15 Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald..
We hebben weer een lange autodag voor de boeg vandaag. Dit komt omdat we deze vakantie enorm heen en weer rijden van de ene kant van het land naar de andere kant. Lodges waar wij graag heen wilden zaten vol door de vakantie van de zuid afrikanen.. Kiezen we dan een andere lodge? Of gaan we toch???Als je er dan toch naar toe wilt moet je extra km maken.
Zeker vandaag hebben we er een lange rit voor over om naar kim en sander te gaan.
Langzaam zien we het landschap weer veranderen. Het wordt steeds heuvelachtiger en het is hierdoor in ieder geval een schitterende rit. De temperatuur schommelt flink in de bergen is het 21 en in de dalen is het 37 graden.
Aan het einde van de middag rijden we door de moegabaskloof….wat een uitzicht!!
Langzaam begint het al te schemeren terwijl wij het gehucht gravelotte inrijden.. bij de eerste t-splitsing moeten we links volgens de beschrijving van kim. Dan is na 700 meter de ingang naar het Balule park, die we moeten hebben. We zijn mooi op tijd, het is pas vijf uur. Van de voorgaande bezoeken aan kim en sander weten we dat ons nog een verschrikkelijke tocht te wachten staat over een rotsachtig pad door een bergachtig terrein. En door de recente hevige regen is ook nog een deel van het toch al schamele wegdek ook nog eens weggespoeld. Het is “maar” twaalf kilometer. Maar we gaan er minstens een half uur over doen. Ik maak mij er de hele weg hier al zorgen over. Maar gelukkig, nu het nog zo vroeg is, kunnen we deze helletocht nog bij daglicht afleggen. We rijden 700 meter verder. Zou de ingang hier zijn??? Lijkt van niet. Doorrijden dan? Proberen maar… 20 km verder het bordje krugerpark… deze weg is dus ook fout! Terug naar gravelotte…hier dan??? Nee…loopt dood!! Stukje verder dan??? 10 km…20.. 30 km… Eindelijk!!! De Parson gate, onze ingang van het Balule park!!! Het is inmiddels kwart voor zes. En het begint al te schemeren.
Bij de gate staan twee potige bewakers. Waar gaan jullie heen?? Naar kim en sander!
Met welke email hebben jullie gereserveerd??? Uh…chello???
De bewaker zoekt zich een ongeluk tot ik bedenk dat we alleen via facebook hebben gereserveerd. Rechtstreeks bij kim. Met opgetrokken wenkbrauwen belt hij kim…en gelijk gaat de slagboom open.
De zon gaat altijd heel snel onder in Zuid-Afrika. Binnen tien minuten is ie echt helemaal onder en wij gaan weer een geweldig half uur tegemoet.. Maar niet heus.. Het enige wat ik wilde vandaag was deze “weg” met licht rijden … En nu is het meteen pikkedonker.
Ruim 12 km stenen, zand, hobbels en kuilen….onze auto hobbelt dat is niet normaal!
Wat een gedoe….ik kom soms gewoon van mijn stoel af!
We missen, zo blijkt later, 1 bordje…en staan ineens op een heuveltje in een smal karrespoor tussen de struiken, waar de weg eindigt!!!!!
Hier kan nog geen mini keren laat staan onze nissan…en dat in het donker…ook uitstappen is hier geen optie.
Via struiken en een, toevallig net even verkeerd liggend, rotsblok…(deze krassen klinken serieus) komen we gelukkig heelhuids op het juiste pad terug.
Ach, we weten dat sander iedereen een uur de tijd geeft om bij de lodge te komen…dan pas snelt hij te hulp.
We hebben nog even… We kruipen langzaam verder….steil omhoog en weer net zo steil naar beneden…. Nog meer hobbels, nog meer stenen. ‘Hoeveel kilometer nog?’ vraag ik om de haverklap. Hotsend en stuiterend kruipen we naar boven in de duisternis. Ach…we moeten er ‘iets’ voor over hebben!
Rond 19 uur rijden we het erf van de kurhulalodge op…een beetje thuis in Zuid-Afrika!
Het gehobbel zijn we snel vergeten als we een uurtje later samen proosten op een paar mooie dagen!
