Let’s Go!
Make waffels & Hunt for “the light”.
Zondagochtend gaan we op tijd ontbijten en genieten van een uitgebreid en kakelvers buffet, verantwoord versgebakken bruinbrood, en heerlijke warme croissantjes. De eitjes die heel moeilijk te pellen waren namen we maar voor lief want lekker en vers waren ze wel.
Als echte Hollanders die in het buitenland zijn komt er Nutella en hagelslag uit onze tas te voorschijn om onze tafel compleet te maken.
Heel gelukkig kijk ik om mij heen ik zie gelukkig alles weer! Vanmorgen toen ik mijn ogen open wilde doen zag ik alles wazig en mijn ogen brandden alsof ik onbeschermd urenlang naar de zonsverduistering had gekeken. Toen ik in de spiegel naar mijn ogen keek was het wit helemaal rood en besefte ik pas dat ik met onbeschermde ogen al die tijd in de Siberische kou van min 20 had gestaan.
Ik was al verstandig geworden om thermo ondergoed aan te schaffen maar nu moest ik ook op andere dingen gaan letten .
Uitgerust en geheel voldaan gaan we superdik aangekleed en met zonnebril naar buiten.
Na een klein en heel koud rondje Langs de haven en rond ons hotel gaan we ( toch maar met de auto ) met de kabelbaan naar boven voor een schitterend uitzicht over Tromso en de ongerepte met sneeuw bedekte bergtoppen.
Welk uitzicht het mooiste was laten we in het midden maar de zon, die zowel op De stad als op de bergen scheen, zorgde voor een geweldig plaatje!
Het rondlopen op de bergtop was een uitdaging op zich want alle sneeuw was ijs geworden en dus levensgevaarlijk… zeker voor de oudsten van dit gezelschap.
Alexander leek onze reisleider( en dit willen we graag zo houden) omdat hij zorgde dat wij allemaal in veiligheid kwamen.
Wij accepteren tegenwoordig dat we niet meer de jongsten zijn en namen vanaf dit moment plaats op de achterbank.
We rijden naar breivikeidet een weg door de bergen die wij eerder gereden hebben en herinnerden als een sprookjesachtige rit.
Het was mooi maar niet echt bijzonder met uitzondering van het einde van deze weg.
Een paar jaar terug maakten wij hier onze eerst selfie in de sneeuw en natuurlijk moest dit ook nu.
Alexander en isa zijn altijd al echte selfiemakers geweest dus konden hier hun hart ophalen.
Op de terugweg zijn er af en toe wat witte, bevroren en besneeuwde bomen te zien maar die plekken zijn dun gezaaid.
Isa moet met deze echt witte bomen op de foto…maar dat is makkelijker gezegd dat gedaan.
De herinneringen aan haar ervaring met de eerst Afrikaanse olifant komt boven…
Ak hier stoppen … nee, stukje verder…nee, terug…. daar waren ze mooier!
Gelukkig lukte het toch om mooie foto’s te maken.
Wat zullen we nu verder vandaag gaan doen??? Alexander heeft een geweldig idee! Let’s make waffels!!! (Ons hotel was in onze hotelselectie terecht gekomen omdat je er s’middags zelf wafels mag bakken)
De gebruiksaanwijzing van het wafelijzer werd door ak aan zijn laars gelapt en in plaats van 1 deed hij er 2 lepels beslag in.
Het wafelijzer leek zijn eigen leven te leiden en in plaats van goud bruine hartvormige wafels gemaakt te hebben ging het wafelijzer langzaam open en stroomde het rijzende beslag er aan alle kanten uit.
Schouderophalend zei hij dat hij er toch maar beter wat minder beslag in kon doen.
Vlak na de wafels gaan we nog even op zoek naar een sportzaak of zoiets want ik maak mij zorgen om mijn ogen en gj ligt nog net niet wakker van het idee dat zijn handen te koud worden.
We huren in een klein winkeltje 2 skibrillen voor maandag ( d-day) en gj koopt “ouderwetse” wanten dus nu moet het goed gaan!
Terug in het hotel eten we nog een hapje van het buffet en vertrekken met onze thermoskannen met thee richting de kust op zoek naar “het Licht”
Na een uurtje rijden is de omgeving al een heel stuk donkerder en zien we steeds auto’s en busjes aan de kant van de weg staan.
Bij een iets grotere plek met uitzicht op een fjord stoppen we ook want in de lucht zien we wat strepen.
Gelukkig is het iets minder koud en zijn we flink dik ingepakt. Netjes naast andere “noorderlicht jagers “ staan we paraat!
Aan de hemel komt een streep en langzaam danst hij door de lucht en ik vergeet direct de kou.
Alexander zet zijn go pro op het dak en maakt foto’s vanuit de warme auto met zijn telefoon.
De techniek staat voor niks maar hij mist wel het plezier van de jacht.
Maar ik moet bekennen dat het er goed uit ziet zeker als je weet dat hij in een warme auto zat!
Deze avond zien we op 3 plekken het groene noorderlicht… hier kwamen we voor!
Tevreden duiken we veel te laat doodmoe onze bedden in en dit was nog maar de eerste echte dag!
