Uitzicht???

Na
onze avonturen van vanmiddag ontmoeten we elkaar weer in ons hotel. Eigenlijk
zijn we dakloos. Omdat we vanavond laat met de Hurtigruten gaan varen en aan
boord slapen, hebben we geen kamer meer om ons te verkleden. Onze koffers staan
in een kast in de hal van het hotel. En we vinden dat wij er ook nog gewoon bij
mogen. Dus omkleden maar weer! We gaan uit eten, dus de thermokleding kan uit.
Bij de buren gaan we sushi eten. De keuze is heel makkelijk: een hele grote
schaal met sushi voor met zijn allen. We hebben geen haast. De Hurtigruten
vaart pas na één uur vannacht af! Maar hoe langzaam we ook eten, we hebben na
afloop nog een paar uur over. We gaan gewoon weer in de hal van het hotel
zitten mahjongen, totdat we rond een uur of half 12 de Hurtigruten de
haven binnen zien varen. Eindelijk is het tijd om de koffers in de auto’s te
stoppen. Nadat wij onze zoveelste bekeuring tijdens een vakantie (nu voor fout
parkeren) vanachter de ruitenwisser hebben gehaald, rijden we naar de
aanlegplaats van de Hurtigruten. De MS Nordkapp ligt klaar en de grote
ruimdeuren aan de zijkant van het schip op de hoogte van kade staan al open.
Hier moeten we de auto’s naar binnen rijden. We krijgen een briefje waarop onze
bestemming staat, onder de ruitenwisser en verder gebeurt er niets. Niemand
controleert kaartjes of doet iets. Niemand vraagt naar onze identiteit of naar
onze tickets. We worden blijkbaar vertrouwd. Een half uurtje later worden we
met auto en al naar binnen gedirigeerd. We rijden een stuk de rijplank op naar
het ruim van de Hurtigruten op en leveren de autosleutels in. De bemanning
maakt foto’s van de buitenkant van de auto’s en rijdt de auto’s verder het ruim
in, waar ze met een paar millimeter tussenruimte keurig in het gelid en
superefficiënt geparkeerd worden. Wij mogen met de lift naar boven, naar de
receptie van het schip. Daar krijgen we kaartjes voor onze hut, voor het
ontbijt, voor de auto en voor de autosleutels. We gaan op zoek naar onze hut.
Moet mooi zijn, vooral het uitzicht. Hebben we tenslotte extra voor moeten
betalen. We hebben inderdaad alletwee een hut met uitzicht. Maar in plaats van
een uitzicht op een fjord of de kade van Tromsø, kijken we allebei vanuit de
patrijspoort tegen de zijkant van een gigantische reddingsboot!!! Je ziet
alleen daglicht als je met je neus tegen het raam, om de hoek van de
reddingsboot kijkt. We lachen maar hard. Nog even buiten boven op het dek
kijken naar Tromsø bij nacht. Dan zoeken we snel onze kooien op. Het is
inmiddels al laat. GJ en ik kunnen het niet laten en gaan rond half twee toch
nog even de kou in om het schip de haven uit te zien varen en de lichtjes van
Tromso snel kleiner te zien worden. Nou gaan we echt slapen. Na een blik op ons
uitzicht, slapen we rond twee uur glimlachend in. Maar het raam kan niet open.
Het is tenslotte een patrijspoort. En met dichte ramen slaap ik niet best. Oh
…help!!!! Ik krijg het dan ook gewoon te warm, benauwd zelfs. Vlak voor dat
ik denk dat ik zuurstofloos ter aarde zal storten en ik hulp wil gaan zoeken,
valt mijn oog op ons ventilatierooster in het plafond. Een vierkant rooster van
30 bij 30 cm. Waarschijnlijk heeft de vorige “bewoner” van onze hut,
last gehad van de bewegende lucht en vervolgens de gaatjes afgedicht met vellen
papier, zodat er geen frisse lucht binnen kan komen. GJ is zoals gewoonlijk
mijn redder in nood en met de kurkentrekker peurt hij alle papiertjes uit het
ventilatorrooster en langzaam vult ons hutje zich met “verse” lucht. S’morgens
vroeg zijn we snel gedoucht, aangekleed en onze koffers zijn er ook snel weer
klaar voor. We hebben op zijn minst een beetje geslapen. Terwijl de zon
heel langzaam opkomt en het steeds harder begint te sneeuwen, genieten
wij van een heel uitgebreid ontbijtbuffet. We zitten naast de ontbijttafel van
de kapitein en de stuurman. Ze nemen het er flink van, hetgeen merkbaar is aan
hun omvang. Hierna worden we buiten op het dek uitgenodigd om naar het fileren
van een grote zalm te komen kijken. De mannen vinden dat wel wat, maar Lidia en
ik besluiten toch maar om binnen ons kopje koffie op te drinken met het
uitzicht op..niks. We hebben niet veel uitzicht op de fjorden omdat het echt
heel hard is gaan sneeuwen!

Rond
11 uur varen we de haven van Risoyhamn binnen. Eer we het door hebben, zijn we
van de boot af en rijden we door een schitterend sneeuwlandschap op weg naar
Andenes. Op weg naar ons volgende avontuur!!