Vakanties

Gelukt …of mislukt?

Na uitgebreide, degelijk
uitgevoerde voorbereidingen en strakke schema’s zijn onze volledig
georganiseerde koffertjes voorzien van thermo ondergoed, extra batterijen,
geheugenkaartjes, winddichte handschoenen, berenmutsen, poolsokken..en genoeg
sigaretten voor meer dan een week. Eindelijk kunnen we de overvolle valiezen
(met wat bruut geweld) dichtritsen.

We zijn er echt helemaal klaar voor! De reis naar Schiphol gaat
geweldig. Peter wil Lidia opschepen met zijn nog volle flesje water ,wat
natuurlijk niet mee mag de douane door, maar krijgt gelijk de volle laag het
…”Lul de behanger ” was nog het aardigste dat uit haar mond kwam.
En Peter? Die dronk zijn flesje gewoon leeg en mikte de lege plastic fles met
een triomfantelijk gebaar in de gereedstaande afvalbak. Bij de taxfree winkel
kopen we nog gauw twee flessen wijn, want straks in Noorwegen is drank echt
belachelijk duur .Vlakbij de gate kopen we alvast broodjes zalm voor tussen de
middag als we op het vliegveld van Oslo rondlopen ,hier zijn ze „maar” 6 euro
en in Oslo wel 18 euro!De vlucht naar Oslo is zo gepiept. We zitten helemaal voorin
het vliegtuig net achter de business class maar waar we dezelfde ruime
beenruimte hebben , maar we betalen maar een fractie. Voor we het weten zijn we
in Oslo. Ik kan naar buiten! Even roken !!! De gezonde kille Noorse wind ontneemt mij bijna mijn adem,
maar het is zo heerlijk buiten ! Geen toeterende taxi’s voor de deur …geen
file rijdende, elkaar opzij duwende auto’s, die allemaal denken alleen op de
wereld te zijn. Alles een tandje rustiger dan in ons jachtige land. Alleen met
een vriendelijke Noor, die mij welkom heet in het volgens velen erg saaie
Noorwegen… maar mij wel een vuurtje geeft.


We moeten met een
binnenlandse vlucht doorvliegen naar Tromsø. Dat betekent dat we weer door de
luchthavencontrole moeten. Weer koffers en tassen door de scan, jas, vesten
uittrekken (Lidia zelfs haar schoenen), riem af, camera’s, computers en iPads
uit de rugzak. In Oslo mag je net als op Schiphol geen vloeistoffen, laat staan
twee flessen wijn mee het vliegtuig in nemen. Ze moeten dan op de luchthaven
waar ze gekocht zijn in een geseald plastic tasje (nog even 15 cent afrekenen)
zitten. Als ik in Oslo weer langzaam naar binnen loop bedenk ik dat we nu weer
door de luchthavencontrole moeten en dat onze duur gekochte flessen
Schipholwijn dus niet geseald zijn! Dan verdwijnen ze vast in de bak ..ik zie
vast weer beren op mijn pad …
Op dit vliegveld zien we in de eerste de beste
winkel en aanbieding van een flesje shampoo…NU 21 euro!!! Wat een prijs! Nou
,denk niet dat één van ons op deze aanbieding in wil gaan!
We genieten van ons
op Schiphol gekochte en in onze ogen dure broodje zalm van € 5,95, wetende dat
het hier € 18 zou kosten! Deze broodjes waren dus een koopje! En water? Lidia
en ik vullen gewoon weer ons lege flesje bij de wc. Wanneer we door de douane
gaan is het ineens druk. GJ legt met stalen gezicht onze “dure”, maar
hier dus heel goedkope ongesealde flessen wijn in de bak bij de controle en
gooit achteloos zijn superdikke jas eroverheen en zonder problemen schuiven
deze “koopjes” Noorwegen in. Opgelucht halen we diep adem. Dit is
onverwacht! De schijnbaar grondige controle die ze hier uitvoeren, blijkt dus
verre van water- of beter nog wijndicht te zijn. Dolgelukkig wandelen we door
de taxfree zone en hebben geen enkele behoefte om hier koopjes te jagen. Rust..

Op tijd vliegen we naar het noorden van Noorwegen en op tijd landen we op Tromsø waar de zon net langzaam ondergaat. Het is pas half vier! De dagen duren hier in dit seizoen aanmerkelijk korter dan bij ons. Waren we een maand eerder geland, dan was het zelfs al (of nog steeds) donker geweest. We halen onze ,van te voren, gereserveerde huurauto’s op. De auto van GJ heeft al een deuk van de vorige huurder,de noorse verhuurder heeft blijkbaar een goed inschattingsvermogen omtrent de rijvaardigheid van GJ in het buitenland!

Buiten is het koud! We vertrekken naar ons eerste hotel. Peter en Lidia rijden voorop hun Audi A3 is van alle moderne snufjes voorzien en dus ook van een GPS. Het is een maar paar km naar het hotel, maar na 5 minuten staat Peter stil. We zien hem uit zijn auto springen. Lachend holt hij naar ons toe. Toen hij wegreed stond de stoelverwarming blijkbaar aan en hij kon de knop van de stoelverwarming niet vinden en hem dus niet uitzetten. Hij had nu zowat verbrande billen en moest echt even in de kou staan om af te koelen! We moesten zelfs voelen hoe warm ze waren…Tegen de tijd dat onze huur auto’s warm zijn, zijn we bij ons hotel aangeland. Vanuit onze kamer hebben we een fantastisch uitzicht over de baai van Tromsø. De kamer is keurig. Het hotel heeft zelfs een terras, met een bij deze temperatuur noodzakelijke heater. Kan ik zelfs gewoon een sigaret roken en GJ zijn onvermijdelijke sigaar. Ik heb zo mijn best gedaan om een goed hotel te vinden …en dat is zeker gelukt!!!

De mannen parkeren de auto’s ergens illegaal want 2x 30 euro per dag is teveel voor deze “zunige” Hollanders! Er staat een heerlijk warm buffet klaar, dat we alle eer aan doen en gaan ons (dik) aankleden om even naar buiten te gaan .
Plotseling komt Lidia briesend, met haar gezicht op meer dan een onweersbuitje, haar kamer uit stieren. Peter heeft thermo ondergoed aan …en er zit niets meer in de koffer. Nu heeft zij geen thermo ondergoed. Nu krijgt zij het koud!!!!!
“Gezellig” kletsend lopen we naar de supermarkt, waar we nadat we een zak chips gekocht hebben ineens Peter kwijt zijn. Voorzichtig zeg ik Lidia dat ik nog wel een reserve thermo broek heb en langzaam drijft de bui voorbij. Een zak chips en wat drinken rijker, gaan we naar het hotel waar we nog even “op het terras” een glas wijn van een euro of 7 drinken en vijf minuten later komt Peter aanlopen en schuift gezellig aan alsof er niets gebeurd is. We schuiven nog een glas wijn aan en weer compleet proosten we op een geweldige week!

Deze dag is meer dan gelukt!