Alle begin is moeilijk…
Het is eindelijk zover… de koffer is gepakt en door mij natuurlijk al meerdere keren uitgepakt en opnieuw ingepakt.
Het weer in Lissabon en in Nazaré wisselt dagelijks tussen 13 en 30 graden en tussen regen en zonneschijn dus ligt mijn fleecevest gebroederlijk naast mijn badpak en de tube zonnebrand.
Dit is echt het tegenovergestelde van de hittegolf van 2 jaar geleden!
Gj is zelfs eerder dan de afgesproken tijd thuis en kan op zijn gemak de door mij gekochte zeer voordelige “goedkope valetparking Schiphol bon” van Groupon bestuderen.
Het blijkt al snel dat we 24 uur van te voren hadden moeten reserveren maar we vliegen al over 4 uur!
Het toch invullen van het reserveringsformulier levert niets op en opbellen levert al helemaal niks op.
We hebben wel voor hetere vuren gestaan en binnen een kwartier hebben we ergens anders een parkeerplek geboekt. Gelukkig is alles geregeld als Peter en Lidia aan komen rijden.
3 kwartier later sluiten we voor de deuren van Schiphol aan in de rij voor de valetparking.
Net als we de sleutel hebben afgegeven en langzaam richting de ingang van terminal 2 lopend onze eerste selfie willen maken, mis ik ineens mijn telefoon! Gj spurt terug naar de auto en een paar minuten later hoor ik uit mijn andere tas het vertrouwde geluid van mijn telefoon! Gelukkig!
Na de nodige aankopen en de koffie en een broodje lopen we de lange weg richting gate D78, waar ons vliegtuig klaar staat. Via de loopbanden gaat het gelukkig allemaal net een beetje sneller. Bijna aan het einde gekomen let Gj niet meer op de damesstem die onophoudelijk “mind your step” zegt en ook niet op Lidia die “Gertjan kijk uit!” roept. Ineens stort hij, niet echt elegant, ter aarde.
Sneller dan dat hij neerstortte staat hij alweer op en het lijkt of er niets gebeurd is.
In een bomvol vliegtuig vliegen we in minder dan 3 uur naar Lissabon waar het jammer genoeg regent.
Na een flinke zoektocht hebben we onze huurauto’s voor de komende dagen gevonden en achter elkaar sluiten we aan in de files van de rondweg rond Lissabon.
Onderweg krijgen we de nodige appjes van het thuisfront waar iedereen gespannen naar de wedstrijd Ajax – Tottenham hotspur zit te kijken.
Eenmaal in Sintra aangekomen regent het nog steeds maar het vooruitzicht om weer bij Anna te logeren maakt, vooral voor de mannen, alles goed.
Het laatste stuk naar “quinta de Sao Tadeu” zijn nog steeds hele smalle weggetjes met scherpe bochten maar al snel bereiken we gelukkig zonder deuken ons hotel.
We zien hier niemand tot er ergens achter ons een zware mannenstem roept dat hij eraan komt…
In plaats van de mooie Anna komt er een oude “Abraham” aansloffen.
Enigszins teleurgesteld door deze ontvangst, de mannen hadden vast op een vurig welkom van Anna gehoopt, worden we naar onze kamers gebracht.
We hebben dezelfde kamers als 2 jaar geleden en dit maakt weer veel goed.
We gooien onze koffers op de kamer en op advies van “Abraham” spoeden we ons naar een onooglijk uitziend restaurantje ( met tv!) 5 min vanaf ons hotel.
Eenmaal binnen blijkt het een superleuk echt Portugees restaurantje te zijn met televisie!
Jammer genoeg zendt de Portugese televisie hier geen voetbal uit..
Met onze telefoons stand-by genieten we van overheerlijke vers gebakken broodjes en kiplasagna. Met een fles huiswijn en verse jus spoelen we een half uur later het verlies van Ajax weg.
Voldaan gaan we naar ons hotel waar de regen nog steeds zachtjes op onze ramen tikt….
We gaan slapen.. en zelfs zonder Anna is het toch een heel klein beetje thuiskomen.
