6 De morgenstond heeft goud in de mond..

En weer zetten we, geheel uit vrije wil, onze wekker op 5 uur. Zodra mijn hoofd het kussen raakt denk ik nog snel ” ik lijk wel gek” maar als ik dan ons bekende wekkertje hoor besef ik wel gelijk waar ik ben..

Thuis ben ik de meestal de laatste maar hier ben ik de eerste die, niet zoals in Nederland gewoon onder de douche, maar in Zuid- Afrika midden in de natuur, onder de blote hemel, staat te genieten van het warme water.

Het lijkt vanzelf te gaan, fotospullen in de tas ( die gj moet sjouwen) en verrekijker bij gj om zijn nek.

Daar gaan we weer….sjokkend door het mulle zand….zeker 300 meter! Een beetje koffie en fruit en hup klokslag 6 uur de jeep in.

In een uur tijd zien we de zon opkomen en de natuur langzaam wakker worden,krijgen we een lekke band op het moment dat we 5 leeuwen in het vizier krijgen….

Op het moment dat de 3 puberleeuwen besluiten de bosjes uit te slenteren en het zandpad op te gaan lopen staan wij met een halfweggezakte jeep enorm scheef op dit pad….

Iedereen maakt foto’s…ik heb waarschijnlijk de grootste telelens maar durf mij niet te verroeren.

Langzaam laat ik mij steeds verder onderuit zakken….de puberleeuwen lopen met hun grote platvoeten langzaam door het zand onze kant op.

En ik??? Doe gewoon niks!! Ik adem niet…ik beweeg niet …durf ze niet in hun valse ogen te kijken en bovendien durf ik geeneens mijn fototoestel aan te doen.

Een tweede jeep komt tussen de leeuwen en onze jeep staan en onze gids kulu gaat op zijn gemak de band wisselen.

Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is staat onze jeep een tijdje later op 3 wielen…gewoon tussen 5 leeuwen.

Gelukkig zit het nieuwe wiel er heel snel op!

Een half uur later als we de leeuwen weer alleen gelaten hebben hoor ik dat de mensen achter mij dachten dat ik minstens weer iets aan mijn hart had gekregen.

Lachend als een boer met kiespijn geef ik toe dat ik te bang was om te bewegen!ik hou niet van leeuwen.

Gelukkig heeft gj wel foto’s gemaakt! Deze keer kan hij met recht zeggen dat hij de mooiste heeft gemaakt…

Het ontbijt met roerei maakt mij heel gelukkig en zorgt samen met een kop verse koffie voor de nodige ontspanning.

Een paar uur rust…een sudoku voor onze tent voor gj en ik breng mijn tijd door met het repareren van een in het zand gevallen camera van een oudere vrouw.

Al onze vrije uren besteed ik aan het zandvrij maken van de camera.

4 uur later doet hij het weer en kunnen we aan de lunch.

Een broodje hamburger van vlees van de koedoe of is het kudu?? Ik weet het niet maar lekker was het in ieder geval wel.

Weer de jeep in …alleen is het weer ongelofelijk warm en ben ik zo blij dat er wat wind staat.

We zien grote kuddes impala’s, olifanten en buffels met heel veel baby’s.

Uiteindelijk komen we per ongeluk terecht tussen een kudde olifanten.

Daar staan we dan…uh…die olifant is groot…heel erg groot!!! Die olifant komt onze kant op….die olifant is enorm!!!!

Verstijfd zit ik weer op mijn stoel…weer durf ik geen fototoestel aan te doen …

De gids sist mij toe….don’t move…but take pictures!!!!

Maar ik???? Doe gewoon weer niks! Gelukkig hoor ik naast mij klik,klik,klik….

Ademloos en bewegingsloos zie ik de kudde olifanten rakelings langs ons lopen.

Olifanten kijken je recht in je ogen aan…kijken elkaar recht in de ogen aan.

Olifanten hebben zulke mooie ogen en zulke mooie wimpers..waarschijnlijk zag ik dit nu pas echt omdat ik niet door een camera maar met mijn eigen ogen gekeken heb.

Zonder foto’s van mij komen we terug in de lodge. Zandpad heen…en zandpad terug … Kudu sate of is het nou koedoe?? Met spinazie a la creme….couscous en boternoot…een rare combinatie maar wel lekker!

Onze dag kan niet meer stuk! Ook zonder foto’s van mij…vandaag moet ik het maar met alleen letters doen….voor de laatste keer vandaag huppelen we bijna door het warme mulle zand.