste de beste parkeerplaats.
Nadat we hier ons gebruikelijke stokbroodje met mortadella, kaas en ham gegeten hebben lopen we langzaam door de fuiken van het centrum naar het maffiamuseum.
Eenvoudig maar ongelofelijk indrukwekkend… Het museum licht de gruwelijke historie toe van het geweld en het leed dat de maffia vooral op Sicilie aangericht heeft. Politie, rechters, gewone burgers, niemand ontkwam aan het moorddadige geweld van de maffia.
Dit is gebeurd tijdens ons leven… dit was en is onderdeel van ons leven. Want de maffia is nog steeds niet volledig ontmanteld en heeft nog steeds een rol te te spelen in Italië, zij het minder prominent en minder gewelddadig.
Na een indrukwekkende maar simpele rondleiding drinken we een glaasje op het enige terras van corleone waar de plaatselijke bejaarde mannetjes genieten van een beetje leven in de brouwerij. Zij zitten voor de deur van de bar waar we onze drankjes nuttigen en kletsen met elkaar met het volume van een marktkoopman. Ze praten allemaal onafgebroken. Soms luistert er iemand, soms zijn ze tegelijkertijd aan het woord. Duidelijk is zeker dat dit een dagelijks tafereel is, dat al jaren aan gang is en nog jaren zal duren.
Enigszins ontdaan door het verhaal over de maffia, gaan we verder, peter en lidia rechtstreeks naar Montallegro en wij eerst naar het kerkhof van Corleone.
Een paar uur later krijg ik een berichtje dat de weg niet zo heel best is en vol water staat. Bovendien regent het pijpenstelen!
Wij lopen over het cimitero en zien de donkere wolken boven ons verschijnen maar er komt geen enkele druppel uit.
De gedachte dat er maffiosi hier begraven liggen geeft mij een vervelend gevoel en korter dan anders lopen we hier rond.
Donkere wolken pakken zich steeds meer samen en we zetten Google Maps aan.
De telefoon stuurt ons steeds terug… weer een fuik in… het kan smaller!
Een weg alleen geschikt voor landbouwverkeer… de gaten worden te groot en veranderen in afgronden die niet geschikt zijn voor een gewone auto.
We keren maar weer… We komen weer in Corleone terecht. En verlaten het weer via een andere kant, om uiteindelijk weer op dezelfde weg met gaten terecht te komen.
We keren nog een keer en nadat we de oude mannetjes voor de vierde keer gepasseerd hebben rijden we toch maar door. Er zal dus geen andere weg zijn dan deze.
Gaten…. water… overstekende geiten en doodlopende weggetjes…
Ineens lijkt het goed te gaan, de weg wordt beter en we komen meer toeristen tegen.
Ik app lidia.
Li… we zijn er bijna! En krijgen terug dat het er geweldig is en dat ze aan de koffie zitten.
Op tijd zijn we bij onze nieuwe bestemming en rijden de lange oprijlaan naar de ingang. Daar zien we een gigantisch gebouw, prachtig zandkleurig met een kolossale ingangspoort, dat alles versierd met palmbomen en oleanders.
Een enorm complex omgeven door duizenden wijnranken en verder in de omgeving helemaal niks. Wij zijn flink afgesloten van de buitenwereld.
Een wijnboerderij met supermoderne en van domotica voorziene kamers maar met eigenaren die geen woord buiten de deur spreken. Ze praten honderduit, alles in het Italiaans. Ze zijn supervriendelijk, maar uiten de vriendelijkheid in rap en onnavolgbaar Italiaans.
We proberen een gesprek op te zetten, maar ontvangen lachend en proestend de sleutel van onze kamers voor de komende 2 nachten.
Wij zijn bevoorrecht en hebben een kamer met een mooi terras met uitzicht op de landerijen vol met goed geïrrigeerde wijnstokken. We moeten wel even langs onze buren die met de gordijnenen open, lui op hun bed een fles wijn soldaat maken en moeten enorme moeite doen om dit NIET te zien.
We gaan naar het strand om een hapje te eten. Er zijn vier restaurants op een paar kilometers van ons complex aan het straks. Volgens internet moeten we het meest linker restaurant hebben met de Duitse dame.
Zonder nadenken lopen we hierheen en bestellen waar we trek in hebben of het nu op de kaart staat of niet.
Mosselen staan niet op de kaart, maar kunnen we voor jullie klaarmaken. Voor we het weten staat er prachtige borden met overheerlijke mosselen voor onze neus.
Het is goed om hier te zijn!
Op het terras staat een grote tafel klaar met glazen, bloemen en hapjes welke duidelijk niet voor ons zijn. We vragen ons af wat de bedoeling ervan is.
Er komt een bruidspaar! Als wij uitgegeten zijn arriveren de feestelijk en duur geklede gasten. Prachtige Italiaanse jongemannen in scherp gesneden kostuums en slanke jongedames op stiletto’s die zich in strakke jurken hebben gestoken.
Tijdens de prachtig roodgekleurde zonsondergang verschijnt een bloedmooie en superslanke echt Italiaanse bruid en een boomlange bruidegom omgeven door fotografen en een filmploeg.
Voor even zijn we onderdeel van een sprookje wat alleen enigszins gehinderd word door de lucht van dagenoude dooie vis wat we maar even voor lief nemen.
Er is weer een dag voorbij en nog even zitten we op ons privé terras met uitzicht over de druiven. Praten na over het huwelijks spektakel dat we hebben beleefd en de prachtige wijngaard. Boordevol heerlijk fruit. We zijn weer eens met de neus in de boter gevallen.
Buiten is het afgekoeld en fris maar binnen zo warm dat we maar met de deur open slapen! We worden morgen vast fris en fruitig weer wakker.
