Een “Rib” uit ons lijf!
Na
een uurtje rijden door een sprookjesachtig landschap rijden we Andenes binnen.
Een plaatsje met maar een paar straten. Op de hoek van de hoofdstraat zien we
ons hotel voor de komende twee nachten. We zijn amper binnen of er wordt aan
ons gevraagd of we nog mee willen met een walvissafari. Eer we het door hebben
moeten we opschieten, want ze wachten nog even op ons!! Morgen en overmorgen
komt er een gemene oostenwind en dan wordt er niet gevaren. Dus nu of niet
meer!!! De koffers gooien we in onze kamers. Lidia slikt snel een primatour. We
laten alles gewoon achter. Glibberend en glijdend lopen we de 400 meter naar
het vertrekpunt van de boot. De mannen trekken hun creditcard …KASSA !!!! en
pas na de betaling horen we dat het een ribboat is! Een rubberboot met een
sterke motor, waar je op een soort brommerzadel achter elkaar plaats neemt. EN
DAT IS NU JUIST HET ENIGE DAT LIDIA EN IK NIET WILDEN DOEN!!!! Dit durven
we niet!!!!!!! De schipper is een Nederlander. Dat stemt enigszins gerust, maar
we durven nog steeds niet. Niemand luistert naar ons, ook de schipper niet.
Voor we het goed en wel beseffen, worden in een soort astronautenpak gehesen
(over onze dikke jassen, dus XL), waar je in kan blijven drijven. Daaroverheen
komt ook nog eens een zwemvest! Ik besluit mijn cameratas maar niet mee te
nemen en laat ook deze gewoon onbeheerd achter in het kantoor van de
organisatie. Als een stelletje opgeblazen Teletubbies, die niet eens om kunnen
kijken, schuifelen we richting de boot.
Het lijkt een soort kermisattractie en we
nemen plaats op het zadel van onze “hobbelpaarden”. Iemand wel
eens geprobeerd met zoveel lagen kleding ergens je been over te gooien????? Met
hulp van Peter is het mij gelukkig nog gelukt ook. Nu nog langzaam varen we de
zee op. Maar,,,dit is superleuk!!!! Binnen 10 minuten wordt er van achter
geschreeuwd…Whale on the left!!!!! En onze eerste vin is een feit!!!! Onze
schipper lijkt precies te weten wat de walvissen doen: Now !!!!! He’s
diving!!!!!! En de walvisstaart komt boven water!!! Dit is super!!!! Een paar
uur lang varen we van de ene naar de andere walvis(sen) en genieten met volle
teugen! We zien potvissen, vinvissen en bultruggen. Dankzij onze enorme pakken
hebben we het zeker niet koud. Zelfs als we water in ons gezicht krijgen hebben
we daar geen last van. Als ik om mij heen kijk lijkt het of we in Siberië zijn
…alleen besneeuwde bergtoppen en schitterende wolken. En nu?? Nu kan ik
alleen maar foto’s met mijn ogen maken …
Bij de laatste drie walvissen duiken een
aantal meisjes met een snorkel en duikbril het ijskoude water in. Drie
bultruggen spelen rond onze boot. Maar de meisjes vergeten naar beneden te
kijken. Tot groeiend ongenoegen van de schipper. Hij schreeuwt …LOOK !!! DOWN
!!! De meisjes spartelen wat rond en weer schreeuwt hij….DOWN!!! Of ze nu
onder water gekeken hebben of niet, ik weet het niet, maar de bultruggen waren
boven water veel leuker om naar te kijken!!!! In de verte zien we slecht weer
aankomen van alle kanten….en onze schipper geeft gas!!!! Met een noodvaart
varen we terug naar de haven …Oh wat zijn wij blij dat we zijn meegegaan!!!!
