Alleen Voor Leven of Dood.
Donderdag 14 juni nog in het holst van de nacht staan lidia en peter uitgelaten moor toch een beetje ingekakt voor de deur. Lidia had enigszins versleten 3 x de wekker zonder nadenken uitgeslagen. Ondanks dit zaten ze binnen 10 minuten schoon en enigszins geschoren in de auto.
Ook bij ons ging het opstaan zeer moeizaam door het late bezoek van els die gisteravond alleen maar even appte of ik nog aangekleed was. Ze vertrok duizend tranen en een fles wijn later tevreden naar haar bed.
Ook wij stonden dus te laat op.
Gj ging op zijn dooie gemak nog het koffiezetapparaat schoonmaken en zijn tanden poetsen terwijl wij stonden te trappelen om enigszins op tijd naar Schiphol te gaan.
Veel te laat is volgens gj ruim op tijd.
De auto moet ergens buiten Schiphol geparkeerd maar waar de ingang is is niet duidelijk, zeg maar onvindbaar.
3 ingangen later werkt de parkeerkaart en kunnen wij aanschuiven in een giga rij van trappelende vakantiegangers die wel ruim op tijd zijn vertrokken.
In een helemaal volgestouwde bus worden we naar het vliegveld gereden en bij het begin van Schiphol worden we er even snel weer uitgegooid.
We moeten een “klein” stukje lopen en met mijn tong op mijn gympen vliegen we km na km over de luchthaven.
Natuurlijk levert dit een “deja vu” op en al scheldend op gj, “volgende keer gaan we echt op tijd weg” komen we bij de security terecht.
Oh, gelukkig een korte rij… maar net als bij de Efteling gaan de rijen zig zag heen en weer en ineens zien we boven ons het bordje 20/25 min hangen.
Een snelle blik op ons horloge levert bijna stress op.
Geen tijd voor koffie, zelfs geen tijd om te plassen.
We moeten over 10 minuten het vliegtuig in en het is nog minstens 15 minuten lopen…
Mijn hart slaat op hol…. en we moeten snelwandelen.
Vlak na ons sluit de gate en scheldend ga ik het vliegtuig in, gj zegt doodleuk “we zijn er nu toch?”
Op tijd gaan we de lucht in en zien ons kouwe kikkerlandje onder ons verdwijnen.
Bijna 3 uur later met uitzicht op de Etna wordt onze landing onderbroken doordat er een helikopter voor ons in de weg vloog. De tweede poging met een super uitzicht op de vulkaan lukte en gelukkig kunnen we toch nog veilig landen op het vliegveld van Catania.
We moeten nog even blijven zitten omdat er iemand onwel geworden is en de ambulance moet komen. Gehoorzaam blijft iedereen stil zitten.
Nog voordat ik haar dit heb kunnen vertellen, weet Charly alles al door foto’s van een stewardess uit het vliegtuig, die op instagram verschijnen.
Heerlijk… eindelijk, de zo verdiende, vakantie!
We gaan genieten van het “niet door mij gekozen” Sicilië.
Ik ben benieuwd!
We gaan de huurauto’s halen en onze wegen scheiden voor een uurtje omdat we bij verschillende bedrijven gehuurd hebben.
Peter en lidia komen een uurtje later vrolijk aanrijden met een acceptabele zilveren Opel Corsa.
gj en ik staan bedremmeld en teleurgesteld bij onze gehuurde Mazda CX3 (of vergelijkbare auto….).
Op Sicilië is dit dus een “Paus mobiel”… een afgrijselijk lelijke, rolstoelvriendelijke, geblindeerde zwarte Volkswagen caddy.
Dit is even slikken. Maar….Wat er ook gebeurt… wat voor weer het is… of het een leuk eiland is of niet. Wij gaan genieten! “Whatever happens”
Wij rijden naar Riposto en bij de eerste de beste supermarkt kopen we broodjes, mortadella, ham en kaas en op een pleintje tussen de duiven eten we ons eerste Siciliaanse broodje.
Ons eerste B&B “ Mar dei poeti” heeft uitzicht op zee, geluid van krekels, airco en een bubbelbad.
De eerste dag van onze vakantie die hopelijk nog 10 dagen duurt is geweldig begonnen en met vers gevangen, maar duur betaalde vis op ons bord in een restaurant aan zee, ook fantastisch geëindigd.
Er zijn maar 2 dingen die dit kunnen verstoren.
Alleen “Leven of Dood”.