5 Kreunend en Steunend.
Kreunend komen gj en ik ons bed uit, wij zijn echt geen harde matrassen meer gewend!
Gelukkig krijgen we verse Koffie americano en een vers broodje doen in dit geval wonderen en langzaam komen we weer in onze huidige vorm. De huisdieren van Giorgi zijn al helemaal aan ons gewend en liggen languit op de banken te slapen of komen gezellig naast gj ( die dit helemaal niks vindt) liggen.
Peter en lidia willen na het ontbijt la Roca beklimmen… gelukkig hoef ik niet mee en gj schaart zich achter mij.
Onze wegen scheiden zich voor een paar uur.
Peter en lidia vertrekken met rugzak en water… de paden op en de lanen in!
Wij gaan met de auto het binnenland in.
Wij rijden een route die ons door meerdere kleine plaatsjes voert.
Neeeee, we gaan niet naar de centra daar zijn alleen maar fuiken!
Siciliaanse fuiken zijn de weggetjes die door de dorpjes gaan en eigenlijk niet geschikt voor huurauto’s die hier veel te breed voor zijn.
Zelfs met ingeklapte spiegels kunnen wij er niet door.
Ergens in de middle of nowhere waar we ook weer niet kunnen plassen of koffie drinken krijgen we een foto van lidia.
Met de armen omhoog heeft zij scheldend en tierend de berg als een rasechte klipgeit bedwongen.
Wij zitten heerlijk in onze auto met airco en besteden onze energie aan het maken van de best mogelijke selfies.
De omgeving is geweldig maar wordt overal verstoord door afval…
Overal afval aan deze kant van sicilië waar je ook kijkt.
Dit lijkt een gigantisch probleem waar geen oplossing voor is.
Bijna terug bij onze B&B zien we peter en lidia lopen met een stokbrood onder hun arm.
Dolblij stappen ze bezweet achterin en rijden we naar boven.
Aan het einde van de middag gaan gj en ik vooruit, we moeten babyzaken in!
Blij dat er 1 open is gaan we naar binnen… rompertjes en pakjes met stropdasjes…. De smaak van de Italianen over babykleertjes komt niet overeen met onze voorkeur.
De 2de winkel is zo mogelijk nog erger en eer ik binnen ben ben ik alweer buiten .
Teleurgesteld lopen we op ons gemak Cefalù binnen en kijken etalages van alle kleine winkeltjes.
In een heel klein winkeltje met heel weinig keus ziet gj een pakje met een boksende panda. Dit wordt het. We appen een foto van het pakje naar Nederland. Maar er komt geen bevestiging.
We lopen nog een stukje verder maar besluiten toch terug te gaan en het pakje te kopen. Gj heeft een kadootje voor Jos.
De verkoopster heeft het drukker met telefoneren dan dat ze aandacht heeft voor ons. Nee, we gaan toch niet weg… dit vinden we nooit meer.
Zwijgend betalen we en zwijgend wordt het ingepakt. In Nederland is dit onacceptabel…. ach, wij slikken het toch maar. Na een opmerking van ons roept de verkoopster iets over ‘ importante’. Alsof een klant dat niet is.
Eenmaal aan de aperol spritz op een terras op het plein voor de dom van Cefalù zijn we blij met onze aankoop!
Tien minuten later komen peter en lidia aanlopen en ons enige probleem is nog waar en wat gaan we eten…
Op ons gemak kuieren we naar de restaurantjes met uitzicht op zee.
Het lijkt of alle restaurants dezelfde kaart hebben dus het maakt niks uit waar we heen gaan.
Lidia kiest…hier hebben ze pasta… brood en wijn en hier gaat de zon ook onder. Het is altijd goed. Pasta, aubergines en vis. We eten weer voortreffelijk.
Alleen moeten we weer naar boven lopen…. de kortere route is zo steil!
Je moet er iets voor over hebben.. maar dan heb je ook wat!
Tevreden en moe arriveren we weer bij Giorgi die op zijn gemak in zijn korte broek op de bank hangt. De camera doet zijn werk wel en achter ons sluiten de hekken.
Ook deze dag is vol…
Buona Notte!
