6 Tout change
Het begint allemaal te wennen, Daniël wordt 2x per dag door oma gepest met een druppeltje in zijn oog, ook al is hij hier niet blij mee hij is het gelukkig ook gauw weer vergeten..
Char en Jos halen het dagelijkse brood en aan het eind van de dag maakt Gj zijn dagelijkse, iedere dag natuurlijk meer, kilometers in de omgeving. Gelukkig heeft iedere dag ook nog wel iets bijzonders.
De zaterdagmarkt in Uzès is het hoogtepunt hier in deze omgeving en natuurlijk gaan wij hier ook heen. Charly en Jos gaan vroeger weg zodat Daniël nog even in de auto kan slapen aangezien de temperatuur dagelijks hoger en onhoudbaarder wordt.
Het loopt tegen de 40 graden wat vooral te merken is aan de enorme hoeveelheid zweetdruppels en de bijbehorende rode hoofden.
Ook de markt van Uzès is heel groot en druk geworden en de koperen ploert schijnt ongenadig op ons neer nadat we eindelijk de file uit zijn en een parkeerplek hebben gevonden.
Vol goede moed lopen we langs de bekende kramen met kleding, olijven, lavendel en souvenirs
Tot onze verbazing worden we uitgescholden en boos van een terrasje in de schaduw gestuurd omdat de door Char en Jos bestelde crêpes blijkbaar niet onder eten vallen… gelukkig heeft Char net genoeg tijd gehad om Daniël zijn fles te maken en te geven!
Teleurgesteld en verbouwereerd lopen we verder en het stel vlucht al snel, met het kleine ventje, voor de warmte richting hun auto met airco.
Gj en in zoeken een ander klein terras waar we net een piepklein tafeltje vinden naast een Belgische oude dikke dame die gechaperonneerd wordt door een jonge vent vol met sterke verhalen over zijn leven.
Deze man ziet zijn kans schoon om ons met al deze verhalen enorm te vervelen terwijl wij tevergeefs trachten de te groot uitgevallen panini zonder morsen op te eten.
Blij dat we de helft van ons broodje opgegeten hebben vluchten we snel de eerste de beste winkel in om onszelf van deze man te verlossen.
Weer heb ik geen nieuw tafelkleed gekocht voor ons al meer dan 20 jaar oude tuinstel van de caravan. Het heeft toch wel wat jaar in jaar uit hetzelfde plastic tafelkleedje …
We lopen nog wat rond en kopen in een opwelling een heel toepasselijke, handgemaakte en ingelijste levensboom voor het jonge stel en gaan terug naar de camping.
De voor ons zo heerlijke camping is wel veranderd van een bijzondere kasteelcamping in een doorsnee camping die onderdeel is van een Franse keten.
De eens zo mooie natuur op de camping is verdord en slecht onderhouden, de altijd bloeiende lavendelstruiken bij de ingang zijn verdreven door onkruid en de heggen rond de campingplaatsen zijn dood en niet meer gesnoeid.
Ook alle kampeerplaatsen, behalve bij het kasteel, zijn verdwenen en volgestouwd met mobile home’s en chalets met jacuzzi… het zwembad is ondiep gemaakt zodat er geen badmeester meer nodig is. Er staan geluidsboxen rondom het zwembad…en het gerucht gaat dat er volgend jaar geen kampeerplekken bij het kasteel zijn..
Dan zou er dus ook na 20 jaar geen plek meer zijn voor ons… maar willen wij dan nog wel ergens anders heen?
Alles is veranderd… dus ook hier!
Gertjan en ik eten ‘s avonds samen bij het restaurant (terwijl het stel het moet doen met een afhaalpizza) van de camping.
De veranderingen hier hebben ons geschokt we vragen ons af of dit nog wel een plek is waar we nog terug kunnen of willen komen.
Om ons heen zien we een aantal bekende, maar ook ouder geworden, gezichten… en gelukkig vinden zij het allemaal net zo erg als wij.
We moeten wel accepteren dat niets meer is zoals het altijd was…
Zou dit dan echt het laatste jaar hier zijn?? Alles verandert…
Gelukkig was het gezelschap en de kwaliteit van het eten nog net als toen!
